Anfrage »witśe«, Ergebnisse 1651–1660 von 1989.
| 1651 | pſchaſchach ja. Won wotgroni: Jo napſchawdu! Ja poẃedach: No glědajſcho, luby kněs, toſch ten młoźeńz jo ſeminariſta, dej witſche 50 mk. płaſchiſch a nicht je ńozo požyzyſch, dajſcho je jomu, ja gronim dobre ſa ńogo! Kſchamaŕ je da, a jadnomu ? Jo, jo, wotgroni kſchamaŕ, a zoſcholi měſch 50 mk. požyzone, ga te wam teke daju. Groniſcho to napſchawdu? pſchaſchach ja. Won wotgroni: Jo napſchawdu! Ja poẃedach: No glědajſcho, luby kněs, toſch ten młoźeńz jo ſeminariſta, dej witſche 50 mk. płaſchiſch a nicht je ńozo požyzyſch, dajſcho je jomu, ja gronim dobre ſa ńogo! Kſchamaŕ je da, a jadnomu běſcho pomožone. Kak tomu drugemu? Ja ſegibach ſaßej mojej koleni pſched tym Kněſom, ako ma kluze k ſchyknym myſchynam. Toſch lej |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1924-30 |
||
| 1652 | kraj k buŕam hyſch, tam ßwěſchi ße hyſchcźi tak ako pſched pěſch ſtow (500) lětami. Zomy ße myßliſch, až jo witſche S. Jura, na kótarymž naſch goſpodaŕ Stanko „Ssławu“ ßwěſchi. Gaſda Stanko ńejo pſcheliž bogaty buŕ, teke niz chudy, ale do prědßwětego dńa, do pſchawego ßwětego dńa a do póßwětego dńa. Dokulž jo ten ßwěźeń w měſtach južo tſchochu ſkaſony, mußymy na kraj k buŕam hyſch, tam ßwěſchi ße hyſchcźi tak ako pſched pěſch ſtow (500) lětami. Zomy ße myßliſch, až jo witſche S. Jura, na kótarymž naſch goſpodaŕ Stanko „Ssławu“ ßwěſchi. Gaſda Stanko ńejo pſcheliž bogaty buŕ, teke niz chudy, ale jo buŕ (kmět) ßrěžnego ſtawa (Stand). Zeły tyźeń jo w doḿe južo rèſcheńe, zyſcźeńe a pałkańe. Na dwóŕe |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1924-38 |
||
| 1653 | winom a kafejom. Dłujko pak ńewoſtańo, dokulž mußy wejßy hyſchcźi ẃele ßwěſchiſch. Nježli hujźo, pſchoßy jogo Stanko, aby pſchiſcheł witſche kólaz (maſańz) łamat, ſatka jomu ſtyri denary do ruki a „ſ Bogom.“ (Dalej pſchiźo.) Ssměſchk wót ßwězki k witſchejſchnemu ßwětemu dńu ßwěſchił. To dłujko ńetrajo a pop hopytujo napſchigotowane ßłodkoſcźe a mozujo ße ſ rakiju (palenzom) abo ſ winom a kafejom. Dłujko pak ńewoſtańo, dokulž mußy wejßy hyſchcźi ẃele ßwěſchiſch. Nježli hujźo, pſchoßy jogo Stanko, aby pſchiſcheł witſche kólaz (maſańz) łamat, ſatka jomu ſtyri denary do ruki a „ſ Bogom.“ (Dalej pſchiźo.) Ssměſchk wót faraŕejz krow. Pla Magdeburka běſcho něga ßerbſka wóßada, źož pſched dłujkimi zaßami jadna wjaß ßeḃe ßama zerkwizku natwari. Jaden bur mějaſcho ſa |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1924-38 |
||
| 1654 | tu chylku to teke ſawěſcźe jo. Źinßa pak jo póſcźeńe, pſchetož kuždy Sserb ße na dńu ßwójeje „Ssławy“ póſcźi. Ale witſche buźo wjaßołe. Wótpołdńa pſchidu ßußeźi na wino a Stanko ſaßej wſchyknych hutſchobńe wita. Drugi źeń pale ße južo rano někotre hogńe na dwóŕe teke take pſchidu, ſ kótrymiž ẃelgen dobry ńejo. Stanko huwita a póſchka teke tych, tak aby ſ nimi nejlěpſchy pſchijaſchel był a tu chylku to teke ſawěſcźe jo. Źinßa pak jo póſcźeńe, pſchetož kuždy Sserb ße na dńu ßwójeje „Ssławy“ póſcźi. Ale witſche buźo wjaßołe. Wótpołdńa pſchidu ßußeźi na wino a Stanko ſaßej wſchyknych hutſchobńe wita. Drugi źeń pale ße južo rano někotre hogńe na dwóŕe. Pětſch, Pawoł a druge hobraſchaju tam ßwińe a drugi domazny ſkót na kołkach, žeńſke pak kury a „čuran“ (turkojſke |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1924-40 |
||
| 1655 | až teḃe ńewěſtu namakamy. „Kaž wy zoſcho,“ wótgroni Mirko tſchaſchyẃe. „Ja a kmotſch Joza ßmej huraźiłej, až zomy witſche do Bogatiz jěſch a ße pla Gardy Paja ſa jogo Sorku pſchaſchaſch. Jo ſchi to pſchaẃe Mirko?“ „Tak ako wy zoſcho jo,“ groni jomu nan. „Něto źoſch do ßedym naſtego. Bogu źěk, ſtrowy ßy, ale něto jo zaß, až teḃe ńewěſtu namakamy. „Kaž wy zoſcho,“ wótgroni Mirko tſchaſchyẃe. „Ja a kmotſch Joza ßmej huraźiłej, až zomy witſche do Bogatiz jěſch a ße pla Gardy Paja ſa jogo Sorku pſchaſchaſch. Jo ſchi to pſchaẃe Mirko?“ „Tak ako wy zoſcho.“ „Ga deŕe,“ groni nan. „Humyj witſche, ſajtſcha wós a pſchigotuj kóńe a hoblaz ßeḃe ßam ńeźelſku draſtwu |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1924-41 |
||
| 1656 | . Jo ſchi to pſchaẃe Mirko?“ „Tak ako wy zoſcho.“ „Ga deŕe,“ groni nan. „Humyj witſche, ſajtſcha wós a pſchigotuj kóńe a hoblaz ßeḃe ßam ńeźelſku draſtwu.“ „Kaž wy zoſcho.“ „Źij“ groni jomu tſchaſchyẃe. „Ja a kmotſch Joza ßmej huraźiłej, až zomy witſche do Bogatiz jěſch a ße pla Gardy Paja ſa jogo Sorku pſchaſchaſch. Jo ſchi to pſchaẃe Mirko?“ „Tak ako wy zoſcho.“ „Ga deŕe,“ groni nan. „Humyj witſche, ſajtſcha wós a pſchigotuj kóńe a hoblaz ßeḃe ßam ńeźelſku draſtwu.“ „Kaž wy zoſcho.“ „Źij“ groni jomu Vaßa a nalejo Jozoju głažk. Mirko źo do pódlanſkeje ſchpy, ßedńo ße tam do nugła a myßli ße na ſajźony zaß. Marka |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1924-41 |
||
| 1657 | ſa ßwóju ßłuſchnoſcź, ga zyń ned, zož ty zyniſch maſch. Pſchewiń twóju pſchiroźonu ßłaboſcź, kótaraž ſchi hobźaržujo ſ tym hugronom: witſche, a naſṕet witſche. Ale na ras jo poſdźe. Žognowańe, kótarež jo Bog luby Kněs we twójich hobſtojnoſcźach ſchi kſchěł daſch, nahuzymy, kuždu kſchozeń, kótruž zomy hyſch, kužde ßłowo, kótarež zomy groniſch, hobmyßliſch pod ßwětłom niḿernoſcźi. Ssy-liz tak nězo poſnał ſa ßwóju ßłuſchnoſcź, ga zyń ned, zož ty zyniſch maſch. Pſchewiń twóju pſchiroźonu ßłaboſcź, kótaraž ſchi hobźaržujo ſ tym hugronom: witſche, a naſṕet witſche. Ale na ras jo poſdźe. Žognowańe, kótarež jo Bog luby Kněs we twójich hobſtojnoſcźach ſchi kſchěł daſch, ńejßy wſeł, žognowańe, kótarež ty ßy mogał drugim hopokaſaſch, ńejßy zynił. Twójo žyẃeńe ße mińo a nichten niz ńejo wót ńogo |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1924-42 |
||
| 1658 | ga zyń ned, zož ty zyniſch maſch. Pſchewiń twóju pſchiroźonu ßłaboſcź, kótaraž ſchi hobźaržujo ſ tym hugronom: witſche, a naſṕet witſche. Ale na ras jo poſdźe. Žognowańe, kótarež jo Bog luby Kněs we twójich hobſtojnoſcźach ſchi kſchěł daſch, ńejßy wſeł, žognowańe , kótruž zomy hyſch, kužde ßłowo, kótarež zomy groniſch, hobmyßliſch pod ßwětłom niḿernoſcźi. Ssy-liz tak nězo poſnał ſa ßwóju ßłuſchnoſcź, ga zyń ned, zož ty zyniſch maſch. Pſchewiń twóju pſchiroźonu ßłaboſcź, kótaraž ſchi hobźaržujo ſ tym hugronom: witſche, a naſṕet witſche. Ale na ras jo poſdźe. Žognowańe, kótarež jo Bog luby Kněs we twójich hobſtojnoſcźach ſchi kſchěł daſch, ńejßy wſeł, žognowańe, kótarež ty ßy mogał drugim hopokaſaſch, ńejßy zynił. Twójo žyẃeńe ße mińo a nichten niz ńejo wót ńogo měł, ty ßy |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1924-42 |
||
| 1659 | „Njebuź jan dłujko, Jakub!“ tak poẃedaſcho jomu, „jěž tſchochu ſpěſchńej, až kóńa pſchawy zaß k měroju pſchiźotej; witſche buźoſch dejaſch muku do měſta wjaſcź buźo-li młynſki źinß nozy ſ mlaſchim gótowy — pěkaŕ jo how gano pobył a jo ſaßej nowu foru młynikojz dwóŕe ſtojaſcho wós, połny měchow muki; Jakub, kótaryž běſcho ſa pogóńza, pſchegaſcho kóńowu do wóſa, młynik jomu pomógaſcho. „Njebuź jan dłujko, Jakub!“ tak poẃedaſcho jomu, „jěž tſchochu ſpěſchńej, až kóńa pſchawy zaß k měroju pſchiźotej; witſche buźoſch dejaſch muku do měſta wjaſcź buźo-li młynſki źinß nozy ſ mlaſchim gótowy — pěkaŕ jo how gano pobył a jo ſaßej nowu foru žyta ſlubił, ga mußymy chwataſch, až jomu ſtaru ſkóro do doma pſchiwěźomy. Budu-li luźe kſchěſch žyto ßobu dawaſch, ga ńezakaj |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1924-48 |
||
| 1660 | . Ale ty wěſch, až ja ßeḃe takich wězow ẃelgen k wědobnoſcźi ńeběru. Ssom wſche gromaźe ſe ſchpy ſchißnuł a jim gronił: witſche pſchiſchcźo! witſche ſměju ṕeńeſe. Ned po tym pak ſpópadach ßwóje wězy a chwatach, až ſ měſta pſchiźach, rownožga běch hakli dwa . Žyźi ßu mě tſchaſchńe pinowali. Jaden groniſcho, až ßom jomu tſchi towſynt winowaty. Drugi pominaſcho źaßecź towſynt, tſchěſchi hyſchcźi wězej. Ale ty wěſch, až ja ßeḃe takich wězow ẃelgen k wědobnoſcźi ńeběru. Ssom wſche gromaźe ſe ſchpy ſchißnuł a jim gronił: witſche pſchiſchcźo! witſche ſměju ṕeńeſe. Ned po tym pak ſpópadach ßwóje wězy a chwatach, až ſ měſta pſchiźach, rownožga běch hakli dwa tyźeńa póſdźej na źěło ſkaſany. Njemyßlach ße dłujko na to, lěz buźo ße mě na wßach ſpódobaſch. Ale zyńach, aby tym |
DSB-HIST sserbski-zassnik-1924-50 |