Wězba pismikowu ‹dz›
Wězba pismikowu ‹dz› se wugranja ako [d͡z]
w kuždej poziciji
Pśikłady: łdzy, pśedznamje, lodzymny
Pokazka: Gaž stoj wězba pismikowu ‹dz› na šawje morfemowu (na granicy mjazy dwěma morfemoma, na pś. mjazy prefiksom a bazowym morfemom), móžo se wóna teke ako slěd dweju zukowu ([d][z] resp. [t]-[z]) wugranjaś: pśedzacuśe, pódzajtšo.
Glědaj teke: Asimilacija.
Wězba ‹dz› njewustupujo w indigenych słowach na zachopjeńku słowa abo morfema.