Napšašowanje »witśe«, wuslědki 1681–1690 wót 1989.
| 1681 | nadobny (edel) ryſchaŕ ſbywał.“ „Daſch tu noz how wóſtańo, wón ńeby měł we mójom ſtańu teke lěpſchego lažańa. Witſche ſajtſcha, pſchi ßwitańu, pſchiwěź jogo do mójogo ſtańa! Mělz pak wo jogo narodu a naju ſtarem pſchijaſchelſtẃe; pſchetož ty ſnajoſch ńedowěru wězy wěry pſchiſamknuł!“ „Wy maſcho pſchaẃe, kněžo! Kak zeſto ßom jomu we waſchom nanowem doḿe póßłužył! S ńogo jo nadobny (edel) ryſchaŕ ſbywał.“ „Daſch tu noz how wóſtańo, wón ńeby měł we mójom ſtańu teke lěpſchego lažańa. Witſche ſajtſcha, pſchi ßwitańu, pſchiwěź jogo do mójogo ſtańa! Mělz pak wo jogo narodu a naju ſtarem pſchijaſchelſtẃe; pſchetož ty ſnajoſch ńedowěru naſchych luźi.“ S tymi ßłowami ſtupiſchtej ſe ſtańa a kſchazaſchtej pomału pſches roßowatu łuku. S pŕednym ßwitanim ſtupi ẃelizki Boguwěr do ſtańa |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1925-38 |
||
| 1682 | źěkowaſch. My ßmy how ako huſgońowaŕe do pŕedka póßłane, a hyſchcźi źinßa do połnozy pſchiſchěgńotej how dwě ſta (200) Hußitow a witſche pſchidu ſa nimi hyſchcźi 5000 mužow. We tom jo jich rowno tak ẃele pſched Budyſchyń ſchěgnuło a dwójzy tak ẃele pſched Sgóŕelz. Te Hußity namakał a ße jim pſchiſamknuł. Pſchi muri wiźiſch ſcheſcźoch wót nich a mójeju ßłužabnikowu a jadnogo ßerbſkego huglaŕa, kótaremuž mam ße ẃele źěkowaſch. My ßmy how ako huſgońowaŕe do pŕedka póßłane, a hyſchcźi źinßa do połnozy pſchiſchěgńotej how dwě ſta (200) Hußitow a witſche pſchidu ſa nimi hyſchcźi 5000 mužow. We tom jo jich rowno tak ẃele pſched Budyſchyń ſchěgnuło a dwójzy tak ẃele pſched Sgóŕelz. Te budu ße, gaž ſměju tej měſcźe dobytej, ſ nami pſched Chóſchobuſom ſgromaźiſch, aby pótom braniborſkego markgrobu we jogo kraju ſbili. Tak |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1925-42 |
||
| 1683 | . Ten ekſekutaŕ hobroſchi ße k tomu ńeſcźerpnemu hukraŕoju a źaſcho: „Naju droga bu podermo; ten muž jo reſerviſt a mußy juž witſche ſe ßwojim regimentom do Schleswiga!” To běſcho zaſchna poẃeſcź. S tužneju hutſchobu mußaſcho won ßwojog dłužnika ſpuſchcźiſch, a ſ tužneju hutſchobu wjadł, ale ten kſchamaŕ ße niz ńehuleka; pomałem huſchegnu tež won paṕerku a poſtawi ju tomu ekſekutaŕoju. Ta paṕerka běſcho — order. Ten ekſekutaŕ hobroſchi ße k tomu ńeſcźerpnemu hukraŕoju a źaſcho: „Naju droga bu podermo; ten muž jo reſerviſt a mußy juž witſche ſe ßwojim regimentom do Schleswiga!” To běſcho zaſchna poẃeſcź. S tužneju hutſchobu mußaſcho won ßwojog dłužnika ſpuſchcźiſch, a ſ tužneju hutſchobu won wiźeſcho, kak ten kſchamaŕ wjaßoły Barlińu ten kſchebjat hobraſchi. Ten pſchekupz pak weto ńeſazwiblowa; hyſchcźi ſchych dńow wjazor ńejo, źaſcho |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1925-44 |
||
| 1684 | tſchi ras ſaßobu ßłyſchaſch, howaz běſcho wſcho ſcźicha. „To jo mój pſchijaſchel, kótaryž mě woła. Mußym ſchi ſpuſchcźiſch, ale witſche hokoło togo ßamego zaßa ßom ſaßej pſchi teb́e. Gaž budu na boḿe, ga wótwěź powěs, a ſazyń pótom ſcźicha hokno, ale tak ẃeliki, až ße někajeje ßłaboſcźi abo huwěrnego ßłowa dla góriſch ńebuźo. Ssłyſch! zo to běſcho?” Ssłabe krotke ſchwizańe běſcho tſchi ras ſaßobu ßłyſchaſch, howaz běſcho wſcho ſcźicha. „To jo mój pſchijaſchel, kótaryž mě woła. Mußym ſchi ſpuſchcźiſch, ale witſche hokoło togo ßamego zaßa ßom ſaßej pſchi teb́e. Gaž budu na boḿe, ga wótwěź powěs, a ſazyń pótom ſcźicha hokno, ale ned, aby ße nichten niz ńemyßlił, deja-li mě pſches rěku plěſch wiźiſch. Witſche buźo mjaßezk póſdźej ßchadaſch a mej ßmej wěſcźejſchej |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1925-46 |
||
| 1685 | powěs, a ſazyń pótom ſcźicha hokno, ale ned, aby ße nichten niz ńemyßlił, deja-li mě pſches rěku plěſch wiźiſch. Witſche buźo mjaßezk póſdźej ßchadaſch a mej ßmej wěſcźejſchej.” Hyſchcźi ras hobejmi wón ßwóju lubu, ſtupjaſcho na hokno ſńaßeſcho ße na bom, mě woła. Mußym ſchi ſpuſchcźiſch, ale witſche hokoło togo ßamego zaßa ßom ſaßej pſchi teb́e. Gaž budu na boḿe, ga wótwěź powěs, a ſazyń pótom ſcźicha hokno, ale ned, aby ße nichten niz ńemyßlił, deja-li mě pſches rěku plěſch wiźiſch. Witſche buźo mjaßezk póſdźej ßchadaſch a mej ßmej wěſcźejſchej.” Hyſchcźi ras hobejmi wón ßwóju lubu, ſtupjaſcho na hokno ſńaßeſcho ße na bom, ßuwnu ße ſpeſchńe po nim dołoj, nurknu ße do Sprěwy a běſcho ße pſched Lubuſchynyma wózyma minuł. S jadnogo hokna na drugem kóńzu |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1925-46 |
||
| 1686 | „Niz niz ńejo wězej k dozakańu,” morzaſcho Sigmund pſched ßobu; „huboge źowcźko, źo ga debu ſchi dowjaſcź? Gaž witſche, pſchi ſchtorḿe na tu gjardu twarźiſńu jeje popajźeńſtwo rosłamju, pótom dej ta mózna ruka ju na mójogo dobrego kóńa ßajźiſch a — ſ , až mě mójej wózy ſazyni, gaž — móžno ſkóro — ßwój ßlědny hudych zynim.” Mělzajuzy ſtojaſchtej ßeb́e naſchej pſchijaſchela napſcheſchiwo. „Niz niz ńejo wězej k dozakańu,” morzaſcho Sigmund pſched ßobu; „huboge źowcźko, źo ga debu ſchi dowjaſcź? Gaž witſche, pſchi ſchtorḿe na tu gjardu twarźiſńu jeje popajźeńſtwo rosłamju, pótom dej ta mózna ruka ju na mójogo dobrego kóńa ßajźiſch a — ſ ńeju wóttud, źož ße Bogu ſpódoba!” Jogo głowa ßchyli ße na nadro, tužyza ße teke hyſchcźi na ńogo ſlagnu, až |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1925-49 |
||
| 1687 | ßrědk k pomſcźeńu a ſ nim mogu ßeb́e ſpěſchnu ßḿerſch ſa pomału, boloſcźiwſchu hukupiſch. Žinßa w nozy zu hyſchcźi ras hopytaſch ſpaſch; witſche mußym źěłaſch, abo ßom ſgubjona.” Wóna poglědnu ſ hoknom wen k lěgwu Hußitow. Jaden hogeń ſa drugim tam ſgaßnu, we lub́ej ßḿerſch ako ßromotu! Ha! a how ße na to ſpomńeju, zož jo mě Sigmund do hucha ſchepnuł: hyſchcźi ga wěm ßrědk k pomſcźeńu a ſ nim mogu ßeb́e ſpěſchnu ßḿerſch ſa pomału, boloſcźiwſchu hukupiſch. Žinßa w nozy zu hyſchcźi ras hopytaſch ſpaſch; witſche mußym źěłaſch, abo ßom ſgubjona.” Wóna poglědnu ſ hoknom wen k lěgwu Hußitow. Jaden hogeń ſa drugim tam ſgaßnu, we groźe bu wſcho ſchma a ſcźicha, a wóna ße lanu na ſchpundowańe a ſkóro twardo hußnu. Južor pſched ßwitanim hubuźi ju ſpiw Hußitow |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1925-49 |
||
| 1688 | , ga tak ßom ſchi ſaßej dobra! A něto źij.“ „A ten hujadnańſki póſchk, Hejba?“ „Móžno až witſche, daj mě pokoj, ja mam głowuboleńe.“ „To budu ſchi ſ póſchkanim hugojſch!“ ― ― „Nedoßegnij ße mě , mój Hadamo. A něto wóſtaj mě ßamu.“ „Ale ṕerẃej niz, až mě ſaßej dobra ńejßy.“ „No, ga tak ßom ſchi ſaßej dobra! A něto źij.“ „A ten hujadnańſki póſchk, Hejba?“ „Móžno až witſche, daj mě pokoj, ja mam głowuboleńe.“ „To budu ſchi ſ póſchkanim hugojſch!“ ― ― „Nedoßegnij ße mě!“ Wóna ſtanu a kſchěſcho hujſch. Toſch pſchiźe Hadamoju nowa myßl. „Nozoſch-li mě tak póſchka daſch, ga pótom daj |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1926-10 |
||
| 1689 | , ta by ras rada pſchi teb́e bydliła, to pak pſchi wojakach ńamožo, wojaki ńamaju žednog ſtawneg bydleńa, ßu źinßa how a witſche tam; ńozoſch ga lub́ej zeptaŕa huknuſch? pon krydnyſch ßwojo bydleńe a moterka možo pſchi teb́e byſch.“ „Mojogdla, źaſcho Kito , taku kſchěſcho Schẃela teke měſch.) Zeptaŕ roskładowaſcho: „To jo ẃelgin rědne, ale pomyßli ße, ty maſch ſtaru maſch, ta by ras rada pſchi teb́e bydliła, to pak pſchi wojakach ńamožo, wojaki ńamaju žednog ſtawneg bydleńa, ßu źinßa how a witſche tam; ńozoſch ga lub́ej zeptaŕa huknuſch? pon krydnyſch ßwojo bydleńe a moterka možo pſchi teb́e byſch.“ „Mojogdla, źaſcho Kito, gaž deru, ga zu.“ A tak ſta ße pſchigot, aby po goŕejbrańu do Lutola ße porał na präparandu. Kněs |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1926-12 |
||
| 1690 | teke ned do póſtole ße hugrět. Koſiḿe běſcho lubo, až Anna juž ſpi. „Wóna jo źinßa ako pſchawa kſcheſcźianka źěłała; witſche dajſcho ße jej deŕe huſpaſch a wótpozynuſch!“ grońaſcho wón źuŕa ſazyńajuzy. A ſtarka, kenž ńamožaſcho ſpaſch, mußaſcho ße dłujko na ; a wjaßeliſcho ße, ako po chylze wiźaſcho, až jo muznoſcźi dla hußnuła. Młynik ſ Ondŕejom pſchiźaſchtej nězo póſdźej, a źěſchtej teke ned do póſtole ße hugrět. Koſiḿe běſcho lubo, až Anna juž ſpi. „Wóna jo źinßa ako pſchawa kſcheſcźianka źěłała; witſche dajſcho ße jej deŕe huſpaſch a wótpozynuſch!“ grońaſcho wón źuŕa ſazyńajuzy. A ſtarka, kenž ńamožaſcho ſpaſch, mußaſcho ße dłujko na te ßłowa myßliſch: „No jo, wóna jo pſchawa kſchěſcźijanka“, poẃedaſcho ßeb́e ſtara ženſka; „Kněs Jeſus jo ſ ńeju |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1926-14 |