Napšašowanje »witśe«, wuslědki 1911–1920 wót 1989.
| 1911 | a ſtojała pſchi dwěma rowoma, pſchi jadnom ſtarem roẃe a jadnom nowem. Potom ſdychnu won a źaẜcho: "Wono jo deŕe. Witſche zomej wězej gromadu ße rosgroniſch. Pojź dojſchpy." Někotare dny poſdźej chapjaẜcho Słotojiz Pětẜch choŕeſch. Jěź ńeßłoźaẜcho jomu wězej a ſkoro ßlědne poſtroẃeńe pſchińaſcź." Pětẜch ſtojaẜcho dłujko ſamyßlony. Ale ja wěrim, jogo duẜcha jo we tych hokognuſchach wandrowała daloke drogi pſches wodu a ſtojała pſchi dwěma rowoma, pſchi jadnom ſtarem roẃe a jadnom nowem. Potom ſdychnu won a źaẜcho: "Wono jo deŕe. Witſche zomej wězej gromadu ße rosgroniſch. Pojź dojſchpy." Někotare dny poſdźej chapjaẜcho Słotojiz Pětẜch choŕeſch. Jěź ńeßłoźaẜcho jomu wězej a ſkoro ńamožaẜcho wězej chojźiſch. Nět ßejźeẜcho we ſtołe a glědaẜcho na dwor. Wono běẜcho ſchicho hordowało. Lowiſa, kenž jogo pſchijaſńe a luboßńe |
DSB-HIST wossadnik-sa-choschebusku-wossadu-1905-09 |
||
| 1912 | Paul, ſtaru 13 lět.) "Moj Bog, ja ńewěm, ga moj ßlědny a ßḿertny źeń mě nadejſch bźo; juž witſche mogu byſch ten pŕedny, kaž kwětk, kenž jěßno ſapŕeł jo: togdla huz moju hutẜchobu, ße pſchigotowaſch k humrěſchu!" Na ńogo. (Łoni na nowe lěto ſamŕe Mert. Kroll, 48 lět ſtary a na 1. jan. 1902 jo ßḿerſch pẜchejz wſeła Luiſu Paul, ſtaru 13 lět.) "Moj Bog, ja ńewěm, ga moj ßlědny a ßḿertny źeń mě nadejſch bźo; juž witſche mogu byſch ten pŕedny, kaž kwětk, kenž jěßno ſapŕeł jo: togdla huz moju hutẜchobu, ße pſchigotowaſch k humrěſchu!" Na 17. januara jo po dłujkem ſcherṕeńu pſchewinuł Friedr. Richter Janẜchojzach, ſtary 55 lět. Pla ßyna, kotregož naſymu ſakopali běchmy, jo ßeb́e |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1906-02-zerkwine-powesczi |
||
| 1913 | klěb nejzeſcźej, ale gluznej běẜchtej weto byłej. Potom pſchiźe nalěto. Won wěźeẜcho jo kradu hyẜchcźer, ako jogo kněs jomu groni: Witſche buźomy ſachopiſch! Wjaßoły woraẜcho, wjaßoły hobßeẜcho tu rolu. Styŕoŕake jo to polo, pŕatkowaẜcho faraŕ; ſ wjaßelim ße myßlaẜcho na to wiźeẜcho južor ſ daloka to ßwětło witaſch. Wona zakaẜcho južor na ńogo. Potom ßejźeẜchtej gromaźe a wjazeŕaẜchtej; ẃele ńeběẜcho; kulki a klěb nejzeſcźej, ale gluznej běẜchtej weto byłej. Potom pſchiźe nalěto. Won wěźeẜcho jo kradu hyẜchcźer, ako jogo kněs jomu groni: Witſche buźomy ſachopiſch! Wjaßoły woraẜcho, wjaßoły hobßeẜcho tu rolu. Styŕoŕake jo to polo, pŕatkowaẜcho faraŕ; ſ wjaßelim ße myßlaẜcho na to ßłowo, a won jo rosměẜcho teke. Schěžke tyźeńe běchu; ale lažke hordowachu jomu; pſcheto wona pomogaẜcho, źěłaẜcho ſ nim. |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1906-06 |
||
| 1914 | pokẜchywa kaž płachta, na bok ſchěgnuſch, aby tu kẜchaßnoſcź togo drugego ßwěta wiźeli. Źinß žywy ßy, źinß roſchaj ße, do witſcheg ńewotlěkaj źe! Barlińu bydlaẜcho ras młody ſtudenta, won kſchěẜcho rěznik hordowaſch, pla jadnogo ẜchlodaŕa na pſchebydku. Drugich jo kſchěł ßuźiſch, dej jomu goſpoſa byſch, źož wotpozynuſch možo, dej jomu poſtroẃeńa ſ nanowego domu pſchińaſcź a tam a ſaß to ſeḿſke, kotrež naß pokẜchywa kaž płachta, na bok ſchěgnuſch, aby tu kẜchaßnoſcź togo drugego ßwěta wiźeli. Źinß žywy ßy, źinß roſchaj ße, do witſcheg ńewotlěkaj źe! Barlińu bydlaẜcho ras młody ſtudenta, won kſchěẜcho rěznik hordowaſch, pla jadnogo ẜchlodaŕa na pſchebydku. Drugich jo kſchěł ßuźiſch, ale na Boga, kotryž teke nad nim ras ßuźiſch buźo, ńejo ße myßlił. Do zerkẃe ńepſchiźe a wot wěry ńemějaẜcho niz. |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1906-09 |
||
| 1915 | ẃele naźeje, wot humŕeſcha pak jomu niz ńegroni a wot pſchigotowańa na tu ßḿerſch gor niz. Won weſe hobẜchejt wot ńogo až do witſchego. We tej ſchṕe pſchipodla togo chorego wotpẜchaẜchowaẜcho na tom ßamem dńu ten ẜchlodaŕ ako dobry nan ßwojogo ßyna, lez teke to ßwojo na . Jogo pſchijaſchel, młody gojz, teke jaden wot tych, kenž ße we te Kněſowe drogi ńeſtaraju, pſchiźe k ńomu a ńemějaẜcho ẃele naźeje, wot humŕeſcha pak jomu niz ńegroni a wot pſchigotowańa na tu ßḿerſch gor niz. Won weſe hobẜchejt wot ńogo až do witſchego. We tej ſchṕe pſchipodla togo chorego wotpẜchaẜchowaẜcho na tom ßamem dńu ten ẜchlodaŕ ako dobry nan ßwojogo ßyna, lez teke to ßwojo na pẜchaẜchańe nahuknuł jo. Jim běẜcho wot faraŕa ten kjarliž gorějdany, kotryž ße tak ſachopijo: "Tak wěrńe ak ßom žywy Bog, |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1906-09 |
||
| 1916 | we tej drugej ſchpě běchu jano te źurja. Pſchi hukńeńu pſchiźe na ten verẜch: Źinß žywy ßy, źinß roſchaj ße, Do witſcheg ńewotlěkaj źe, Chtož źinß jo ſtrowy, wjaßoły, Jo witſche ßnaź juž humarły, A gaž we grěchach humŕejoẜch, Do hele wěſcźe ). Ten kjarliž ńekſchěẜcho tomu golzoju pẜchaẃe do głowy, won mußaẜcho do roẜchka ſtupiſch a tam huknuſch. Mjaſy ńogo a togo chorego we tej drugej ſchpě běchu jano te źurja. Pſchi hukńeńu pſchiźe na ten verẜch: Źinß žywy ßy, źinß roſchaj ße, Do witſcheg ńewotlěkaj źe, Chtož źinß jo ſtrowy, wjaßoły, Jo witſche ßnaź juž humarły, A gaž we grěchach humŕejoẜch, Do hele wěſcźe potom źoẜch. A rowno ten verẜch ńamožaẜcho ſewẜchym nahuknuſch. Jaden ras ſa drugim laſowaẜcho ten golz tej ßmuẜchze: "Źinß žywy ßy |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1906-09 |
||
| 1917 | na ten verẜch: Źinß žywy ßy, źinß roſchaj ße, Do witſcheg ńewotlěkaj źe, Chtož źinß jo ſtrowy, wjaßoły, Jo witſche ßnaź juž humarły, A gaž we grěchach humŕejoẜch, Do hele wěſcźe potom źoẜch. A rowno ten verẜch ńamožaẜcho ſewẜchym nahuknuſch. Jaden mußaẜcho do roẜchka ſtupiſch a tam huknuſch. Mjaſy ńogo a togo chorego we tej drugej ſchpě běchu jano te źurja. Pſchi hukńeńu pſchiźe na ten verẜch: Źinß žywy ßy, źinß roſchaj ße, Do witſcheg ńewotlěkaj źe, Chtož źinß jo ſtrowy, wjaßoły, Jo witſche ßnaź juž humarły, A gaž we grěchach humŕejoẜch, Do hele wěſcźe potom źoẜch. A rowno ten verẜch ńamožaẜcho ſewẜchym nahuknuſch. Jaden ras ſa drugim laſowaẜcho ten golz tej ßmuẜchze: "Źinß žywy ßy, źinß roſchaj ße, Do witſcheg ńewotlěkaj źe." A |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1906-09 |
||
| 1918 | verẜch ńamožaẜcho ſewẜchym nahuknuſch. Jaden ras ſa drugim laſowaẜcho ten golz tej ßmuẜchze: "Źinß žywy ßy, źinß roſchaj ße, Do witſcheg ńewotlěkaj źe." A tak zeſto ako je ßeb́e prědkgroni, tak zeſto ßłyẜchaẜcho je ten chory pſchipodla we tej poſtoli a woni padachu ſtrowy, wjaßoły, Jo witſche ßnaź juž humarły, A gaž we grěchach humŕejoẜch, Do hele wěſcźe potom źoẜch. A rowno ten verẜch ńamožaẜcho ſewẜchym nahuknuſch. Jaden ras ſa drugim laſowaẜcho ten golz tej ßmuẜchze: "Źinß žywy ßy, źinß roſchaj ße, Do witſcheg ńewotlěkaj źe." A tak zeſto ako je ßeb́e prědkgroni, tak zeſto ßłyẜchaẜcho je ten chory pſchipodla we tej poſtoli a woni padachu jomu do hutẜchoby. Na drugi źeń pſchiźe ten gojz ſaßej a pẜchaẜchaẜcho: "Kak ße ſchi źo, bratſchiko, zo handajoẜch? |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1906-09 |
||
| 1919 | bratſchiko, zo handajoẜch?" Se źiwnyma wozyma na ńogo glědajzy wotgroni ten chory: Źinß žywy ßy, źinß roſchaj ße, Do witſcheg ńewotlěkaj źe. "Zo ga pojedaẜch" wotgroni ten duchter, "ja ga jano pẜchaẜcham, kak ße ſchi źo!" Ten tej poſtoli a woni padachu jomu do hutẜchoby. Na drugi źeń pſchiźe ten gojz ſaßej a pẜchaẜchaẜcho: "Kak ße ſchi źo, bratſchiko, zo handajoẜch?" Se źiwnyma wozyma na ńogo glědajzy wotgroni ten chory: Źinß žywy ßy, źinß roſchaj ße, Do witſcheg ńewotlěkaj źe. "Zo ga pojedaẜch" wotgroni ten duchter, "ja ga jano pẜchaẜcham, kak ße ſchi źo!" Ten chory pſchezej ſaßej wot nowotki groni: Źinß žywy ßy, źinß roſchaj ße, Do witſcheg ńewotlěkaj źe! To ńamožaẜcho ten pſchijaſchel dlej |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1906-09 |
||
| 1920 | pẜchaẜcham, kak ße ſchi źo!" Ten chory pſchezej ſaßej wot nowotki groni: Źinß žywy ßy, źinß roſchaj ße, Do witſcheg ńewotlěkaj źe! To ńamožaẜcho ten pſchijaſchel dlej ßłyẜchaſch, won hub́egnu. Ale to ßłowo woſta jomu we hutẜchob́e, źěẜcho ſ nim ẜchuźi žywy ßy, źinß roſchaj ße, Do witſcheg ńewotlěkaj źe. "Zo ga pojedaẜch" wotgroni ten duchter, "ja ga jano pẜchaẜcham, kak ße ſchi źo!" Ten chory pſchezej ſaßej wot nowotki groni: Źinß žywy ßy, źinß roſchaj ße, Do witſcheg ńewotlěkaj źe! To ńamožaẜcho ten pſchijaſchel dlej ßłyẜchaſch, won hub́egnu. Ale to ßłowo woſta jomu we hutẜchob́e, źěẜcho ſ nim ẜchuźi ßobu, do tych luẜchtow a tych kjarzmow, rowno aby ße k ńomu pſchilipnuło by. Ten Kněs běẜcho jomu pſchemozny. Won ńeda |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1906-09 |