Anfrage »witśe«, Ergebnisse 1751–1760 von 1989.
| 1751 | źěń jo ßwójogo złoẃeka we popajźeńſtẃe hopytała a dŕe ſ nim to huraźiła. Pſchi rosdźěleńu jo groniła: „mej ga buźomej ße južo witſche ſaßej wiźeſch.“ Wóna jo pſchi tom wóſtała až jeje złoẃek ńewinowaſche ßejźi a jo dŕe kſchěła nět pokaſaſch, až wón tog preneg ßejźi, něto ßama teke dowotpaliła a to teke ned huſnała, měńeza, až móžo we ßwójom doḿe źěłaſch, zož zo. Pŕed źěń jo ßwójogo złoẃeka we popajźeńſtẃe hopytała a dŕe ſ nim to huraźiła. Pſchi rosdźěleńu jo groniła: „mej ga buźomej ße južo witſche ſaßej wiźeſch.“ Wóna jo pſchi tom wóſtała až jeje złoẃek ńewinowaſche ßejźi a jo dŕe kſchěła nět pokaſaſch, až wón tog preneg hogńa tek pódpalił ńej, ale necht drugi, jeje nan, kaž jo ßama groniła. Dokulž jo hyſchcźi dalej ſ pódpalowanim groſyła, |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1929-46 |
||
| 1752 | ? A hyſchcźi ras raźi ße jej do wujkoweje jſchpy pſchiſch, ako běſcho proſna. Wujk doſta telegram a grońaſcho jej, až mußy witſche ſajtſcha niźi jěſch, až dej jomu pótom na huſtaniſchcźo napſcheſchiwo pſchiſch. Wjelgen běſcho rosgoŕony zeły źeń, niz ńejěźaſcho, ſpěſchńe chójźaſcho po kſchěła domoj pißaſch, ale zo dej pißaſch, gaž doma jano na to zakaju, lez ńejo ße jej raźiło, wujkowe potajmſtwo huſgoniſch? A hyſchcźi ras raźi ße jej do wujkoweje jſchpy pſchiſch, ako běſcho proſna. Wujk doſta telegram a grońaſcho jej, až mußy witſche ſajtſcha niźi jěſch, až dej jomu pótom na huſtaniſchcźo napſcheſchiwo pſchiſch. Wjelgen běſcho rosgoŕony zeły źeń, niz ńejěźaſcho, ſpěſchńe chójźaſcho po jſchṕe a Kitka wiźaſcho jogo ſaßo hokoło tych kaḿeń chojźiſch a do togo nugła glědaſch. (Dalej pſchiźo.) Schake Wón roſmějo wótgroniſch |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1930-02 |
||
| 1753 | ßmjał. — Dłujko ńetrajaſcho a liſtynoßaŕ pſchińaße Hanſoju ẃeliki liſt ſ ẃelikim ſchtemplom. Spěſchńe wón jen wózyni a pſchezyta: „Juch, witſche do měſta na ßudniſtwo, to buźo mě keklija”, wjaßeliſcho ße, ale Liſa ńamožaſcho jogo wjaßeloſcź hopſchiměſch, dokulž źe ńewěźaſcho, po jogo pſchikaſni zyniſch a hujźe ſe jſchpy, ße dłymoko pochylezy. Rěznik pak dŕe wěſcźe ńewiźaſcho, kak jo ße ten ſchelma ſchybałe ßmjał. — Dłujko ńetrajaſcho a liſtynoßaŕ pſchińaße Hanſoju ẃeliki liſt ſ ẃelikim ſchtemplom. Spěſchńe wón jen wózyni a pſchezyta: „Juch, witſche do měſta na ßudniſtwo, to buźo mě keklija”, wjaßeliſcho ße, ale Liſa ńamožaſcho jogo wjaßeloſcź hopſchiměſch, dokulž źe ńewěźaſcho, kake ſchybałſtwo kſchěſcho jeje złoẃek pſchewjaſcź. Na jeje ſtaroſcźiwe zyńeńe pak Hanſo ſewſchym ńeglědaſcho, ale huda ße drugi źěń rano na drogu a |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1930-07 |
||
| 1754 | byſch na jogo žywnoſcźi. Pſchiźe pětk a Bartuſch ŕaknu k źowze: „Kak jo, Baruſchka! Ssy-li gótowa, ga by witſche do měſta jěłej!” Baruſchka wótgroni: „Ja ßom gótowa, nan!” ale ẃelikej łdſy ſtupiſchtej jej pſchi tom do wózowu do ßwěta wen góni, lezrownož wěźachu, až wón to jano ſ luboſcźi k ßwójej źowze zyni, ak dej ſa nim ras góſpoſa byſch na jogo žywnoſcźi. Pſchiźe pětk a Bartuſch ŕaknu k źowze: „Kak jo, Baruſchka! Ssy-li gótowa, ga by witſche do měſta jěłej!” Baruſchka wótgroni: „Ja ßom gótowa, nan!” ale ẃelikej łdſy ſtupiſchtej jej pſchi tom do wózowu. „Baruſchka”, grońaſcho nan, „mej jěźomej k ſchoſche a ty wěſch, až měſcźanaŕe maju raźi nězo dobrego ſe jßy |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1930-10 |
||
| 1755 | tſchochu kuſcha. Nězo wót huſwolowańa kralowkow rědnoſcźe. Kuždy zaß ma ßwóje nałogi a ßwóje ſabłuźeńa. Wóni pſchidu, ßu źinßa moda, witſche južo nězo ſtarego a pótom bywaju ſaßej ſabyte. Take ſabłuźeńe abo taka ßwětna chóroſcź jo teke huſwolowańe kralowkow rědnoſcźi. Pſchekupſke duchy, ako my druge duſchki ſběramy kaž ßłodke kſchuſchki! S tym Schi rědńe póſtrowja zakajuza wótgrona ſtara, ſnata, wěrna duſcha, juž na dychu tſchochu kuſcha. Nězo wót huſwolowańa kralowkow rědnoſcźe. Kuždy zaß ma ßwóje nałogi a ßwóje ſabłuźeńa. Wóni pſchidu, ßu źinßa moda, witſche južo nězo ſtarego a pótom bywaju ſaßej ſabyte. Take ſabłuźeńe abo taka ßwětna chóroſcź jo teke huſwolowańe kralowkow rědnoſcźi. Pſchekupſke duchy, ako roſměju, ṕeńeſe na ße ſchěgnuſch, maju ſa take chóroſcźi dobre duſche, ned maju ßwójej ruze we takem, rosſchyŕe a hupožywaju to |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1930-11 |
||
| 1756 | .” Lezrownož Bartuſch ſ kněſom Sslawicžkom ße rosgrańaſcho, ga hußłyſcha wón weto te ßłowa a ŕaknu: „Gnadna kněni, wódajſcho, witſche jo ńeźela, ja by ßwóju źowku rad po měſcźe pſchewjadł, wóna ńejo hyſchcźi we měſcźe była, ga pſchiwdajſcho jej witſche hyſchcźi proſny tomu ńamam, jan gaž ße hokoło ńetoṕe. Roſmějoſch, Baruſchka! Něto źi, ſeblaz ße a hopſchaſchaj kuchaŕku, zo maſch źěłaſch.” Lezrownož Bartuſch ſ kněſom Sslawicžkom ße rosgrańaſcho, ga hußłyſcha wón weto te ßłowa a ŕaknu: „Gnadna kněni, wódajſcho, witſche jo ńeźela, ja by ßwóju źowku rad po měſcźe pſchewjadł, wóna ńejo hyſchcźi we měſcźe była, ga pſchiwdajſcho jej witſche hyſchcźi proſny źeń.” Kněni to pſchiwda, ale pſchiſtaji: „S proſninami ga ße žena ßłužba ńeſachopijo, ale daſch źo, pſchiſchcźo ßeb́e |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1930-11 |
||
| 1757 | wódajſcho, witſche jo ńeźela, ja by ßwóju źowku rad po měſcźe pſchewjadł, wóna ńejo hyſchcźi we měſcźe była, ga pſchiwdajſcho jej witſche hyſchcźi proſny źeń.” Kněni to pſchiwda, ale pſchiſtaji: „S proſninami ga ße žena ßłužba ńeſachopijo, ale daſch źo, maſch źěłaſch.” Lezrownož Bartuſch ſ kněſom Sslawicžkom ße rosgrańaſcho, ga hußłyſcha wón weto te ßłowa a ŕaknu: „Gnadna kněni, wódajſcho, witſche jo ńeźela, ja by ßwóju źowku rad po měſcźe pſchewjadł, wóna ńejo hyſchcźi we měſcźe była, ga pſchiwdajſcho jej witſche hyſchcźi proſny źeń.” Kněni to pſchiwda, ale pſchiſtaji: „S proſninami ga ße žena ßłužba ńeſachopijo, ale daſch źo, pſchiſchcźo ßeb́e witſche po ńu, něto pak móžo hyſch ße ſ domaznymi hopoſnat.” Baruſchka ſtojaſcho južo ako na huglach, kužde ßłowo |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1930-11 |
||
| 1758 | źeń.” Kněni to pſchiwda, ale pſchiſtaji: „S proſninami ga ße žena ßłužba ńeſachopijo, ale daſch źo, pſchiſchcźo ßeb́e witſche po ńu, něto pak móžo hyſch ße ſ domaznymi hopoſnat.” Baruſchka ſtojaſcho južo ako na huglach, kužde ßłowo ſdaſcho ße jej jo ńeźela, ja by ßwóju źowku rad po měſcźe pſchewjadł, wóna ńejo hyſchcźi we měſcźe była, ga pſchiwdajſcho jej witſche hyſchcźi proſny źeń.” Kněni to pſchiwda, ale pſchiſtaji: „S proſninami ga ße žena ßłužba ńeſachopijo, ale daſch źo, pſchiſchcźo ßeb́e witſche po ńu, něto pak móžo hyſch ße ſ domaznymi hopoſnat.” Baruſchka ſtojaſcho južo ako na huglach, kužde ßłowo ſdaſcho ße jej tak źiwne, kužde ſchtapi jej do hutſchoby a we tej zuſb́e, kótaraž ße jej ſdaſcho ako puſcźina, dejaſcho ße něto na ras |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1930-11 |
||
| 1759 | . „A ga wiźim was ſaßej, Baruſchka?” pſchaſchaſcho ße mólar ſ pſchoßezym głoßom a tłozaſcho jej pſchi roſdźěleńu ruku. „Witſche, hokoło ßedymeje góźiny wjazor ſměju nekake hobſtarańe we měſcźe,” wótgroni jomu Baruſchka po krotkem pſchemyßleńu, grońaſcho „dobru noz” a wěrńe roſgrańaſch a roſkładowaſcho jej mólaŕſke huměſche, a Baruſchka póßłuchaſcho ſcźicha, tak aby huknuſch kſchěła. Něžli ße naźěſchtej, ſtojaſchtej pſched domom. „A ga wiźim was ſaßej, Baruſchka?” pſchaſchaſcho ße mólar ſ pſchoßezym głoßom a tłozaſcho jej pſchi roſdźěleńu ruku. „Witſche, hokoło ßedymeje góźiny wjazor ſměju nekake hobſtarańe we měſcźe,” wótgroni jomu Baruſchka po krotkem pſchemyßleńu, grońaſcho „dobru noz” a myknu ße do domu. „A zogodla ńedejała jomu pſchiwdaſch, mě teke witſche pſchewoźiſch?” ſagrańaſcho ße ßama pſchi ße, ako |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1930-17 |
||
| 1760 | Baruſchka po krotkem pſchemyßleńu, grońaſcho „dobru noz” a myknu ße do domu. „A zogodla ńedejała jomu pſchiwdaſch, mě teke witſche pſchewoźiſch?” ſagrańaſcho ße ßama pſchi ße, ako ßwóju draſtwu do lodki ſzyńaſcho a jej jeje roſym porokowaſcho, „wón ga jo pſchoßezym głoßom a tłozaſcho jej pſchi roſdźěleńu ruku. „Witſche, hokoło ßedymeje góźiny wjazor ſměju nekake hobſtarańe we měſcźe,” wótgroni jomu Baruſchka po krotkem pſchemyßleńu, grońaſcho „dobru noz” a myknu ße do domu. „A zogodla ńedejała jomu pſchiwdaſch, mě teke witſche pſchewoźiſch?” ſagrańaſcho ße ßama pſchi ße, ako ßwóju draſtwu do lodki ſzyńaſcho a jej jeje roſym porokowaſcho, „wón ga jo ße pſcheſchiwo mě kradu pſchiſtojńe ſaźaržał a buźo ße wěſcźe teke dalej pſchiſtojńe ſaźaržaſch; wón ga wě, až ßom źowka pſchiſtojnych ſtaŕejſchych. |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1930-17 |