Napšašowanje »witśe«, wuslědki 1671–1680 wót 1989.
| 1671 | ſawzaßa gótowe. Luźe maju pótom wězej dowěry — ga tak młynſki, witſche połdńo, roſmějoſch?“ „A debu ga tu muku witſche teke ned do měſta wjaſcź?“ pſchaſchaſcho ße Jakub ſaßej. „Jo, to dŕe by nejlěṕej było!“ ŕaknu młynik pomało „Ach, to ty ńeroſmějoſch, wótgroni młynik górniwy, až jomu tak poẃeda. Wóno jo weto pſchezej lěṕej, gaž jo źěło ſawzaßa gótowe. Luźe maju pótom wězej dowěry — ga tak młynſki, witſche połdńo, roſmějoſch?“ „A debu ga tu muku witſche teke ned do měſta wjaſcź?“ pſchaſchaſcho ße Jakub ſaßej. „Jo, to dŕe by nejlěṕej było!“ ŕaknu młynik pomało, tak aby ńewěźeł abo ńekſchěł wótgróniſch. „Ale zož ßom kſchěł groniſch — to by lěṕej było, gaby ty witſche doma woſtał |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1925-17 |
||
| 1672 | ŕaknu młynik pomało, tak aby ńewěźeł abo ńekſchěł wótgróniſch. „Ale zož ßom kſchěł groniſch — to by lěṕej było, gaby ty witſche doma woſtał, zu tam ßam dojěź, mam ſ pekaŕom nězo k rosgrańańu — a teke howaz mam wſchake hobſtarańe.“ To grońezy tu muku witſche teke ned do měſta wjaſcź?“ pſchaſchaſcho ße Jakub ſaßej. „Jo, to dŕe by nejlěṕej było!“ ŕaknu młynik pomało, tak aby ńewěźeł abo ńekſchěł wótgróniſch. „Ale zož ßom kſchěł groniſch — to by lěṕej było, gaby ty witſche doma woſtał, zu tam ßam dojěź, mam ſ pekaŕom nězo k rosgrańańu — a teke howaz mam wſchake hobſtarańe.“ To grońezy, źěſcho wen, aby dalſchnemu pſchaſchańu hujſcheł. Na drugi źeń połdńo noßyſchtej Jakub a młynſki półne měchy muki na wos. Młynik běſcho |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1925-17 |
||
| 1673 | , ja teke niz wěz ńok měſch, ja du k Jeſußu a zakam na mójog janźela, kenž mě wótholowaſch zo; ja měnim witſche abo pſcheswitſche. Luby kněs faraŕ Harms, poſtroẃ te małe zarne źiſchi tych tatańow a groń jim, wóni maju teke wſchykne jadnogo janźela : „Ten luby kněs Jeſuß póſcźelo pſches tu mału Majku ſtyri ṕeńeſchki, ſa kótrež tym tatańam ße pŕatkowaſch dej. Wěz ja ńamam, ja teke niz wěz ńok měſch, ja du k Jeſußu a zakam na mójog janźela, kenž mě wótholowaſch zo; ja měnim witſche abo pſcheswitſche. Luby kněs faraŕ Harms, poſtroẃ te małe zarne źiſchi tych tatańow a groń jim, wóni maju teke wſchykne jadnogo janźela, ten pak jo běły, a gaž wóni ras do ńebja pſchidu, ga budu teke běłe. Až wóni na ſemji tak zarne |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1925-22 |
||
| 1674 | pſchidu a du, ẃele nowego ßobu pſchińaßeze, dobrego a ńedobrego. Ta ẃelika kópiza tych luźi, kótarež ßu jano wót źinßego do witſchego žywe a na to zorajſchne wězej ńeſpominaju, ẃele ḿeńej na to, zož jo pſched ſta lětami było, powdaju ße tak lažko wſchomu źinßa zełemu ßwětoju k nahukńeńu a ſwjaßelenju, w tom ako bu južo ẃele nowego na bok chyſchone a ſabyte. Te žwały togo zaßa pſchidu a du, ẃele nowego ßobu pſchińaßeze, dobrego a ńedobrego. Ta ẃelika kópiza tych luźi, kótarež ßu jano wót źinßego do witſchego žywe a na to zorajſchne wězej ńeſpominaju, ẃele ḿeńej na to, zož jo pſched ſta lětami było, powdaju ße tak lažko wſchomu nowemu mimo pſchemyßleńa a pódnuŕe ße w tom. Zeſto jo to nězo, zož žedneje gódnoſcźi ńama a zož ten bližſchy pſchiduzy zaß južo |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1925-26 |
||
| 1675 | , ßu ſ nami ſ jadnogo roda — te how pak ßu nadute a hogramowane Nimze, togodla ńamožo mě to huſwoleńe ſchěžke byſch. Witſche ſajtſcha, gaž buźo ßwitaſch, ßom na droſe do Cžeſkeje, aby ſ Hußitami do ſwěſka ſtupił. Běda wam, wy gjarde kněſe . Zo wažy ſchěžej? Tamne ßu mózne, nedaju ße ſkóro pſchewinuſch — te how pak ßu tſchuſchłe a ßłabe; tamne ßu Ssłowjany, ßu ſ nami ſ jadnogo roda — te how pak ßu nadute a hogramowane Nimze, togodla ńamožo mě to huſwoleńe ſchěžke byſch. Witſche ſajtſcha, gaž buźo ßwitaſch, ßom na droſe do Cžeſkeje, aby ſ Hußitami do ſwěſka ſtupił. Běda wam, wy gjarde kněſe”, huwoła młoźeńz ſ póſwigńonym głoßom, we tom ako ßwóju lubu puſchcźi, ſe ßwójogo ßedła póſkozy a pěſcź ſwignu, „gaž |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1925-26 |
||
| 1676 | te Sserby, kótarež ßwój narod a rěz lubuju a ſeźaržaſch kſchěźe, ale jano te, kótarymž jo wſchojano, lez Sserbſtwo źinß abo witſche ſajźo. S takim buchu Sserby nuźone, ßebe ſaßej druge drogi pytaſch, aby to, zož požedaju, doſtali. Jim wóſta něto teje ßlědneje kopizki Sserbow, běſcho pla nimſkeje huſchnoſcźi pódermo. Sserbſki hub́erk bu wótpokaſany ako ńepłaſchazy (unmaßgebend). Pla nimſkeje huſchnoſcźe ńepłaſche te Sserby, kótarež ßwój narod a rěz lubuju a ſeźaržaſch kſchěźe, ale jano te, kótarymž jo wſchojano, lez Sserbſtwo źinß abo witſche ſajźo. S takim buchu Sserby nuźone, ßebe ſaßej druge drogi pytaſch, aby to, zož požedaju, doſtali. Jim wóſta něto jano jadna droga: ße ſ drugimi ſwěſaſch, kótarymž ße rowno tak źo, a ſ nimi gromaźe ſa dopołńeńe ßwójich pſchawow źěłaſch. |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1925-27 |
||
| 1677 | togo pŕedkſtajiſch, zož wóna dłymoko we ßeb́e zujo? „Ga mußym ßam ßwóju drogu hyſch!” grońaſcho ten młoźeńz tužńe. „Witſche buźo mě mój dobry kóń do hußitſkeho lěgwa dońaſcź, a pótom zu glědaſch, lez ńamogu ſchi pſcheſchiwo twójeje wóle humožyſch. Mej ße kótarejuž Sserby k ßwójej wěŕe źarže, běſcho mózńejſcha ako te nejßłódſche ſlubeńa. Komu by teke móžno było, jadnej žońe ńepſchawdoſcź a hopaznoſcź togo pŕedkſtajiſch, zož wóna dłymoko we ßeb́e zujo? „Ga mußym ßam ßwóju drogu hyſch!” grońaſcho ten młoźeńz tužńe. „Witſche buźo mě mój dobry kóń do hußitſkeho lěgwa dońaſcź, a pótom zu glědaſch, lez ńamogu ſchi pſcheſchiwo twójeje wóle humožyſch. Mej ße deŕe, Lubuſcha, a ſpominaj na mńo!” Hyſchcźi ras ſeſchěgnu wón to źowcźko k ßwójej hutſchob́e, pótom hujźe ſe ſpěſchnymi kſchazami |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1925-27 |
||
| 1678 | ßlědne wězy gromadu a pſchewdaſcho je Lewyjoju, jano někotre draſty ßeb́e we małem brěmjaſchku ßobu wſa. „Dajſcho to tomu póßłanzoju, kótaregož witſche póſcźelu,” grońaſcho wóna a pſchi tom ße jej łdſy ſ wózowu ronichu; „a Bog kſchěł wam tu ſmilnoſcź ſapłaſchiſch, kótaruž ßu. Bog Abrahama pſchewoź waju na wſchyknych waju drogach.” S groſbu ſaſtupi Lubuſcha hyſchcźi ras do jeju jſchpizki, ſkłaźeſcho tam jeju ßlědne wězy gromadu a pſchewdaſcho je Lewyjoju, jano někotre draſty ßeb́e we małem brěmjaſchku ßobu wſa. „Dajſcho to tomu póßłanzoju, kótaregož witſche póſcźelu,” grońaſcho wóna a pſchi tom ße jej łdſy ſ wózowu ronichu; „a Bog kſchěł wam tu ſmilnoſcź ſapłaſchiſch, kótaruž ſcźo mójomu nanoju hopokaſali!” Tak ta Sserbowka ſe ßwojim nanom hujźe. Ako we pěſku dalej ſtupaſchtej, ße jeje hoblizo pſchezej wězej |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1925-31 |
||
| 1679 | daſch. „Nozoſcho ga wy ßeḃe nanejḿeńej tej kóžy ßobu wekeſch, miloſcźiwy kněs?“ My ńamamy žednogo zaßa. Hoſchegnij ßeḃe jej witſche, abo gaž zoſch, něto pak mußymy dalej.“ Małe towaŕſtwo da ße ſaßej do hyſcha, ńeběſcho pak hyſchcźi žednych ſto kſchazow ßłoźiſch. Gaž ja ſaßej k wam pſchidu, ga móžoſch mě kuß dobrego mjadweźowego plaza na blido ſtajiſch a mě na mjadwěźowej kóžz lažaſch daſch. „Nozoſcho ga wy ßeḃe nanejḿeńej tej kóžy ßobu wekeſch, miloſcźiwy kněs?“ My ńamamy žednogo zaßa. Hoſchegnij ßeḃe jej witſche, abo gaž zoſch, něto pak mußymy dalej.“ Małe towaŕſtwo da ße ſaßej do hyſcha, ńeběſcho pak hyſchcźi žednych ſto kſchazow ſchło, ako pßyzk ſaßej wajaſcho, ten ras pak mimo łoßow ſwigańa a huſcha. „Nam ße luźe bliža“, ŕaknu huglaŕ |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1925-35 |
||
| 1680 | měſtach mußali ſ kóńow holěſcź a je wjaſcź. Jo-liz pak wam pſchaẃe, ga zu waß po lěpſchej droſe direktńe do Sgóŕelza dowjaſcź. Witſche ſajtſcha hokoło woßymeje góźiny móžoſcho tam byſch. Budu pak to waſche kóńe huźaržaſch?“ „Mamy klěb pſchi ßeḃe a zomy jim dawaſch „To by ẃelgen nahokoło było, gaby ße ſaßej na Mužakow wroſchili a k tomu jo droga tak ńedobra, až by na ẃele měſtach mußali ſ kóńow holěſcź a je wjaſcź. Jo-liz pak wam pſchaẃe, ga zu waß po lěpſchej droſe direktńe do Sgóŕelza dowjaſcź. Witſche ſajtſcha hokoło woßymeje góźiny móžoſcho tam byſch. Budu pak to waſche kóńe huźaržaſch?“ „Mamy klěb pſchi ßeḃe a zomy jim dawaſch, tak jěßno ako ße gódne měſto namaka. Ssłyſch, Sserbo, ja zu ſchi wěriſch! Pſchiwěźoſch-li naß gluzńe do Sgóŕelza, |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1925-36 |