Napšašowanje »witśe«, wuslědki 1171–1180 wót 1989.
| 1171 | na mńo ſ palzami pokaſuju? Ja pojdu do ßwéta, źož nogi mě ńaſcź mogu, až nikog ńehoglédaju a nicht mě ńeſnajo; witſche pojdu ßwoju drogu, — to ſbytne buźo moj réznik hobſtaraſch! Wam, knés faraŕ, gronim božeḿe a Bog daj, aby ta Faraŕ ſtyknu ruze. „Zo nét debu?” ŕaknu Karſon dalej. „How we tej ßromoſche woſtaſch a wiźeſch, kak luźe na mńo ſ palzami pokaſuju? Ja pojdu do ßwéta, źož nogi mě ńaſcź mogu, až nikog ńehoglédaju a nicht mě ńeſnajo; witſche pojdu ßwoju drogu, — to ſbytne buźo moj réznik hobſtaraſch! Wam, knés faraŕ, gronim božeḿe a Bog daj, aby ta ſtaroſcź waẜch dom ſpuẜchcźiła!” Faraŕ hograńaẜcho, méńezy, až to hobgrono buźo ße ſlagnuſch a ta wéz ße ſabyſch a Karſon ńedejał |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1896-07 |
||
| 1172 | moz wézej chojźiſch?” „Né, głownik,” wotgroni ten bratẜch, na ßwoj kẜchaẃezy gloſynk glédajuzy. „Ale my mußymy witſche dalej.” ŕaknu Suſuſa, „zo ty? zoẜch how woſtaſch, abo?” — pſchi tom kiwnu won k réze. doſtach ned we prédnem gnaſchu tu kulu a woſtach lažezy. Ga bu Suſuſa pſchijaſńejẜchy, da jomu priſu a źaẜcho: „Ty ńebźoẜch moz wézej chojźiſch?” „Né, głownik,” wotgroni ten bratẜch, na ßwoj kẜchaẃezy gloſynk glédajuzy. „Ale my mußymy witſche dalej.” ŕaknu Suſuſa, „zo ty? zoẜch how woſtaſch, abo?” — pſchi tom kiwnu won k réze. Chylku glédaẜcho ten zarnak k ſemji, rowno aby ße pſchemyßlił, potom ſtawi won ßwojej wozy rowno na tog bratẜcha a ŕaknu: „ |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1896-12 |
||
| 1173 | ßu naẜche pſchijaſchele, glich zož mamy, to ẜchykno jo tak deŕe waẜcho ak naẜcho. Nét pak, wy ſcźo pſchegłoźone, zomy witſche dalej poẃedaſch; Stella, kak ſ teju wjazeŕu jo?“ A we wérnoſcźi, ſezynk mě pſcheḃegowaẜcho dla chamnoſcźi, ja ńewém ſ ẜchogomudrego Boga na ńebju. Ꞩchym wézej byźcźo mě witane, ßyn mojog ſtareg pſchijaſchela. How bydlimy my we lutnej ßamotnoſcźi, jano zarnaki ßu naẜche pſchijaſchele, glich zož mamy, to ẜchykno jo tak deŕe waẜcho ak naẜcho. Nét pak, wy ſcźo pſchegłoźone, zomy witſche dalej poẃedaſch; Stella, kak ſ teju wjazeŕu jo?“ A we wérnoſcźi, ſezynk mě pſcheḃegowaẜcho dla chamnoſcźi, ja ńewém ſ woneg wjazora howak niz, ako až pla Stelle ßejźezy ßom jederńe jédł a potom ſpat ẜcheł. Ako wotzuſchech, béẜcho noz dawno mimo |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1896-20 |
||
| 1174 | dalej. Źij k tym głownikam a kaž jim, aby woni hokoło chromow a gumnow ẜchudy wachy ſeſtajali a noz a źeń wachowali. Witſche zomy ße pſchigotowaſch a pſcheswitſche ſchégnuſch.“ [Dalej pſchiźo.] S Łužize. Wiki . [O.] To pſcheḿeńeze ẃedro, až ße poramy. Ssłuchaj, Indaba, ńepikaj tej gwéſdźe niz wot togo, ja ńekſchéł, aby wona ße hulekała. A ßłuchaj dalej. Źij k tym głownikam a kaž jim, aby woni hokoło chromow a gumnow ẜchudy wachy ſeſtajali a noz a źeń wachowali. Witſche zomy ße pſchigotowaſch a pſcheswitſche ſchégnuſch.“ [Dalej pſchiźo.] S Łužize. Wiki . [O.] To pſcheḿeńeze ẃedro, wot ẃelizkeje ſchopłoty do ẜchcźipateje ſymy ſkokajuze (ßobotu žajtẜcha méjachmy jano + 7 gr.) jo ßwińam nejwézej ẜchkodne a tak tek ßłyẜchymy wot |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1896-27 |
||
| 1175 | a ße ńemyßlim žedńe na to huſwoleńe, ako ße ſ gnady ſtańo; ja ńeſabynu, až Bog mě ńejo akle wot źinßeg daniž witſchego, ale wot niḿernoſcźi how lubował, ßwojogo Ssyna Jeſu Kriſtußa dla a až jo mě mimo mojeje ſaßłužby tu niḿernu kẜchaßnoſcź homénił. Gotujſcho jano ſa te naẜche, ale tež ſa togo zełego ßwéta gréchy. 1 Jan. 2, 2. Tych ßłow ße źaržym ſ dowéru, a ße ńemyßlim žedńe na to huſwoleńe, ako ße ſ gnady ſtańo; ja ńeſabynu, až Bog mě ńejo akle wot źinßeg daniž witſchego, ale wot niḿernoſcźi how lubował, ßwojogo Ssyna Jeſu Kriſtußa dla a až jo mě mimo mojeje ſaßłužby tu niḿernu kẜchaßnoſcź homénił. Gotujſcho jo tak ako ja, moj luby goſpodaŕ, a wéŕſcho wot hutẜchoby, až Bog tež waß lubował, tež ſa waß ßwojogo ßyna |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1896-33 |
||
| 1176 | ńepſchiſtojne byli, źijſcho nutſch a wotpẜchoßcźo; ten offizier ńamžo waẜchog dla ßwoju ßłužbu ſgubiſch!“ Siepman wotgroni: „źinß niz, witſche! a ſaṕeraẜcho ße, ak te jog nutſch ſchégnuſch kſchéchu. Ssłyẜchezy, až Siepman jo na dwoŕe, źéẜcho v. Brüſewitz pŕeſy wen ſcźo wy wina!“ Nékotare goſcźi źéchu na dwor k Siepmanoju a źachu: „Daźi wy ſcźo, chtož zoſcho, wy ſcźo ńepſchiſtojne byli, źijſcho nutſch a wotpẜchoßcźo; ten offizier ńamžo waẜchog dla ßwoju ßłužbu ſgubiſch!“ Siepman wotgroni: „źinß niz, witſche! a ſaṕeraẜcho ße, ak te jog nutſch ſchégnuſch kſchéchu. Ssłyẜchezy, až Siepman jo na dwoŕe, źéẜcho v. Brüſewitz pŕeſy wen a nahokoło do dworu nutſch a ta ńegluka ße ſta. Až v. Brüſewitz pijany był, to ńej wérno. Siepmanowe ßromoſcheńe tek ńepłaſcheẜcho |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1896-46 |
||
| 1177 | ga waß k nama ẃeźo? Podhuẜchk A.: Naẜch wojaŕſki faraŕ, kotryž rowno ſ lazareta pſchiźe, dajo ſchi groniſch, ty kſchéł witſche dopołńa ſeger 10 k ńomu pſchiſch. Wojak: Ja pſchidu pẜchawy zaß tam. Podhuẜchk A.: Byźcźo ſtrowe! Wojak: Dobry wjazor jo, jano ten jo mudry, kenž tu gnadu togo ẃelikego Boga hužywaſch a jadneje ſbožneje niḿernoſcźi ße naźaſch pſchemožo. Ale, zo ga waß k nama ẃeźo? Podhuẜchk A.: Naẜch wojaŕſki faraŕ, kotryž rowno ſ lazareta pſchiźe, dajo ſchi groniſch, ty kſchéł witſche dopołńa ſeger 10 k ńomu pſchiſch. Wojak: Ja pſchidu pẜchawy zaß tam. Podhuẜchk A.: Byźcźo ſtrowe! Wojak: Dobry wjazor wam! Toſch ten podhuẜchk, moj luby goſpodaŕ, ſda ße ẃelgin ßurowy muž byſch; ja pak mam jogo pſcheto lubo; won |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1896-53 |
||
| 1178 | huwoła won: „Żiw Božy, knés leutnant, wy how? Ssom ßłyẜchał, až popajźone ſcźo, — waß ẃelgi lutuju. Witſche droguju do Algiera, moguli ſa waß nézo hobſtaraſch, ga rad!“ — „Zo ga ty how źéłaẜch?“ pẜchaẜchaẜcho Dumont mě ße ſda, až won jo ẜchpion, kenž teke Franzoſaŕow pſcheraźujo.“ Dumont ſtupi wen. Lébda jog Ben Durand hugléda, huwoła won: „Żiw Božy, knés leutnant, wy how? Ssom ßłyẜchał, až popajźone ſcźo, — waß ẃelgi lutuju. Witſche droguju do Algiera, moguli ſa waß nézo hobſtaraſch, ga rad!“ — „Zo ga ty how źéłaẜch?“ pẜchaẜchaẜcho Dumont. „Zo bdu how źéłaſch?“ wotgroni ten žyd, „glédam, kak nézo ſaßłužyſch mogu a méſch mały profit. Zu |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1897-09 |
||
| 1179 | milliona porzionow chudym luźam, pſchitom jo ẜcho jédło ẃelgi droge. We naſtupańu Turkojſkeje piẜchu te zeitungi préki a podlu, źinßa tak a witſche hynak. We ßlédnych dńach pißaẜcho ten jaden bok, až ten mér jo bliſko; ten drugi bok pak zaẜchy tak: We Turkojſkej hobydlaŕe ßu do méſtow pſchi morju hubegnuli, źož jich ſchpańſke łoźe hoplewaju. Ale zo jeſcź? méſto Habana huźelujo kuždy źeń wo dwa milliona porzionow chudym luźam, pſchitom jo ẜcho jédło ẃelgi droge. We naſtupańu Turkojſkeje piẜchu te zeitungi préki a podlu, źinßa tak a witſche hynak. We ßlédnych dńach pißaẜcho ten jaden bok, až ten mér jo bliſko; ten drugi bok pak zaẜchy tak: We Turkojſkej ße ſaßej k wojńe poſchega. Juž dawno béẜcho k pſchemyßleńu, zogodla Turk zeło wéz a wézej wojakow k ßwojom wojnſtẃe do Grichiſkeje ſcźelo |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1897-28 |
||
| 1180 | , źaẜcho won; Alej méjaẜcho wechſele wotemńo a možaẜcho mě ẜchykno ſepſchedawaſch. Chtož do togo paſoŕow padńu, ten jo ſgubjony. Witſche buźo won pſchiſch, ßeḃe to ßwojo holowat. Ja budu hujźiſch, aby niz ńewiźeł, a ty možoſch teke niźi hujeſch a Liſu ẜchak buźoẜch ſ tym ſpokojom! Och, kak mě jich luto, chejkaẜcho wona. Mě jo jich teke luto, ale zo kſchech, źaẜcho won; Alej méjaẜcho wechſele wotemńo a možaẜcho mě ẜchykno ſepſchedawaſch. Chtož do togo paſoŕow padńu, ten jo ſgubjony. Witſche buźo won pſchiſch, ßeḃe to ßwojo holowat. Ja budu hujźiſch, aby niz ńewiźeł, a ty možoſch teke niźi hujeſch a Liſu ßobu wſeſch, aby hutẜchoba ße jej ńełamała. Takeje rady! źaẜcho wona džajuza; ja ńebdu huḃenuſch, ale tudy woſtaſch a tym |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1897-32 |