Napšašowanje »witśe«, wuslědki 1921–1930 wót 1989.
| 1921 | powdawaẜch. Kake mozne napominańe pak jo to teke nam wẜchyknym a woßebńe tym młodym: źinß žywy ßy, źinß roſchaj ße, do witſcheg ńewotlekaj źe! Dalej ſamŕe we Chḿeloẃe 28. 8. Anna Lowiſa Koſchanka roź. Kaḿeńzojz 291/2 l. ſtara. Ẃele ſcherṕeńa a tužeńa ponižamy pſched tobu, daj nam ponižnu hutẜchobu, aby ńewarzali pſcheſchiwo Teb́e, ale ſ Twojeje ruki brali kſchizu a hochłoźeńe, zožkuli nam powdawaẜch. Kake mozne napominańe pak jo to teke nam wẜchyknym a woßebńe tym młodym: źinß žywy ßy, źinß roſchaj ße, do witſcheg ńewotlekaj źe! Dalej ſamŕe we Chḿeloẃe 28. 8. Anna Lowiſa Koſchanka roź. Kaḿeńzojz 291/2 l. ſtara. Ẃele ſcherṕeńa a tužeńa mějaẜcho wona we ßwojom krotkem žyẃeńu, wẜchykne źiſchetka ßu jej młode humŕeli, dwě lěſchi jo choŕeła a 9 tyźeń lažała. Ten Kněs |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1906-09 |
||
| 1922 | wotpozynk nam. Schu ſtaroſcź a prozu tog ſchěła ty ſejoẜch a chłoźiẜch tak naß; Lez muzne ßmy źinßa wot źěła, ßmy k witſchemu ſkobodne ſaß. Ten ſtarki pak bjatowaẜcho kẜchajźu: "Kněžo, woſtań podla naß, pſcheto wjazor buwa, a ten źeń jo ße tom: Byź witany, wjazor, kak kẜchaßńe a milńe ße pſchibližaẜch k nam! Pſches teb́e ßmy gluzne a jaßne, až pſchińaßoẜch wotpozynk nam. Schu ſtaroſcź a prozu tog ſchěła ty ſejoẜch a chłoźiẜch tak naß; Lez muzne ßmy źinßa wot źěła, ßmy k witſchemu ſkobodne ſaß. Ten ſtarki pak bjatowaẜcho kẜchajźu: "Kněžo, woſtań podla naß, pſcheto wjazor buwa, a ten źeń jo ße pochylił". Ja na niz ńewěrim. Na drogowańu běch, hulizujo faraŕ Frommel. Toſch pſchiſtupi ku mńo kněs a źaẜcho: " |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1908-07a |
||
| 1923 | ſkoro we luẜchtach a grěchu. Potom ſyḿe ſkjaržy ta nuſa ſ ẃelich domow. Chtož groni: "Dajſcho nam jěſcź a piſch, witſche ßmy humarłe", ńedej ſkjaržyſch, gaž hubrach ma. Naẜche ſtare woẜchzy ßu pẜchoßyli, Bog ńekſchěł jim daniž chudobu daniž bogatſtwo daſch namakaẜcho lažko. Gaby jano kuždy ßwojo žńowne žognowańe ſa žognowańe měł, kotarež roſbrojſch ńedej. Ale zož lěſche ße ſežńejo, roſbroj ße ſkoro we luẜchtach a grěchu. Potom ſyḿe ſkjaržy ta nuſa ſ ẃelich domow. Chtož groni: "Dajſcho nam jěſcź a piſch, witſche ßmy humarłe", ńedej ſkjaržyſch, gaž hubrach ma. Naẜche ſtare woẜchzy ßu pẜchoßyli, Bog ńekſchěł jim daniž chudobu daniž bogatſtwo daſch, ale jano ten ẜchedny klěb ſa to ſchěło a jogo ßłowo ſa tu duẜchu. My mamy ße leṕej, niz tak ẃele głodu |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1908-10a |
||
| 1924 | ſbožnoſcź pſcheſpaſch bźoſcho! Mě kuždy ras tak wonak pſchejźo, gaž pak tam na ßobotu ße dudlujo a fidlujo. Ně, to ńebuźo witſche ńeźela, to bźo ńe-ńeźela. Kak take woßoby na ńeźelu deŕe wotzuſcheju? Te ßu połne ßwětnych myßlow, druge ßu ſmuŕone, tſcheſche na ßobotu bal, ńeźelu ga mogu ße huſpaſch. Jo, ſpijſcho jan, ale zo potom, gaž ako te 5 fryjnizow waẜchu ſbožnoſcź pſcheſpaſch bźoſcho! Mě kuždy ras tak wonak pſchejźo, gaž pak tam na ßobotu ße dudlujo a fidlujo. Ně, to ńebuźo witſche ńeźela, to bźo ńe-ńeźela. Kak take woßoby na ńeźelu deŕe wotzuſcheju? Te ßu połne ßwětnych myßlow, druge ßu ſmuŕone, tſcheſche ńehuſpane, gniłe, ńelepe, ſwadne. Pojdu te namẜchu? A gaž tam pojdu, ſměju tež žognowańe wot ńeje? Zo jo |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1909-05a |
||
| 1925 | tež do mojich ſtopow ſtupaſch! Ńeźela, kaki luboßny ſuk ſ togo ßłowa ſni. Gaž moja źowzyzka mě pẜchaẜcha: Nan, zo witſche jo? a ja wotegroniju: Ńeźela! kak wona jußka a ße wjaßeli, kak jeje wozko ße ßwěſchi! Kake rědne ńebjo ße na Božych drogach chojźiſch a jogo žognowańe jo mě pſchewoźiło widobńe až do źinßajẜcheg dńa. A moje źiſchi deje, to Bog daj, tež do mojich ſtopow ſtupaſch! Ńeźela, kaki luboßny ſuk ſ togo ßłowa ſni. Gaž moja źowzyzka mě pẜchaẜcha: Nan, zo witſche jo? a ja wotegroniju: Ńeźela! kak wona jußka a ße wjaßeli, kak jeje wozko ße ßwěſchi! Kake rědne ńebjo ße pſched nim wotworijo, dyž ßmějo nowe ſgełko a nowu koẜchulku ße hoblaz a ſe ſtrußkami na wjaßze ße pyẜchniſch! Och, "gaž |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1909-05a |
||
| 1926 | " A ako nan potom to prědne źěło ßeb́e hoglědaẜcho a Hanſka huchwalaẜcho, och kaka gluka! A ako źinßa deẜchcź ße pada a witſche ßłyńzko ßwěſchi, tak roßwětliẜcho jogo žyẃeńe źinßa wjaßele a witſche hobſchamniẜcho jo tužyza. Tu ẜcherawu ßu jomu weſeli a do wojny wjadli, a źaẜcho: "Hanſko, kak ße wjaßelim, až južo woraſch možoẜch, aby nan ße ẜchonowaſch mogał, och kaka gluka!" A ako nan potom to prědne źěło ßeb́e hoglědaẜcho a Hanſka huchwalaẜcho, och kaka gluka! A ako źinßa deẜchcź ße pada a witſche ßłyńzko ßwěſchi, tak roßwětliẜcho jogo žyẃeńe źinßa wjaßele a witſche hobſchamniẜcho jo tužyza. Tu ẜcherawu ßu jomu weſeli a do wojny wjadli, wotźož ße ńejo ßledk roſchiła. Hanſko jo wo ńu płakał ako wo lubego towariẜcha. A potom jo ten chołuj wotpozywaſch mußał tſchi |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1909-06a |
||
| 1927 | Hanſka huchwalaẜcho, och kaka gluka! A ako źinßa deẜchcź ße pada a witſche ßłyńzko ßwěſchi, tak roßwětliẜcho jogo žyẃeńe źinßa wjaßele a witſche hobſchamniẜcho jo tužyza. Tu ẜcherawu ßu jomu weſeli a do wojny wjadli, wotźož ße ńejo ßledk roſchiła. Hanſko jo wo ńu južo woraſch možoẜch, aby nan ße ẜchonowaſch mogał, och kaka gluka!" A ako nan potom to prědne źěło ßeb́e hoglědaẜcho a Hanſka huchwalaẜcho, och kaka gluka! A ako źinßa deẜchcź ße pada a witſche ßłyńzko ßwěſchi, tak roßwětliẜcho jogo žyẃeńe źinßa wjaßele a witſche hobſchamniẜcho jo tužyza. Tu ẜcherawu ßu jomu weſeli a do wojny wjadli, wotźož ße ńejo ßledk roſchiła. Hanſko jo wo ńu płakał ako wo lubego towariẜcha. A potom jo ten chołuj wotpozywaſch mußał tſchi dłujke, ſchěžke dny, to běẜcho, ako moterka tak |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1909-06a |
||
| 1928 | lět trajo a gdyž hußoko pſchiźo, ßu woßym źaßet lět. To žyẃeńe pak jo nězo ẃelgin ńewěſtego a možno, až ty to witſche wězej ńewiźiẜch; ale gdyž te 80 lět žyẃeńa do dwanaſcźo źělow źělimy, tak ak na ſegeŕe dwanaſcźo goźinow mamy, ga pſchidu niźi ńeſcźerpny zakach, zo won mě groniſch buźo. "Ta biblija" źaẜcho won, "groni wot złoẃeznego žyẃeńa, až ßedym źaßet lět trajo a gdyž hußoko pſchiźo, ßu woßym źaßet lět. To žyẃeńe pak jo nězo ẃelgin ńewěſtego a možno, až ty to witſche wězej ńewiźiẜch; ale gdyž te 80 lět žyẃeńa do dwanaſcźo źělow źělimy, tak ak na ſegeŕe dwanaſcźo goźinow mamy, ga pſchidu niźi ßedym lět na kuždu goźinu. Gdyž golz ßedym lět ſtary jo, ga ſtoj we prědnej goźińe ßwojogo žyẃeńa a tak jo nět pla |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1909-06a |
||
| 1929 | , ale jo hobdana wot togo ßwětego měra teje niḿernoſcźi. Nět ńejo wězej ako na ſemi, až źinßa ße ßwětłe gwěſdki wiźe a witſche ſchamne mroki. Ale niḿerńe ßwěſchi ße jim to ßłyńzo, to hoblizo togo Woẜchza. Sbožne ßu te humarłe. Woni ßu ſe łdſami ßwojogo źěła. Sbožne ßu te humarłe. Jich ßłaba łoź ńehordujo wězej tam a ßem gońona wot tych žwałow togo ńeměrnego moŕa na ſemi, ale jo hobdana wot togo ßwětego měra teje niḿernoſcźi. Nět ńejo wězej ako na ſemi, až źinßa ße ßwětłe gwěſdki wiźe a witſche ſchamne mroki. Ale niḿerńe ßwěſchi ße jim to ßłyńzo, to hoblizo togo Woẜchza. Sbožne ßu te humarłe. Woni ßu ſe łdſami ßeli a budu ſ wjaßelim žńeſch. Sbožne ßu te humarłe. Jich wina jo wot nich weſeta, jich grěch ſtamany, ẜchykna jich |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1909-11a |
||
| 1930 | - to źowcźko ſpaẜcho we woſyku, pſchiḿeẜcho Maria Hanſowej ruze, glědaẜcho jomu do wozowu a pẜchoßaẜcho jogo: "Hanſo, daj nama witſche gromaźe namẜchu hyſch a Bogu ße huźěkowaſch, až we ßwojej dobroſchi taku gluku nama jo hobraźił." Ale Hanſo puẜchcźi tej ruze a Ta młoda moterka pſchiźeẜcho malßno ſaßej k mozam. Toſch, ako Hanſo jadnu ßobotu wot źěła pſchiźeẜcho a ſ Mariu wenze na ławze ßejźeẜcho - to źowcźko ſpaẜcho we woſyku, pſchiḿeẜcho Maria Hanſowej ruze, glědaẜcho jomu do wozowu a pẜchoßaẜcho jogo: "Hanſo, daj nama witſche gromaźe namẜchu hyſch a Bogu ße huźěkowaſch, až we ßwojej dobroſchi taku gluku nama jo hobraźił." Ale Hanſo puẜchcźi tej ruze a grońaẜcho: "Maria, ty ſnajoẜch moje myßleńa. Niz Boža dobroſch jo nama tu gluku dała. Niz drugego ńejo, ako zož |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1910-02 |