Anfrage »witśe«, Ergebnisse 1721–1730 von 1989.
| 1721 | pſchez ſtergnuſch? Teke naſche ßerbſke źowcźa ſpiwaju młogi ras ſkóro lub́ej te lažke, měłke nowe ſchtuzki, kótarež ßu źinßa ẃelgen moda, witſche pak južo ſabyte a ſeſtarane. S naſchymi ßerbſkimi arijami jo hynaz. Te ßu pſcheliž rědne, bogate na głoßach a myßlach a pſcheto huzachu je ſaßej drugim. A te kſchaßne głoße dejali něto ſajſch? Dej naſch ſpěſchny, źiwy zaß wſcho to rědne, ſtare ßobu pſchez ſtergnuſch? Teke naſche ßerbſke źowcźa ſpiwaju młogi ras ſkóro lub́ej te lažke, měłke nowe ſchtuzki, kótarež ßu źinßa ẃelgen moda, witſche pak južo ſabyte a ſeſtarane. S naſchymi ßerbſkimi arijami jo hynaz. Te ßu pſcheliž rědne, bogate na głoßach a myßlach a pſcheto ńejßu žedńe ſtare. Wóńe ßu trajaze. Ssu źinßa rowno tak rědne ako pſched ſto (100) lětami. Togodla ßeb́e ſaßłuže, |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-37 |
||
| 1722 | Mě głowa tak pali, o mamzyka, A pſchelaßńe dybozo hutſchoba.““ „Pón ſpijkaj jan dalej, ty jagńetko, Wſchak witſche jo wſchykno ſažyło.“ „„Och mama, wołajſcho ſtarzyzku, Daſch chłoźi mě palezu głowzyzku.““ „Zo drěmaſch take ’ nozy ńebyła na reji. Na ſajtſcha ju maſcheŕka wołaſcho: „Zo, gołbjaſchk, ſpijſch źinßa tak dłujizko?“ „„Mě głowa tak pali, o mamzyka, A pſchelaßńe dybozo hutſchoba.““ „Pón ſpijkaj jan dalej, ty jagńetko, Wſchak witſche jo wſchykno ſažyło.“ „„Och mama, wołajſcho ſtarzyzku, Daſch chłoźi mě palezu głowzyzku.““ „Zo drěmaſch take we błudnoſcźi? Ta ſtarka ga dawno we roẃe ſpi. Jan ſpijkaj, ty mójo wózyzko, Ta błudnoſcź witſche ſaß wóthujźo.“ |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-39 |
||
| 1723 | “ „Zo drěmaſch take we błudnoſcźi? Ta ſtarka ga dawno we roẃe ſpi. Jan ſpijkaj, ty mójo wózyzko, Ta błudnoſcź witſche ſaß wóthujźo.“ „„Och ßłuchajſcho mamka, te gerze graju, A źinßa na ńeźelu reju maju.““ „Te ty jagńetko, Wſchak witſche jo wſchykno ſažyło.“ „„Och mama, wołajſcho ſtarzyzku, Daſch chłoźi mě palezu głowzyzku.““ „Zo drěmaſch take we błudnoſcźi? Ta ſtarka ga dawno we roẃe ſpi. Jan ſpijkaj, ty mójo wózyzko, Ta błudnoſcź witſche ſaß wóthujźo.“ „„Och ßłuchajſcho mamka, te gerze graju, A źinßa na ńeźelu reju maju.““ „Te gerze ßu južor wóthujſchli A rejowaſch teke ßu pſcheſtali. Jan ſpijkaj dalej, mój janźelik, Ty witſche ſaß ſpiwaſch kaž ſchkobronik.“ |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-39 |
||
| 1724 | reju maju.““ „Te gerze ßu južor wóthujſchli A rejowaſch teke ßu pſcheſtali. Jan ſpijkaj dalej, mój janźelik, Ty witſche ſaß ſpiwaſch kaž ſchkobronik.“ „„Och mama, mě ſyma ſaß popada, Groń, kogo ńaßu tam do rowa?“ ty mójo wózyzko, Ta błudnoſcź witſche ſaß wóthujźo.“ „„Och ßłuchajſcho mamka, te gerze graju, A źinßa na ńeźelu reju maju.““ „Te gerze ßu južor wóthujſchli A rejowaſch teke ßu pſcheſtali. Jan ſpijkaj dalej, mój janźelik, Ty witſche ſaß ſpiwaſch kaž ſchkobronik.“ „„Och mama, mě ſyma ſaß popada, Groń, kogo ńaßu tam do rowa?““ „Nicht ße tam na kjarchob ńeńaßo, Och, ſpijkaj jan, ſpijkaj mój gołbijaſchko, Ssnaſch witſche ße mińo ta ſymniza, |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-39 |
||
| 1725 | ńaßu tam do rowa?““ „Nicht ße tam na kjarchob ńeńaßo, Och, ſpijkaj jan, ſpijkaj mój gołbijaſchko, Ssnaſch witſche ße mińo ta ſymniza, A pótom ßy ſtrowa a wjaßoła.“ — — To witſche jo pſchiſchło a we roẃe Nět gołbjaſchk ſpijka , mój janźelik, Ty witſche ſaß ſpiwaſch kaž ſchkobronik.“ „„Och mama, mě ſyma ſaß popada, Groń, kogo ńaßu tam do rowa?““ „Nicht ße tam na kjarchob ńeńaßo, Och, ſpijkaj jan, ſpijkaj mój gołbijaſchko, Ssnaſch witſche ße mińo ta ſymniza, A pótom ßy ſtrowa a wjaßoła.“ — — To witſche jo pſchiſchło a we roẃe Nět gołbjaſchk ſpijka na kjarchob́e. Se ßwěta We Barlińu ſtojaſcho póńeźele ṕerẃejſchny huſchſchy leutnant Reim pſched ßudniſtwom, kótaryž běſcho gromaźe ſ feldweblom Büſchingom a hauptmanom Gutknechtom |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-39 |
||
| 1726 | ſpijkaj jan, ſpijkaj mój gołbijaſchko, Ssnaſch witſche ße mińo ta ſymniza, A pótom ßy ſtrowa a wjaßoła.“ — — To witſche jo pſchiſchło a we roẃe Nět gołbjaſchk ſpijka na kjarchob́e. Se ßwěta We Barlińu ſtojaſcho póńeźele ṕerẃejſchny huſchſchy leutnant Reim pſched ßudniſtwom, kótaryž mě ſyma ſaß popada, Groń, kogo ńaßu tam do rowa?““ „Nicht ße tam na kjarchob ńeńaßo, Och, ſpijkaj jan, ſpijkaj mój gołbijaſchko, Ssnaſch witſche ße mińo ta ſymniza, A pótom ßy ſtrowa a wjaßoła.“ — — To witſche jo pſchiſchło a we roẃe Nět gołbjaſchk ſpijka na kjarchob́e. Se ßwěta We Barlińu ſtojaſcho póńeźele ṕerẃejſchny huſchſchy leutnant Reim pſched ßudniſtwom, kótaryž běſcho gromaźe ſ feldweblom Büſchingom a hauptmanom Gutknechtom a Fahlbuſchom dla mórdarſtwa na wěſtem Legneru pſcheſkjaržony. Gutknecht chowa ße niźi we Afrize, lez |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-39 |
||
| 1727 | ; Juro mußaſcho ßobu. „Glědaj, to jo mója komorka a how jo mója póſtolka; lań ße, lań! ja ße witſche doſcź naſpijm“. Juro ße lanu a pſchimaſcho ſ rukoma, kaka to teke mogała póſtola byſch, pſchetož wózy wózyniſch ße wězej ńewěŕeſcho , wón ße ſ mózu hoboraſcho, — wſcho pódermo. Kaž klěſchcźe źaržaſcho ta ſymna ruka a až do ḿeßa ſarywachu ße wótſche nokſche; Juro mußaſcho ßobu. „Glědaj, to jo mója komorka a how jo mója póſtolka; lań ße, lań! ja ße witſche doſcź naſpijm“. Juro ße lanu a pſchimaſcho ſ rukoma, kaka to teke mogała póſtola byſch, pſchetož wózy wózyniſch ße wězej ńewěŕeſcho. Toſch ßłyſchaſcho ſaßej te źiwne ſuki, kótarež tak ako ſe ſbitego ßuda ſnějachu: Nějo mója póſtolka měka? Ně! pſchetož ßu |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-40 |
||
| 1728 | ſabijoſch złoẃeka, pak ßromoſchiſch Boga abo pak ße ſapijoſch. S tych tſchich grěchow mußyſch ßebe jaden hubraſch, zyń tak abo tak. Witſche pſchidu ſaßej, aby mě gronił, kótary grěch ßy ßeb́e hubrał. Tak zart poẃedaſcho a hulěſche ſ dymnizu wen. Starki pak ńeběſcho hyſchcźi raſa ńejo ße mě raźiło, ſchi ku grěchoju ſawjaſcź. To ńamožo tak dalej byſch. Huběŕ ßeb́e, zož zoſch: pak ſabijoſch złoẃeka, pak ßromoſchiſch Boga abo pak ße ſapijoſch. S tych tſchich grěchow mußyſch ßebe jaden hubraſch, zyń tak abo tak. Witſche pſchidu ſaßej, aby mě gronił, kótary grěch ßy ßeb́e hubrał. Tak zart poẃedaſcho a hulěſche ſ dymnizu wen. Starki pak ńeběſcho ße jogo ſlěkał, pſchetož wěźaſcho, až chtož jo ſ Bogom ſ tym jo Bog. Módlaſcho ße dalej a naßlědku ſdychnu: „ |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-45 |
||
| 1729 | a wſchu naźeju k ńomu měſch, pſcheto my ńewěmy, ſa kaki 'krotki zaß teke naſcho ſchěło buźo tam ńaßone, źinßa mě, witſche teb́e tak nam ſwone naßlědku te ſwony. Neto hyſchcźi zomy teke naſche chore ſpomńeſch, kótarež namgu do božego domu dóńź a na kjaŕchob ſ tymi ßłowami troſchtowaſch až togo Kněſa ſemja jo ſchuderkano. Tak ńozomy huſchej mary płakaſch a tužyſch, ale ße daſch lubemu Bogu ſtaraſch a wſchu naźeju k ńomu měſch, pſcheto my ńewěmy, ſa kaki 'krotki zaß teke naſcho ſchěło buźo tam ńaßone, źinßa mě, witſche teb́e tak nam ſwone naßlědku te ſwony. Neto hyſchcźi zomy teke naſche chore ſpomńeſch, kótarež namgu do božego domu dóńź a na kjaŕchob hyſch, jaden nan lažy we gojarni drugi na chorej poſtoli tſcheſchi ſ jogo žonu hobej, kotarež ſtej jeju hobej źowze we rědneſchych lětach |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-47 |
||
| 1730 | zełu kopizu kuſkow. We nozy, to ße wě, ſtaji wón kóſoł ſaßej pſched wrota. „No, źinßa jo mjaßezk, witſche ſajtſcha how wězej ńebuźo“, myßlaſcho ße Mudrazk a lanu ße we měŕe ſpat. Sajtſcha ſtańezy ſkoknu wón ned ſaßej k hoknu. piła ße ńeroſłama, rěſaſcho tak ak dej. To jogo hyſchcźi wězej rosgori, ſ zełeju mózu da ße do ńeknizomnego drěwa a narěſa zełu kopizu kuſkow. We nozy, to ße wě, ſtaji wón kóſoł ſaßej pſched wrota. „No, źinßa jo mjaßezk, witſche ſajtſcha how wězej ńebuźo“, myßlaſcho ße Mudrazk a lanu ße we měŕe ſpat. Sajtſcha ſtańezy ſkoknu wón ned ſaßej k hoknu. Ha, ty dunder, ßy how hyſchcźi? Mudrazk ße pſchi ßamem ſadaji góŕom dla. Se ſajtſchnym ßłyńzkom póſłoſchany ßwěſchaſcho ße jomu jogo |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-47 |