1761 | mójej duſchi. Ale ńewotpokaž mójo hutſchobne póžedańe — daj mě jaden póſchk! Hußwěſch mě ſ nim k tomu lubemu źěłu, kótarež zu witſche ſachopiſch a ſ raſom k lěpſchemu žyẃeńu!“ Baruſchka ſazerẃeni ße ako roža a ńewěźaſcho, dej zyniſch ſa głoßom ßwójeje hutſchoby abo ſa wěſch, až ńejßom niz zynił, aby ńedowěru pſcheſchiwo mě měła, hobwěſcźuju ſchi ſaßej, až ńejo žedna pſcheradna myßl pſcheſchiwo teḃe we mójej duſchi. Ale ńewotpokaž mójo hutſchobne póžedańe — daj mě jaden póſchk! Hußwěſch mě ſ nim k tomu lubemu źěłu, kótarež zu witſche ſachopiſch a ſ raſom k lěpſchemu žyẃeńu!“ Baruſchka ſazerẃeni ße ako roža a ńewěźaſcho, dej zyniſch ſa głoßom ßwójeje hutſchoby abo ſa ßłuſchnoſcźu, chylku běſcho we ńewěſtoſcźi, pótom pak ſechyli ße k Wojtochoju a jeju huſta ſmakaſchtej ße we dłujkem, góŕuzem póſchku. We |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1930-19 |
||
1762 | ße ſa ßerbſki lud ſpſchawńe ſajimuju, nězo wěrnego ſgónili wo ßerbſkem kulturnem póžedańu a prozowańu, aby ße Sserbam teke ſ nimſkego boka ras witſche rosměſche a wětſcha pſchawdoſcź hopokaſałej. Te knigły (ſ 20 pódobiſnami) a teke kniglizki „Lužyza“ a „Sawod do ſchtudija łužyſkoßerbſkego kniglizki ßu na póžedańe ſ nimſkeje ſtrony něto teke do nimſkeje rězy pſcheſtajone, zož dej ‘k tomu pomogaſch, aby Nimze, ak ße ſa ßerbſki lud ſpſchawńe ſajimuju, nězo wěrnego ſgónili wo ßerbſkem kulturnem póžedańu a prozowańu, aby ße Sserbam teke ſ nimſkego boka ras witſche rosměſche a wětſcha pſchawdoſcź hopokaſałej. Te knigły (ſ 20 pódobiſnami) a teke kniglizki „Lužyza“ a „Sawod do ſchtudija łužyſkoßerbſkego pißmowſtwa“ (ſe 50 hobraſami) ßu we Budyſchyńe we Ssmolarejz ſchiſchcźarni ſchiſchcźane a ße tam pſchedawaju. Pódla tych źěłow jo teke žyẃeńe |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1930-31 |
||
1763 | luźe, móžoſcho ßeb́e pſchedſtajiſch, zo to jo było ned do grona a hobgrěſchowańa! — Ned ßu to ſchli na polizaju dopowěźit a witſche ſměju komißiju na ſchyji. Wóſtudna wěz!“ (Dalej pſchiźo.) Schake Pſchi lětańu bliſko Nowego Branibora jo lětaŕ Beſten ſ Barlińa a we ńom małe humarłe góletko!“ Wón mělzaſcho, a my wſchykne mělzachmy. „Ga myßlijſcho ße jano! Wy ga ſnajoſcho luźe, móžoſcho ßeb́e pſchedſtajiſch, zo to jo było ned do grona a hobgrěſchowańa! — Ned ßu to ſchli na polizaju dopowěźit a witſche ſměju komißiju na ſchyji. Wóſtudna wěz!“ (Dalej pſchiźo.) Schake Pſchi lětańu bliſko Nowego Branibora jo lětaŕ Beſten ſ Barlińa ße ſ 200 mětaŕow hußokoſcźi ſ padanſkeju plachtu dołoj puſchcźił. Padajuzy jo na mózny elektriſki powod padnuł. Welizke płoḿe hupraßnu a pſchiglědaŕe wiźachu |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1930-39 |
||
1764 | to była?“ pſchaſcham ße. „Och, młogi ras to zyni take źowcźo, ‚ož ße to złoẃek ńeby myßlił. Witſche ße to hupokažo. — No, dobru noz, buźcźo how ſ Bogom!“ — Wón hujźe. Toſch akli poglědnuch na žeńſke pſchijechal. Jo, ſ pijanego móžo ßeb́e kuždy błaſana hugotowaſch! Ssotſchi Hulizowańe wót Bóženy Němzoweje. 9) „Kótara ńeſbožniza dŕe jo to była?“ pſchaſcham ße. „Och, młogi ras to zyni take źowcźo, ‚ož ße to złoẃek ńeby myßlił. Witſche ße to hupokažo. — No, dobru noz, buźcźo how ſ Bogom!“ — Wón hujźe. Toſch akli poglědnuch na žeńſke. Marjana ńeběſcho we jſchṕe. Jano Johanna a Jadwiga. Prěńa ſtſchěßowaſcho ße tak ako libota, druga ßejźaſcho tak ako ſ kaḿeńa hurubana |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1930-40 |
||
1765 | ako jim wſchyknym a mějaſcho ju rada tak ako ṕerẃej. Pſched ßw. Janom wjazor ſmakaſchtej ße źowcźi. Elſka pſchaſchaſcho Bary: „Buźoſch witſche wěńaſchk chytaſch?“ Ssama ńeby chytała, zoſcho-liz pak, ga pſchiſchcźo pſched ßłyńzom k nam, pójźomej gromaźe.“ „Pſchidu! Rowno na ſadoru ßußedkam, ako hopytowachu Baru we Elſzynyma wózyma zarniſch, grońeze, až jo źiwa a roſpuſchcźona, wěŕaſcho Elſka Baŕe wězej ako jim wſchyknym a mějaſcho ju rada tak ako ṕerẃej. Pſched ßw. Janom wjazor ſmakaſchtej ße źowcźi. Elſka pſchaſchaſcho Bary: „Buźoſch witſche wěńaſchk chytaſch?“ Ssama ńeby chytała, zoſcho-liz pak, ga pſchiſchcźo pſched ßłyńzom k nam, pójźomej gromaźe.“ „Pſchidu!“ Sajtſcha rano pſched ßchadanim ßłyńza ſtojaſcho Elſka južo we paſtyriz gumnu, Bara pódla ńeje, wěſaſchtej na ẃerbowe hobryzki běłe, módre a |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1930-48 |
||
1766 | ſcźokaſcho kněs faraŕ. "Bara jo ſwažne źowcźo a jo ńerodnoſcź hugbała, to jo wſchykno, a ſa to mußy byſch pomarſkana. Witſche ſajtſcha dej ku mńo pſchiſch." "Kſchuſche pomarſkana, zeſcźony kněs faraŕ!" měńaſcho kněs ſaſtojnik, chwějuzy ße ſłoſcźi a teke we wóźe abo we hogńu, we wětſchu abo na ſemji!" grońaſcho jaden ßußed. "Newěŕſcho takemu bajańu, luźe!" ſcźokaſcho kněs faraŕ. "Bara jo ſwažne źowcźo a jo ńerodnoſcź hugbała, to jo wſchykno, a ſa to mußy byſch pomarſkana. Witſche ſajtſcha dej ku mńo pſchiſch." "Kſchuſche pomarſkana, zeſcźony kněs faraŕ!" měńaſcho kněs ſaſtojnik, chwějuzy ße ſłoſcźi a teke hyſchcźi tſchacha dla, ak jomu hyſchcźi we złonkach wißaſcho, "kſchuſche, to ßeb́e ſaßłužyjo marſkańe, zełu gmejnu ſa błaſnow měſch. |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1931-01-pschiloga |
||
1767 | kótaryž jo wón južo we roẃe wiźeł. – Na Wětoſchojſkem ßwěźeńu ßmy tomu narodoju pſchijuſkali! A nam ńeſdaſcho ße tak aby kſchěł južo witſche ſamrěſch. Bójmy ße, až wſchyknym, ak ńamogu jogo ßḿerſchi dozakaſch, ße ṕerẃej k rowoju ſaſwoni. We ſpuſchcźonem dolnoßerbſkem ludu, ßerbſka Dolna Łužyza "ẃeliki kjarchob". – We lěſche 1898 jo Teſchnaŕ ſamrěł. – Ale hyſchcźi źinßa jo ten narod žywy, kótaryž jo wón južo we roẃe wiźeł. – Na Wětoſchojſkem ßwěźeńu ßmy tomu narodoju pſchijuſkali! A nam ńeſdaſcho ße tak aby kſchěł južo witſche ſamrěſch. Bójmy ße, až wſchyknym, ak ńamogu jogo ßḿerſchi dozakaſch, ße ṕerẃej k rowoju ſaſwoni. We ſpuſchcźonem dolnoßerbſkem ludu, ak lěbda we ſchulach ßłyſchy ßerbſke ßłowko, pokaſujo ße hyſchcźi źiwne duchowne žyẃeńe! To hobſnańujo nam gra "S chudych žyẃeńa". |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1931-03-pschiloga |
||
1768 | , dajſcho tatoju groniſch, až ńedej měſch ſewſchym žednogo tſchacha, a Liſchaka dej nozy pſchiwěſaſch, aby ſa mnu ńegnał. – A witſche wam ten zeły žort hupoẃedam, a kak ßom ſaſtojnika pſchetſchaſchyła, wy buźoſcho ße naßmjaſch. Móžno, až doſtańoſcho ſkóro powěſcź wót kněſa , wěz ak ras, a mam jen kuždu noz a kuždy źeń pſched noßom. – Spijſcho jan wy!" – Pſchoßym waß, dajſcho tatoju groniſch, až ńedej měſch ſewſchym žednogo tſchacha, a Liſchaka dej nozy pſchiwěſaſch, aby ſa mnu ńegnał. – A witſche wam ten zeły žort hupoẃedam, a kak ßom ſaſtojnika pſchetſchaſchyła, wy buźoſcho ße naßmjaſch. Móžno, až doſtańoſcho ſkóro powěſcź wót kněſa Hyndraſchka. Gaž pak wy, Elſka, wót tud huſchěgńoſcho, pótom mě tudy ńewoſtajiſcho?" pſchaſchaſcho ße Bara tužńe. Elſka pak |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1931-03 |
||
1769 | běſcho ße dał dla hogńa ſawěſcźiſch. Ako ſcho gotowe běſcho, dopſchaſchowaſcho ße pla tog agenta tak ſnaßdala: "A gaž ße ńent witſche wótpaliju, ẃele pón krydnu?" – "Na nejměnſche tſchi lěta." Gódańcko Grajo a łajo, ße ſubi a tſchubi, ." – "Niz a pſchezej dobyli? Pſchoßym, kak ſcźo to ſachopili?" – Ja graju na klarnetu." Metſcho běſcho ße dał dla hogńa ſawěſcźiſch. Ako ſcho gotowe běſcho, dopſchaſchowaſcho ße pla tog agenta tak ſnaßdala: "A gaž ße ńent witſche wótpaliju, ẃele pón krydnu?" – "Na nejměnſche tſchi lěta." Gódańcko Grajo a łajo, ße ſubi a tſchubi, kuka a ſtuka, płazo, ſwóni a wita ſchi, ale nicht jo ńewiźi. R. Hugodańe godańzka ſ Nr. 3 jo: " |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1931-04 |
||
1770 | běſcho ta wěz hobſamkńona. Mejſtaŕ deri hyſchcźi žene kóliki do ſemje a hugroni ße hyſchcźi ſ buŕom dla togo a drugego. "Pſches witſche póſcźelu nazereńe. Dej to pſchawy zaß na hamt, aby komuźeńe a zakańe ńebyło!" A mejſtaŕ źěſcho domoj. Kužde źěſcho na Teje ńejo ſchkóda!" groni buŕowka. "Bom jo nagnity, ńama ẃele jabłukow a ẃelgen dobre tek ńejßu." S tym běſcho ta wěz hobſamkńona. Mejſtaŕ deri hyſchcźi žene kóliki do ſemje a hugroni ße hyſchcźi ſ buŕom dla togo a drugego. "Pſches witſche póſcźelu nazereńe. Dej to pſchawy zaß na hamt, aby komuźeńe a zakańe ńebyło!" A mejſtaŕ źěſcho domoj. Kužde źěſcho na ßwójo źěło, źiſchi gnachu do jßy poẃedat, ſtarka wóſta ßama. Toſch pſchi płoſche lažaſcho někaki pěnk. Na ten ße ßednu a |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1931-09-pschiloga |