pśed ‹a›, ‹e›, ‹ě›, ‹i›, ‹o›, ‹u› (pśir. wokale)

Pśikłady: śac, śele, śopły, kśudowy, płaśaŕ, pleśeńca, wósyrośony, łokśu, śěg, śi, pśěza, kopśiwa, pśiśěgaŕ

pśed ‹l›, ‹m›, ‹n›, ‹r›, ‹w› (pśir. sonoranty)

Pśikłady: pěślětny, śma, cuśniwy, pěśrazowy, narśwa

pśed ‹c›, ‹ć›, ‹ch›, ‹k›, ‹p›, ‹s›, ‹ś›, ‹t›, ‹tš› (a potencielnje pśed drugimi njespiwnymi obstruentami)

Pśikłady: wóścojski, bogaśćo, łośka, paśpula, źewjeśstow, pěśśpiny, leśtej, smjerśtšachotny

we wuzuku

Pśikłady: traś, toś, hyś, gójś, mokś

pśed ‹b› a potencielnje pśed ‹d›, ‹g›, ‹z›, ‹ž›, ‹ź› (pśir. spiwne obstruenty)

Pśikłady: wrośba, płaśba

Pokazka: ‹ś› wustupujo pśed drugimi spiwnymi obstruentami ako ‹b› jano na šawje morfemowu (na granicy mjazy dwěma morfemoma). W takich padach móžotej wobej zuka se wugranjaś jasnje wót se źělonej. ‹ś› wóstanjo pótom njespiwne: pěśdnjowny, źewjeśgóźinski.

Glědaj teke: Asimilacija.