1511 | jadnego regimenta jaden leitnant, ten možo na požedańe net vers groniſch, kakiž dej buſch. No, wotgroni kral, togo zu ßeb́e witſche hoglědaſch, a pẜchaẜchaẜcho ſa jogo měnim. Na drugi źeń po paraźe ſtupi ten kral k naẜchomu leitnantoju a źaẜcho: Jo wón ten ras ẃele ńepomoga. Stary Frizo a jogo leitnant. Jaden oberſt hulizowaẜcho ras pſchi goźb́e ſtaremu Frizoju, pſchußkemu kraloju, až jo pla jadnego regimenta jaden leitnant, ten možo na požedańe net vers groniſch, kakiž dej buſch. No, wotgroni kral, togo zu ßeb́e witſche hoglědaſch, a pẜchaẜchaẜcho ſa jogo měnim. Na drugi źeń po paraźe ſtupi ten kral k naẜchomu leitnantoju a źaẜcho: Jo wón ten dichtaŕ Hagedorn? Jo, majeſtät, ten ja ßom, wotgroni ten pẜchaẜchany. No ga grońſcho mě jěßno jaden vers. Ten leitnant |
DSB-HIST pratyja-1882 |
||
1512 | teke naporaju, a tak ßejźiẜch měſto ḿe how nutſchi a ja ſchi ßłužym, a pótom ßom ſkoro wenze pſchi tych mojich, pſchidu witſche ſ zełym regimentom a ty ßy teke lichy.“ Ḿetoju ße to ſpodoba, a tak ße pſchehoblazotej. General běẜcho pſchejz. Ḿeto lichej huzyniſch.“ „Kak ga?“ pſchaẜchaẜcho Ḿeto. „No, ty ßeb́e hoblazoẜch móju draſtwu, brodu pod noß ſchi teke naporaju, a tak ßejźiẜch měſto ḿe how nutſchi a ja ſchi ßłužym, a pótom ßom ſkoro wenze pſchi tych mojich, pſchidu witſche ſ zełym regimentom a ty ßy teke lichy.“ Ḿetoju ße to ſpodoba, a tak ße pſchehoblazotej. General běẜcho pſchejz. Ḿeto ßejźeẜcho ſawŕety. Wójńe pak dłujko zaßa ńamaju, a tak bu general hyẜchcźi nozy wołany, ab winikoju ẜchake hulizował. Ḿeto ße poraẜcho |
DSB-HIST pratyja-1885 |
||
1513 | notnego maſch, pſchaẜchaẜcho ße kněs; ßy ga tak ẃelgin nuſny? Jo, možoſcho wěriſch gnadny kněs, groni Mato, doma rěſaju witſche naẜchu ßwińu, a to deb podla buſch, ja jěẜchnize tak ẃelgin rad jěm! Ẃetẜchy ßy, ẃetẜche maẜch prawo. Ras pſchiźo wotpuẜchcźiſch, ja mam ẃelgin notne, debu dla nězego k nanej a maḿe, ńekſchěli mě někotare dny domoj puẜchcźiſch. Zo pak tak notnego maſch, pſchaẜchaẜcho ße kněs; ßy ga tak ẃelgin nuſny? Jo, možoſcho wěriſch gnadny kněs, groni Mato, doma rěſaju witſche naẜchu ßwińu, a to deb podla buſch, ja jěẜchnize tak ẃelgin rad jěm! Ẃetẜchy ßy, ẃetẜche maẜch prawo. Ras pſchiźo Koſlikojz Juro ku gmejnſkemu pŕedkſtojaŕeju a źejo: Wujk, ẃelika ńegluka to źinßa na poli; ale ńeſejẜcho mě ſa ſło, ja ńamgu |
DSB-HIST pratyja-1885 |
||
1514 | gorejzneje ſchpy ſtojezy ßwoju ẃeliku tubakowu fejfu w gubje ße na rjednoſcźi ſaßwitajuzego dnja hochłoźi. Běſcho ßobota a wón ßebje pſchemyßlaẜcho, zo by witſche ßwojej lubej woßaźe prjatkował. Pſched nim Božy dom lažaẜcho, hobßwěſchony wót jaßnego ßłyńza, a hokoło njogo kjarchob ſe ßwojimi wſchakorakimi pomnikami a ſleſchi na płot, aby do dwóra ſawołał: „ſtawajſcho, ta noz jo ße minuła“. Kněs faraŕ pſchi wotzynjonem hoknje ßwojeje gorejzneje ſchpy ſtojezy ßwoju ẃeliku tubakowu fejfu w gubje ße na rjednoſcźi ſaßwitajuzego dnja hochłoźi. Běſcho ßobota a wón ßebje pſchemyßlaẜcho, zo by witſche ßwojej lubej woßaźe prjatkował. Pſched nim Božy dom lažaẜcho, hobßwěſchony wót jaßnego ßłyńza, a hokoło njogo kjarchob ſe ßwojimi wſchakorakimi pomnikami a kſchizami, kotrež běchu wót luboſcźi ſawoſtajonych na rowach ſtajone. How pak běẜcho tež rowowa górka, akle njedługo naßypana. Pſchi tej hupyta |
DSB-HIST pratyja-1894 |
||
1515 | ńepłazźo, ja ßom waẜchej maſcheri ſlubił, až budu ße ſa was ſtaraſch a ja zu ßłowo źaržaſch. Ty, Michale, ße witſche k twojomu huzabnikoju do měſta roſchiẜch, aby tyſchaŕſtwo dalej huknuł; teb́e, moja Anka, ſ twojim małym bratſchikom ja k ſeb́e ſeju wot humŕeſcha a ſakopowanja dała, běẜcho na pſchewoźowańe pſchiẜcheł. Źiſchi, groni wón, ako ße ſ kjarchoba roſchichu, moje źiſchi, ńepłazźo, ja ßom waẜchej maſcheri ſlubił, až budu ße ſa was ſtaraſch a ja zu ßłowo źaržaſch. Ty, Michale, ße witſche k twojomu huzabnikoju do měſta roſchiẜch, aby tyſchaŕſtwo dalej huknuł; teb́e, moja Anka, ſ twojim małym bratſchikom ja k ſeb́e ſeju; pſchegotujſcho wẜcho, zož waẜche wězy naſtupa, kněs duchowny wam pſchi tom ſ dobreju radu ßłužy. Źeń póſdźej běẜcho Michał ſaßej w |
DSB-HIST pratyja-1894 |
||
1516 | běſcho we Haluſchojz domje pla takich ſwěrnych a dobroſchiwych luźi na ſchěle a duſchy pſchibjerał a něto tomu bratẜchoju ſ lutnym ſwjaßelenjom powjedaẜcho, až witſche do ſchule pojźo. Ako běẜcho ßwaźba nimo a Anna, ta nowa goſpoſa, ße ſe ßwojim mužom na ßwojo kubło hußednuła, bydlaẜcho hupyta, kotraž kwiſcheẜcho ako rědna roža, a kak jomu to derje zynjaẜcho, ako jogo mały bratẜch jomu naſkoki napſcheſchiwo pſchiźe, kenž běſcho we Haluſchojz domje pla takich ſwěrnych a dobroſchiwych luźi na ſchěle a duſchy pſchibjerał a něto tomu bratẜchoju ſ lutnym ſwjaßelenjom powjedaẜcho, až witſche do ſchule pojźo. Ako běẜcho ßwaźba nimo a Anna, ta nowa goſpoſa, ße ſe ßwojim mužom na ßwojo kubło hußednuła, bydlaẜcho Michał pla njeje ako góſcź. Njeźelu po ßwaźbje běẜcho Haluẜch ſe ßwojeju žonu a ſe ßwojimi źiſchimi k młodyma manźelſkima na hopytanje pſchiẜcheł. |
DSB-HIST pratyja-1894 |
||
1517 | take wẜchake woßebnoſcźi, až jogo ſa pẜchoßarja źaržaſch njamogu, daniž ſa takego, kenž we gmejnje hokoło chojźi a źinßa pla togo, witſche pla drugego hobjed doſtanjo. Grońſcho mě, we to waß pẜchoßym, chto ten ſtarki jo a kak to pſchiźo, až ße wón ras ſtarego mužyka hoglědał, kenž kuždy ras pſched źurjami drugeje wjaže ßejźi. Wón jo derje hoblazony, a ma miłe wjaßołe hoblizo a take wẜchake woßebnoſcźi, až jogo ſa pẜchoßarja źaržaſch njamogu, daniž ſa takego, kenž we gmejnje hokoło chojźi a źinßa pla togo, witſche pla drugego hobjed doſtanjo. Grońſcho mě, we to waß pẜchoßym, chto ten ſtarki jo a kak to pſchiźo, až ße wón něto how a potom tam gorejźaržy. Luby Božzyzko, rjaknu ta žona a ßenu ße na ſtoł pla blida, wy prjeny njejſcźo, |
DSB-HIST pratyja-1894 |
||
1518 | ſchmuẜchki: „Luba Khriſtijana. Zora njemožach pſchiſch, my mějachmy góſcźi. Źinß tež njamogu, pſchetož ten ſtary jo barzaty. Ale witſche —“ „Juro“ pſchiwoła kral ſaſtupezemu ßłužabniku „ßeń ße ras how a piſch.“ — „Ja njamogu pißaſch, Majeſtät źož ſ kapſe liſcźikowa kẜchoma wen ſtojaẜcho. Běẜcho to kapa jogo nowego ßłužabnika. Won weſmijo liſt a laſujo pſchiduze wót ßłužabnikoweje ruki napißane ſchmuẜchki: „Luba Khriſtijana. Zora njemožach pſchiſch, my mějachmy góſcźi. Źinß tež njamogu, pſchetož ten ſtary jo barzaty. Ale witſche —“ „Juro“ pſchiwoła kral ſaſtupezemu ßłužabniku „ßeń ße ras how a piſch.“ — „Ja njamogu pißaſch, Majeſtät“ — Piſch! ja wěm, ty móžoſch pißaſch. Njepiẜchoẜchli net, ga jo ſchi kulka wěſta. Piſchoſchli pak, zož ſchi |
DSB-HIST pratyja-1894 |
||
1519 | Khriſtijana“ rjaknu kral „Zora njemóžach pſchiſch, my mějachmy góſcźi. Źinß tež njamogu pſchiſch, pſchetož ten ſtary jo barzaty; a witſche tež njamogu; dokulž ja debu — do S̷chpandowa“. S̷chpandowje pak poby jan krotki zaß. Hutẜchańone prjatkowańe. We janej wßy mějaẜchtej jo ſchi kulka wěſta. Piſchoſchli pak, zož ſchi kažu, ga ßy ſaſtarany.“ — Juro ßenu ße. — „Luba Khriſtijana“ rjaknu kral „Zora njemóžach pſchiſch, my mějachmy góſcźi. Źinß tež njamogu pſchiſch, pſchetož ten ſtary jo barzaty; a witſche tež njamogu; dokulž ja debu — do S̷chpandowa“. S̷chpandowje pak poby jan krotki zaß. Hutẜchańone prjatkowańe. We janej wßy mějaẜchtej dwa kandidata tußamu ńeźelu poŕedu probu prjatkowaſch. Južor ßobotu wjazor běſchtej do jßy pſchiẜchłej a hobnozowaẜchtej tam w kjarzḿe. Ten jaden běẜcho |
DSB-HIST pratyja-1894 |
||
1520 | aby tog dundr kjarla hußlěźili. Bjes ẜchtrochy woſtaſch ńeßmě. A to móžoſcho ẃeźeſch, mjaſy mójimi pſchijaſchelemi ſa nim pytaſch ńetŕebaſcho! Pójſchcźo witſche ku mńo, ßnaź mogu wam pẜchawy ßlěd pokaſaſch.“ „Deŕe“, žandarma wotegroni, wẜchen wjaßoły, až ßnaź tudy jogo , ale zo ga dawa take towaŕſtwo? S̷chkoda žedńe ſarownana ńejo. „Žandarmo“, tak k tomu pſchiſtuṕejzy chopi, „glědajſcho aby tog dundr kjarla hußlěźili. Bjes ẜchtrochy woſtaſch ńeßmě. A to móžoſcho ẃeźeſch, mjaſy mójimi pſchijaſchelemi ſa nim pytaſch ńetŕebaſcho! Pójſchcźo witſche ku mńo, ßnaź mogu wam pẜchawy ßlěd pokaſaſch.“ „Deŕe“, žandarma wotegroni, wẜchen wjaßoły, až ßnaź tudy jogo pytajuze źěło tak ſchežko ńebuźo; „ja zu witſche rano k wam pſchijſch.“ „Hm, hm“, ſtary źed, |
DSB-HIST pratyja-1895 |