Napšašowanje »witśe«, wuslědki 1691–1700 wót 1989.
| 1691 | Pſchi nogach jej wóda ſchumjaſcho a huběgaſcho ku jßy a dalej dołoj, daloko, daloko — až do móŕa. Młyn ſtojaſcho. „Witſche jo źěń ßḿerſchi nejlěpſchego złoẃeka; mußymy jen južo źinßa ſachopiſch ßwěſchiſch!“ źaſcho Koſima a źinßa běſchtej teke hobej huknika pſchi Božem bliźe nalětneje nozy, polateje ſe ßlobrom mjaßezkowego ßwětła. Wenze běſcho ſchiſchyna. Žowka źěſcho na ławu a ßednu ße na kaḿeniſchcźo nad ſpuſchcźadłom. Pſchi nogach jej wóda ſchumjaſcho a huběgaſcho ku jßy a dalej dołoj, daloko, daloko — až do móŕa. Młyn ſtojaſcho. „Witſche jo źěń ßḿerſchi nejlěpſchego złoẃeka; mußymy jen južo źinßa ſachopiſch ßwěſchiſch!“ źaſcho Koſima a źinßa běſchtej teke hobej huknika pſchi Božem bliźe, ga ńeda jima młynik źěłaſch. „Wóßebńe źinßa, we tej nozy jo ße huḿerańe Bóžego jagna ſachopiło“, myßlaſcho ße Anna |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1926-16 |
||
| 1692 | , kenž jo mě južo tak ẃele ras ßromoſchił! Gaby mě poẃedał, až ßom źinßa ſkſchiwźony, hußromoſchony, ale ńewinowaty, a witſche budu na wſche zaße winowaty, humaſany ſe kſchwju bratſcha! Ale nichten ńepſchiźaſcho, a ako ßwitaſcho, źěch k bitẃe. Snanka a ńedaloko Koſimowego młyna. — O gaby tu noz pſched dwójobitwu tak něchten ku mńo pſchiſcheł, ako ßom pſchemyßlował, kak ſajtſcha togo ſaſcźělim, kenž jo mě južo tak ẃele ras ßromoſchił! Gaby mě poẃedał, až ßom źinßa ſkſchiwźony, hußromoſchony, ale ńewinowaty, a witſche budu na wſche zaße winowaty, humaſany ſe kſchwju bratſcha! Ale nichten ńepſchiźaſcho, a ako ßwitaſcho, źěch k bitẃe. Snanka a gójz pſchiźachu a naßlědku pſchiźe teke wón. Ako ßeb́e južo napſcheſchiwo ſtojachmy, pſchiźe mě na ras do myßli, až jo to mój |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1926-17 |
||
| 1693 | wſchake. Majka: A te žeńſke ten lan. Ja ßom teke nahuknuła lětoßa lan ryſch. Mama: Zora ßmy kulawu ßajźali a witſche buźomy pódworowaſch a rěpu ßeſch a teke gólowku. A gaž to wſchykno ſmějomy hožněte, pótom buźo južo ßněg tu rolu pokſchywaſch. Stary žni mamy? Kito: Jo, nan! ßenowe a žytowe a howß a jazmeń žnějomy ſaßobu, pótom ßok, groch a druge wſchake. Majka: A te žeńſke ten lan. Ja ßom teke nahuknuła lětoßa lan ryſch. Mama: Zora ßmy kulawu ßajźali a witſche buźomy pódworowaſch a rěpu ßeſch a teke gólowku. A gaž to wſchykno ſmějomy hožněte, pótom buźo južo ßněg tu rolu pokſchywaſch. Stary nan: Mój Bog, kake ńegodne ẃedro lětoßa! We ßenowych žńach take laſche tog deſchcźa, tyźeńe dłujko žedna móžnoſcź k ßuſcheńu, |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1926-32 |
||
| 1694 | ned głowa wótryta. 25 luźi ßu ſchěžko a 100 lažko ſrańone Ssměſchki. Nahopak myßlone. Sswójźba ßejźi pſchi hoběźe. Maſch groni: Witſche pſchiźo k nam ſtarka hoglědat a pótom buźomy hulět ſ awtom gotowaſch, ſtarka rady we awtu jěſdźi.“ Mała Hanka na to wótgroni pſchiměſch, jo do měcha kopnuł, kótaryž jo měł ßobu. Toſch ſta ße rosbuchńeńe a zełe twaŕeńe bu ſtamane. Tomu ſłoſtnikoju bu ned głowa wótryta. 25 luźi ßu ſchěžko a 100 lažko ſrańone Ssměſchki. Nahopak myßlone. Sswójźba ßejźi pſchi hoběźe. Maſch groni: Witſche pſchiźo k nam ſtarka hoglědat a pótom buźomy hulět ſ awtom gotowaſch, ſtarka rady we awtu jěſdźi.“ Mała Hanka na to wótgroni: „Starka jo ße po mńo raźiła, ta rowno tak rada we awtu jěſdźi ako ja.“ Luboſcź. Nejmłodſcha źowzyzka, |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1926-34 |
||
| 1695 | klěb ńejo ſa pſchawom naſch, ale Bóžy, togodla ńeſabyń ße ſa ńen huźěkowaſch. „ Žinßa klěb. “ Zo ße ſtaraſch wo witſche, gaž wěſch, až Bog kuždy źeń to tŕebne dawa? Jano měj wěru a poßłuſchnoſcź. Ssedyn ſchěßnakow ſmilnego daru doſta A. H. , ale teke pla bogatych, božko luby, teke pla pobožnych. „ Daj klěb. “ S togo ßłowa huſnajomy, až ten klěb ńejo ſa pſchawom naſch, ale Bóžy, togodla ńeſabyń ße ſa ńen huźěkowaſch. „ Žinßa klěb. “ Zo ße ſtaraſch wo witſche, gaž wěſch, až Bog kuždy źeń to tŕebne dawa? Jano měj wěru a poßłuſchnoſcź. Ssedyn ſchěßnakow ſmilnego daru doſta A. H. Franka w Hali. To ſeſda ße jomu tak ẃele, až wón chopi ẃeliku wjažu twariſch ſa ßyroty. Wóteru ßobotu buwaſcho k wjazoru |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1926-40 |
||
| 1696 | ! Ja by 'kſchěł rad do drugego doła poglědnuſch!“ grońaſcho wón ako běſchtej ſ pſcheglědowanim gotowej a ßebe pŕedk weſełej, až pſchiźotej witſche ſ ẃerbowymi witkami a palikami wino pſchiẃeſowat. Werch góry běſcho ſe ſchkobronzynymi młodymi bomkami pokſchyty, 'kótarež ße chapjachu ſeleniſch. Rědńe běſcho, po huſchyńe góŕej a rosglědowaſchtej ße we tych winowych pſchutach. Toſch huglědaſcho wětſchy źěł źiẃe a puſto. Pójſch, ſaleſomej na ẃerch góry! Ja by 'kſchěł rad do drugego doła poglědnuſch!“ grońaſcho wón ako běſchtej ſ pſcheglědowanim gotowej a ßebe pŕedk weſełej, až pſchiźotej witſche ſ ẃerbowymi witkami a palikami wino pſchiẃeſowat. Werch góry běſcho ſe ſchkobronzynymi młodymi bomkami pokſchyty, 'kótarež ße chapjachu ſeleniſch. Rědńe běſcho, mjas tymi bomami chójźiſch, kótarychž barwa běſcho tak luboßna ako pŕena luboſcź a pŕene póžedańe. Jomu ße ſekſchě, źowcźzynu ruku pſchiměſch. |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1926-41 |
||
| 1697 | takim niz ſa ſło!“ Grobe pak ße zełe hoblizo ſ kſcheju ſalenu a wόn ŕaknu roſgoŕony: „Daju ſchi zaß až do witſchego k pſchemyßleńu. Pſchemyßlij pak ßebe deŕe!“ Pόtom ſkόzy na ßwόjogo kόńa a jěchaſcho ſ dwόru. Buŕ doſjě ßwόju ſkibu a dohupi roẃe gόŕa dla hobroſchili, gaby ja kſchěł ńetŕebńe žywnoſcź pſchedaſch, kόtaruž ßu lubowali a wόtwardowali, take ako ßwόjo gόle. Ga ſ takim niz ſa ſło!“ Grobe pak ße zełe hoblizo ſ kſcheju ſalenu a wόn ŕaknu roſgoŕony: „Daju ſchi zaß až do witſchego k pſchemyßleńu. Pſchemyßlij pak ßebe deŕe!“ Pόtom ſkόzy na ßwόjogo kόńa a jěchaſcho ſ dwόru. Buŕ doſjě ßwόju ſkibu a dohupi ßwόjo mloko; pόtom połožy ruze na 'klin a ſamyßli ße, naßlědku wijaſcho rosßudńe ſ głowu. „Ně, ně! To niz |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1926-44 |
||
| 1698 | jo fryjnego zaßa kóńz. ſchyſch. „Kólaſko, ẃerſch ße, barz mě wjaßele, do gód jo zaßa juž jan ńeẃele, witſche jo južo ßwazyna!“ II. Sswazyna ty hußoka, ßwěźeń źiwnej' mózy! zo dźe komu dobrego ńaßoſch w bóžej nozy? Góſpodaŕej maſańze mě ńegluznemu byſch!“ A źowcźo pilne, pſchiduza žona, wjaßele chopi zepze Zepz noße ženſke na głoẃe, ako ſnaḿe, až jo fryjnego zaßa kóńz. ſchyſch. „Kólaſko, ẃerſch ße, barz mě wjaßele, do gód jo zaßa juž jan ńeẃele, witſche jo južo ßwazyna!“ II. Sswazyna ty hußoka, ßwěźeń źiwnej' mózy! zo dźe komu dobrego ńaßoſch w bóžej nozy? Góſpodaŕej maſańze, wóßuſchki wſchom' ſkótu, kokotoju kobluka, kurkam pſcheńzu ſłotu. Na ſagroźe bomam wſchym wót wjazeŕe kóſcźi, proßetko pak ſłoſchane tomu, |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1926-51 |
||
| 1699 | ras deŕe ńejſchło, ga wěſch, źo jo pomoz. A ńeſabyń naſcheje ſchoty. Ta jo zeła ſła, až ńepſchiźoſch. Ned witſche pſchiſch — howaz grońi, až ßy gjarda pawa ſ měſta pſchiſchła.“ (Dalej pſchiźo.) Wſchake. Tuóńe jo, gaž how gromaźe tak ako nan a źiſchi, ako bratſchi a ßotſchi? Ně, ně — niz ße ńeźěkuj — a gaby ße ſchi ras deŕe ńejſchło, ga wěſch, źo jo pomoz. A ńeſabyń naſcheje ſchoty. Ta jo zeła ſła, až ńepſchiźoſch. Ned witſche pſchiſch — howaz grońi, až ßy gjarda pawa ſ měſta pſchiſchła.“ (Dalej pſchiźo.) Wſchake. Tuóńe jo, gaž boſchon ſpadńo, źož ńeby dejał. * Naſche Rogojſke źowcźa běchu teke łońſ'ke nalěto we Choſchebuſu na marku, aby ße tam pſchechojźowali a |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1927-03 |
||
| 1700 | ńejo kradu ſarownana pſches ſawěſcźeńe. S Noweje Wßy (pla Pizńa) 1. februar. Žinß jo ſapuſt, źinß jo ſapuſt, hyſchcźi witſche zeły źěń! — Sa ſtarym nałogom ßwěſchi naſcha młoźina kuždu ńeźelu a póńeźele pſched Sswězk Marije ten wjaßoły ſapuſt. To jo ße teke ẃelike groźe a dwóje małe groźe wótpalili. Pſchebyt'kaŕam jo ße zeły podomk, drobny ſkórt a teke jadna młoda ſchtuka ſbóža ſpalili. Schkóda ńejo kradu ſarownana pſches ſawěſcźeńe. S Noweje Wßy (pla Pizńa) 1. februar. Žinß jo ſapuſt, źinß jo ſapuſt, hyſchcźi witſche zeły źěń! — Sa ſtarym nałogom ßwěſchi naſcha młoźina kuždu ńeźelu a póńeźele pſched Sswězk Marije ten wjaßoły ſapuſt. To jo ße teke lětoß, ſachadnu ńeźelu a póńeźele tak ſtało. Pŕedny źěń ſapuſt jo ße ſachopiła reja wótpołdńa we 5 góź. we naſchej kjarzḿe „K |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1927-05 |