Napšašowanje »witśe«, wuslědki 1731–1740 wót 1989.
| 1731 | . Ale ako ße wjazor bližaſcho, chapjaſcho ße jogo hoblizo ſaßej rosßwětlowaſch; jo, pſchi wjazeri wón ſe žeńſ'keju wſchakorak žortowaſcho. „Witſche dŕe buźoſch ſaßej drěwo tŕebaſch, niz?“ grońaſcho; „no, witſche ße daju ras ſ mózu do togo drěwa, až “ pſchiſtaji wón kſchajźu. Zeły dłujki źěń běſcho jomu ſkaſony. K pŕenemu łamaſcho ßeb́e głowu, kak jano by jen ſ domu krydnuł. Ale ako ße wjazor bližaſcho, chapjaſcho ße jogo hoblizo ſaßej rosßwětlowaſch; jo, pſchi wjazeri wón ſe žeńſ'keju wſchakorak žortowaſcho. „Witſche dŕe buźoſch ſaßej drěwo tŕebaſch, niz?“ grońaſcho; „no, witſche ße daju ras ſ mózu do togo drěwa, až ſmějoſch na zeły tyźeń doſcź!“ „Tak,“ wótgroni žeńſka, zož ße pſchi tom myßlaſcho, to ńegroni. Mudrazk ße |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-47 |
||
| 1732 | , pſchi wjazeri wón ſe žeńſ'keju wſchakorak žortowaſcho. „Witſche dŕe buźoſch ſaßej drěwo tŕebaſch, niz?“ grońaſcho; „no, witſche ße daju ras ſ mózu do togo drěwa, až ſmějoſch na zeły tyźeń doſcź!“ „Tak,“ wótgroni žeńſka, zož ßeb́e głowu, kak jano by jen ſ domu krydnuł. Ale ako ße wjazor bližaſcho, chapjaſcho ße jogo hoblizo ſaßej rosßwětlowaſch; jo, pſchi wjazeri wón ſe žeńſ'keju wſchakorak žortowaſcho. „Witſche dŕe buźoſch ſaßej drěwo tŕebaſch, niz?“ grońaſcho; „no, witſche ße daju ras ſ mózu do togo drěwa, až ſmějoſch na zeły tyźeń doſcź!“ „Tak,“ wótgroni žeńſka, zož ße pſchi tom myßlaſcho, to ńegroni. Mudrazk ße na to ńegoŕaſcho tak ako howazej, ale wóſta zeły wjazor wjaßoły ako hyſchcźi žedńe |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-47 |
||
| 1733 | ruze, głowu ſtarku łoje: „Wo chódoſche nam hyſchcźi baj!“ „„Źinß źijſcho ſpat, wy lube putki! A witſche poẃedaſch wam zu, Kak Janka namakali ludki A ſ lěßa domoj wjadli ßu.““ Jakub Schiſchyńſki. Gódy ße bliže. To zrěju, błudnej gwěſdźe, Wo běłem grodu pódſeḿſkim. Kaž gwěſdki źiſcham wózy ſtoje, A jſchpizka jo jim ſłoty raj, — Sa ruze, głowu ſtarku łoje: „Wo chódoſche nam hyſchcźi baj!“ „„Źinß źijſcho ſpat, wy lube putki! A witſche poẃedaſch wam zu, Kak Janka namakali ludki A ſ lěßa domoj wjadli ßu.““ Jakub Schiſchyńſki. Gódy ße bliže. To wěźe nejlěṕej póſtowe ſaſtojniki. Kopize paketow bywaju kuždy źěń wětſche. Pſcheto ńedejali ße ńetŕebne wězy něto hokoło gód pſchez ßłaſch. Shuzowańſka łoź |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-50-nas-cas-50 |
||
| 1734 | ! (Hyſchcźi jano hopißańe Budyſchyńſkeg ßerbſkeg konzerta.) Wěrnoſcź ſwěrchnego ßłowa mej teke naſgonichmej. Wjazor pſchiźe ßußed'ka a groni: „Pójſchcźo witſche ßobu do Budyſchyna.“ Hobradowachu chylku tam a ßem a ſpěſchńe hobſamknuchmy, až mej, bratſch a ja, tam jěźomej. Pſchigotowańe lizbniki po drogach daſch. Dalej bu raźone k hobſtarańu noweju kortowu, kótarejž wjaß a hokolne póla hopſchiḿetej. Spěſchna rada, dobra rada! (Hyſchcźi jano hopißańe Budyſchyńſkeg ßerbſkeg konzerta.) Wěrnoſcź ſwěrchnego ßłowa mej teke naſgonichmej. Wjazor pſchiźe ßußed'ka a groni: „Pójſchcźo witſche ßobu do Budyſchyna.“ Hobradowachu chylku tam a ßem a ſpěſchńe hobſamknuchmy, až mej, bratſch a ja, tam jěźomej. Pſchigotowańe ße ſta a drugi źeń połdńo ße hudachmej na drogu. We Wóŕejzach mějachmej 1½ góź. zaßa; hoglědachmej ßeb́e to rědne měſtko a wiźachmej |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-50 |
||
| 1735 | běſcho jomu, to rědne měſtko wótpozynka ſpuſchcźiſch a domoj hyſch. Pótom pak chwataſcho, pſchetož mußaſcho hyſchcźi ńabogego ptaſchazka ſakopaſch. „Wſchak witſche ſaßej pſchidu,“ grońaſcho ßam ßeb́e. Ach, ale ńejo ſaßej pſchiſcheł! — Mjaſy źinßajſchnym a witſchejſchnym wjazorom lažachu někotare tſchaſchne góźiny zeſcźe a chwalby a pótom na tu wódu a na te kwěty, ako gaby je pŕeny ras abo k ßlědnemu raſoju wiźeł. Schěžko běſcho jomu, to rědne měſtko wótpozynka ſpuſchcźiſch a domoj hyſch. Pótom pak chwataſcho, pſchetož mußaſcho hyſchcźi ńabogego ptaſchazka ſakopaſch. „Wſchak witſche ſaßej pſchidu,“ grońaſcho ßam ßeb́e. Ach, ale ńejo ſaßej pſchiſcheł! — Mjaſy źinßajſchnym a witſchejſchnym wjazorom lažachu někotare tſchaſchne góźiny — góźiny, kótarež ße žedńe ńeſabydnu. Na hokrejſnem hamtu póſnachu ſa dobre, zož běſcho notar hubrał, napißachu mjaſy małych hubrańzow mě |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-50 |
||
| 1736 | a ſbóžńej bywaſcho jomu we hutſchob́e. Jogo hutſchoba bywaſcho półna módleńa, chwaleńa a zeſcźeńa. Sjadnym raſom huſnaſcho a wěźeſcho wón, zo witſche pŕatkowaſch dejaſcho. Wón źěſcho domoj, ſeſtajaſcho te ßłowa — kaž woni jomu wó tej góźińe do myßli pſchiźechu — gromadu, źěſcho pótom . A dalej a huſchej Joſef Mohr źěſcho a ſtupaſcho, rědńejſcha a kſchaßńejſcha bywaſcho hobras, kótaryž wón wiźeſcho, a rědńej a měrńej a ſbóžńej bywaſcho jomu we hutſchob́e. Jogo hutſchoba bywaſcho półna módleńa, chwaleńa a zeſcźeńa. Sjadnym raſom huſnaſcho a wěźeſcho wón, zo witſche pŕatkowaſch dejaſcho. Wón źěſcho domoj, ſeſtajaſcho te ßłowa — kaž woni jomu wó tej góźińe do myßli pſchiźechu — gromadu, źěſcho pótom k tomu kantoroju, a ſtej pótom tej muža teke ten głoß ſeſtajałej a napißałej. III. Nět dajſcho źěk Bogu! Ty, luby |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-51 |
||
| 1737 | wen, ga pſchaſchaſcho ße maſcherki, ga źo to Bóže źiſchko do žlobika pſchiźo. „Wjazor,“ wótgroni maſch, „a witſche móžoſch tam pótom hyſch, jomu ßwóje pſchoſby hugronit.“ „Mamka, kak ga móžo Bóže źiſchko wjazor hokoło chójźiſch a hobraźowaſch, we dołe mjaſy wójzkami, druge na małych górkach, 'kótarež běchu how rědńe natwaŕone. Hanka ńamožaſcho ße naglědaſch a lědy běſchtej ſ zerkẃe wen, ga pſchaſchaſcho ße maſcherki, ga źo to Bóže źiſchko do žlobika pſchiźo. „Wjazor,“ wótgroni maſch, „a witſche móžoſch tam pótom hyſch, jomu ßwóje pſchoſby hugronit.“ „Mamka, kak ga móžo Bóže źiſchko wjazor hokoło chójźiſch a hobraźowaſch, gaž dej how we zerkwi tom žlobi'ku lazaſch,“ „Bóže źiſchko jo wſchuźi, wóno jo Bóžy ßyn a Bog jo wſchuźi, |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-51 |
||
| 1738 | pſchedawaŕze a da ße teke ſ gólzoma do rosgrona. „Gaby měłej ṕeńeſe, mójej ṕeńeſe, mójej góleſchi, hyſchcźi źinßa, nejpoſdźej witſche, by byłej we Trěncźińe, a wót tam by južo domoj tŕefiłej; ale ta'k ńewěm, ga a źo pſchiźotej. No, nama groniſch, źo dejmej hyſch wen ſ měſta, kótara droga wěźo k rěze Wagu?“ Nekaki po kněſku hoblazony złoẃek huſta pſchi pſchedawaŕze a da ße teke ſ gólzoma do rosgrona. „Gaby měłej ṕeńeſe, mójej ṕeńeſe, mójej góleſchi, hyſchcźi źinßa, nejpoſdźej witſche, by byłej we Trěncźińe, a wót tam by južo domoj tŕefiłej; ale ta'k ńewěm, ga a źo pſchiźotej. No, pójſchtej ſe mńo, daſch mója žeńſka ße wama nejṕerẃej ras najěſcź dajo!“ Kněs weſe gólzowu ſa ruku, kupi jima kortki na |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1929-03-pschiloga-03 |
||
| 1739 | hyſchu ſtej je noſy namarſnułej, tak až mußy ße daſch duchterowaſch. — Sserbſki ſapuſt „Žinß jo ſapuſt, źinß jo ſapuſt, witſche hyſchcźi zeły źeń ...“ Gerzy duju, až lizy ßu połne nadute — ſcheſcźo jich jo, tſcho a tſcho du gromaźe a ßlědku . Jadna źowka ſ naſcheje wßy jo ſchła na jadnym tych tſchaſchńe ſymnych dńow do Žergona (Särchen) a ſaßej domoj. Pſchi tym hyſchu ſtej je noſy namarſnułej, tak až mußy ße daſch duchterowaſch. — Sserbſki ſapuſt „Žinß jo ſapuſt, źinß jo ſapuſt, witſche hyſchcźi zeły źeń ...“ Gerzy duju, až lizy ßu połne nadute — ſcheſcźo jich jo, tſcho a tſcho du gromaźe a ßlědku nich? Tam ßu te gólzy, ſtarſche a młodſche; tam jo ßamotny ßyn ẃelikego buŕa — tam jo źěłaſcheŕ, zelaźin a wſchykne |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1929-08 |
||
| 1740 | źowcźo. Nožki tak orybozu, gubka ße ßmějkozo — dla zogo ga teke niz? „Źinß jo ſapuſt, źinß jo ſapuſt — witſche ...“ Ta ẃelika rogawa pak ße ſaběgujo, až wſchykne ſ lěweju nogu tak pſchipraßnu na ſejmu — wětſchy źěl te gólzy. Tak zogo ga teke to? Žinß jo ſapuſt ſa wſchyknych! Na pſchawem boze kuždego gólza pak źinßa kwiſcho rědna hutſchobna roža — lube ßerbſke źowcźo. Nožki tak orybozu, gubka ße ßmějkozo — dla zogo ga teke niz? „Źinß jo ſapuſt, źinß jo ſapuſt — witſche ...“ Ta ẃelika rogawa pak ße ſaběgujo, až wſchykne ſ lěweju nogu tak pſchipraßnu na ſejmu — wětſchy źěl te gólzy. Tak łagodńe ſněju te ſchwikawki a źowcźa jan tak drybozu. — „Netajo to teke ten ßněg,“ pſchaſcha ta Anka, kótarejž te |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1929-08 |