Napšašowanje »witśe«, wuslědki 1711–1720 wót 1989.
| 1711 | ße powdaſch. Ale dajtej mě ṕerẃej hujſch, něžli kněni hupoßłańzowa ßlědk pſchiźo.“ „To ńejo móžno; Wóna ga buźo južo witſche doma. A zo ga jo ſchi ta dobroſchiwa dama zyniła?“ „Ta dama ga buźo ße wěſcźe dobre wo mńe myßliſch, Ty deŕe wěſch, až ńamam myßlow, ße až do ßḿerſchi ſ tebu rosdźěliſch. No, gaž ńejo hynazej móžno, ga mußym ße powdaſch. Ale dajtej mě ṕerẃej hujſch, něžli kněni hupoßłańzowa ßlědk pſchiźo.“ „To ńejo móžno; Wóna ga buźo južo witſche doma. A zo ga jo ſchi ta dobroſchiwa dama zyniła?“ „Ta dama ga buźo ße wěſcźe dobre wo mńe myßliſch, gaž jo to maſcherſka pſchijaſchel'ka Olgi,“ wótſche hußmjaſche ſtergnu huſta młodego mužſkego. „Mě ße ſda, až ty ßy rosdŕažńony, |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1927-43 |
||
| 1712 | pjazeni a jěźe tam ſtojaſcho, ak běſcho we tych kaſńach ſakaſana! Gaby ße jeje jano doßegnuł, buźo ńezyſty až do wjazora a witſche ſaßej a pſcheswitſche ſaß! A ako ńezyſty ńeßmějaſcho ße Bogu bližyſch. „Kněžo, Bóžo, pomoz mě! Zo zynim? Zo nowa naźěja ſaßej. Wón běſcho wót źiſchetſtwa žyd, kenž Mojſaßowe kaſńe we wſchom źaržaſcho. A tam, na blidach, kak ẃele pjazeni a jěźe tam ſtojaſcho, ak běſcho we tych kaſńach ſakaſana! Gaby ße jeje jano doßegnuł, buźo ńezyſty až do wjazora a witſche ſaßej a pſcheswitſche ſaß! A ako ńezyſty ńeßmějaſcho ße Bogu bližyſch. „Kněžo, Bóžo, pomoz mě! Zo zynim? Zo jan zynim? Jěm-liz, ga rosgniwam Teb́e, ńejěm-liz, ga rosgniwam ßeb́e krala! A wón jo mě taku miloſcźiwoſcź hopokaſał!“ |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-02 |
||
| 1713 | ſkaſyſch.“ „Móžno“, wótgroni Werner, „ale pſchawdoſcźiwy ſmili ße nad ßwójim ſkótom, to ßłowo ja źaržym a by witſche rowno tak zynił.“ Sa ſtyri tyźeńe doſta Werner telegram: „Scźo jadnogłóßńe huſwolony!“ Saßej ſcheſcź tyźeń póſdźej ẃeźachu jogo do a naßlědku teke wo tom, zož běſcho ſ tym wołezym pſchěgom naſgonił. „Ach, ſchkóda, ŕaknu maſcheŕ, to móžo wſchykno ſkaſyſch.“ „Móžno“, wótgroni Werner, „ale pſchawdoſcźiwy ſmili ße nad ßwójim ſkótom, to ßłowo ja źaržym a by witſche rowno tak zynił.“ Sa ſtyri tyźeńe doſta Werner telegram: „Scźo jadnogłóßńe huſwolony!“ Saßej ſcheſcź tyźeń póſdźej ẃeźachu jogo do jogo ſaſtojnſtwa. Po ßwěźeńſkem hob́edu pſchiſtupi k ńomu ſtary buŕ a pſchaſchaſcho jogo ßmějuzy: „Wěſcźo ga teke, kněs faraŕ, komu |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-02 |
||
| 1714 | zełu móz, aby źowka do nanowych ſtopow ńeſtupała. Ale pódermo! Saßlěṕeńe nana ſtupaſcho teke na źowku, kótaraž by lub́ej źinßa ako witſche ßerbſku draſtwu wót ße chyſchiła a ju ſ zuſymi ſchankimi tſchumpliſchkami pſcheměniła. Togodla ße tej howazej tak ſjadnej manźelſkej zeſto wótſche hugrańaſchtej. Rowno žeńſka, kótaraž ſ luboſcźu na domaznej ſemji a ſtarych ßerbſkich nałogach wißaſcho, běſcho zeła ńegluzna. Hubogi ſaßlěpjony złoẃek! Wóna nałožowaſcho ßwóju zełu móz, aby źowka do nanowych ſtopow ńeſtupała. Ale pódermo! Saßlěṕeńe nana ſtupaſcho teke na źowku, kótaraž by lub́ej źinßa ako witſche ßerbſku draſtwu wót ße chyſchiła a ju ſ zuſymi ſchankimi tſchumpliſchkami pſcheměniła. Togodla ße tej howazej tak ſjadnej manźelſkej zeſto wótſche hugrańaſchtej. Rowno źinßa běſcho rosgoŕeńe we zełem doḿe, pſchetož kſchěſcho Kſchižan Anze we měſcźe nimſku draſtwu kupiſch. Maſcherzyne wótraźowańe a wſchykno pſchoßeńe ńamožaſchtej ſaßlěpjonu hutſchobu |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-03 |
||
| 1715 | dobreje myßle! Myßlijſcho ße na to, kake huglědy how ſmějoſcho!“ „Na mńo to ńelažy! Ja by lub́ej źinßa ako witſche we měſcźe była.“ „Na jßy ńamaſcho takich ßwěźeńow a ſwjaßeleńow. Take młode ſchykowane źowcźo zo a dej ßwójo žyẃeńe hužywaſch! pſchawego nahuknuła. Ale maſch tomu hobora.“ „Ach, zeſcźona kněžnizka, mamka buźo ße teke naßlědku waſchej wóli powdaſch. Buźcźo dobreje myßle! Myßlijſcho ße na to, kake huglědy how ſmějoſcho!“ „Na mńo to ńelažy! Ja by lub́ej źinßa ako witſche we měſcźe była.“ „Na jßy ńamaſcho takich ßwěźeńow a ſwjaßeleńow. Take młode ſchykowane źowcźo zo a dej ßwójo žyẃeńe hužywaſch!“ To ſchěgńaſcho. Wſchake ßwěźeńe na wßach ße jej dawno wězej njeſpodobachu. Se ſawiſcźu póßłuchaſcho na žydowe poẃedańe. To ßame ga ßu |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-05 |
||
| 1716 | až ße polěpſchyſch, ale źaržał ßwójo ſlubeńe ńejßy. A gaž źinßa do kjarzmy pójźoſch, wěm, až do połnozy domoj ńepſchiźoſch a witſche buźoſch pótom na mſchy ſpaſch.“ „Žeńſka, ńepſchegrěſch ße! Ty wěſch, až ßom dobroſchiwy, ale groniſchli hyſchcźi ßłowko, mě južo ẃele raſow ſlubił, až ße ńehopijoſch, a pótom ßy mimo wſchogo roſyma domoj pſchiſcheł. Teke kněſoju farareju ßy ſlubił, až ße polěpſchyſch, ale źaržał ßwójo ſlubeńe ńejßy. A gaž źinßa do kjarzmy pójźoſch, wěm, až do połnozy domoj ńepſchiźoſch a witſche buźoſch pótom na mſchy ſpaſch.“ „Žeńſka, ńepſchegrěſch ße! Ty wěſch, až ßom dobroſchiwy, ale groniſchli hyſchcźi ßłowko, ga ſchi janu ſzynim“. A wón ſwignu ruku. Ale jeje bóloſcźiwe poglědńeńe jogo wóttſchaſchy, ju deriſch. Sse hobroſchi, popadnu |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-06 |
||
| 1717 | pſchawa! Golubiz ſchoſche ßu dali ſbóraſchk bibuſcha ßobu domoj, aby jen drugi źěń mogała ßeb́e rosgrěſch. — „No, žeńſke, witſche budu źowki ſpiwaſch a pójźomy wſche póßłuchat, kak mogu ſpiwaſch!“ — „To zomy. Pſchěſa ga jo něto kóńz a witſche , to móžo ße ſpódobaſch. Wjazor ße jano tak mińo, aby jano jadna góźina była. To jo była ßerbſka pſchěſa! Jadna pſchawa! Golubiz ſchoſche ßu dali ſbóraſchk bibuſcha ßobu domoj, aby jen drugi źěń mogała ßeb́e rosgrěſch. — „No, žeńſke, witſche budu źowki ſpiwaſch a pójźomy wſche póßłuchat, kak mogu ſpiwaſch!“ — „To zomy. Pſchěſa ga jo něto kóńz a witſche wiźimy ße ſaßej.“ Jo, wſchykno jo tam, ale Gólubiz ſchota ńepſchiźo. Ga naßlědku pſchiźo, zeła blěda. „Zo |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-12 |
||
| 1718 | witſche budu źowki ſpiwaſch a pójźomy wſche póßłuchat, kak mogu ſpiwaſch!“ — „To zomy. Pſchěſa ga jo něto kóńz a witſche wiźimy ße ſaßej.“ Jo, wſchykno jo tam, ale Gólubiz ſchota ńepſchiźo. Ga naßlědku pſchiźo, zeła blěda. „Zo pſchawa! Golubiz ſchoſche ßu dali ſbóraſchk bibuſcha ßobu domoj, aby jen drugi źěń mogała ßeb́e rosgrěſch. — „No, žeńſke, witſche budu źowki ſpiwaſch a pójźomy wſche póßłuchat, kak mogu ſpiwaſch!“ — „To zomy. Pſchěſa ga jo něto kóńz a witſche wiźimy ße ſaßej.“ Jo, wſchykno jo tam, ale Gólubiz ſchota ńepſchiźo. Ga naßlědku pſchiźo, zeła blěda. „Zo ga wam jo, ſchota?“ — „To zu wam hulizyſch. Du ſ tym bibuſchom domoj. To ga jo była taka |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-12 |
||
| 1719 | . Ale Kriſtuß jo žywy. Hyſchcźi wězej: Kužde jogo ßłowo jo žywe a togodla wono roſcźo a huglěda źinßa hynazej ak zora a witſche hynazej ak źinßa a witſche hynazej ak źinßa, zorajſchny pupk źinßa roskwitujo a ſa zaßom pſchińaßo płody. Kriſtuß jo žywy a roſcźo. dał, kotarež jano we evangelijach ńeſtoje. Ale ja wěrim, až tomu tak ńejo. Gaby Kriſtuß humarły był, mogło tak byſch. Ale Kriſtuß jo žywy. Hyſchcźi wězej: Kužde jogo ßłowo jo žywe a togodla wono roſcźo a huglěda źinßa hynazej ak zora a witſche hynazej ak źinßa a witſche hynazej ak źinßa, zorajſchny pupk źinßa roskwitujo a ſa zaßom pſchińaßo płody. Kriſtuß jo žywy a roſcźo. To žyẃeńe, kotarež 33 lět we Jeſußu jo było, to hobſtoj a roſcźo, pſchiḿejo jadnogo ſa drugim, nejṕerẃej tych 12 huknikow |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-30 |
||
| 1720 | . Hyſchcźi wězej: Kužde jogo ßłowo jo žywe a togodla wono roſcźo a huglěda źinßa hynazej ak zora a witſche hynazej ak źinßa a witſche hynazej ak źinßa, zorajſchny pupk źinßa roskwitujo a ſa zaßom pſchińaßo płody. Kriſtuß jo žywy a roſcźo. To žyẃeńe, kotarež 33 evangelijach ńeſtoje. Ale ja wěrim, až tomu tak ńejo. Gaby Kriſtuß humarły był, mogło tak byſch. Ale Kriſtuß jo žywy. Hyſchcźi wězej: Kužde jogo ßłowo jo žywe a togodla wono roſcźo a huglěda źinßa hynazej ak zora a witſche hynazej ak źinßa a witſche hynazej ak źinßa, zorajſchny pupk źinßa roskwitujo a ſa zaßom pſchińaßo płody. Kriſtuß jo žywy a roſcźo. To žyẃeńe, kotarež 33 lět we Jeſußu jo było, to hobſtoj a roſcźo, pſchiḿejo jadnogo ſa drugim, nejṕerẃej tych 12 huknikow, potom tych 72, |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1928-30 |