Dolnoserbski tekstowy korpus

Pytanje w źělnych korpusach
Šyrokosć konteksta
Wuslědki na bok

Napšašowanje »witśe«, wuslědki 1151–1160 wót 1989.

pjerwjejšne

dalšne

1151 , kak teke plona mogał krydnuſch. Naẜch plonaŕ ße hußḿewknu a ŕaknu: Niz lažej ak to! woſtań hu naß na noz a witſche žajtẜcha budu ſchi poẃeźeſch, zo zyniſch dejẜch! Wjazor pſched ſpathyſchym źéẜchtej hobej kẜchajźu do brožńe; tam poẃeßy naẜch plonaŕ proſny méch ſa pla Komorowa a ſkjaržaẜcho Sslepjańſkem plonaŕu, ße jomu źo ẃelgi béda a ńamžo niźi do ṕeńes pſchiſch, won kſchéł źe jomu hukaſaſch, kak teke plona mogał krydnuſch. Naẜch plonaŕ ße hußḿewknu a ŕaknu: Niz lažej ak to! woſtań hu naß na noz a witſche žajtẜcha budu ſchi poẃeźeſch, zo zyniſch dejẜch! Wjazor pſched ſpathyſchym źéẜchtej hobej kẜchajźu do brožńe; tam poẃeßy naẜch plonaŕ proſny méch ſa wotalnizu a źaẜcho: Do tog mécha buźo plon nozy nézo nanoßyſch a ſ togo budu ßame ṕeńeſe hordnuſch, te dejẜch ty méſch; DSB-HIST
bramborski-zassnik-1894-01
1152 telegramy na ẜchpańſku kralowku, na bamža a ẃelich hußokich knéžow. Liſtniza. Do Popojz K.: Luby liſt ßom źinßa jano pſcheb́enuł (witſche leṕej) a wiźim, ßmej wétẜchy źéł jadneje myßli. Sse rosméjo, ta jadnota tych źiſchi togo ßwéta jano tak daloko we hoblizu. To huréſańe ße gluzńe raźi. Romſki bamž béẜcho k tomu ßwojo žognowańe poßłał. Satym ako réſańe mimo béẜcho, źéchu telegramy na ẜchpańſku kralowku, na bamža a ẃelich hußokich knéžow. Liſtniza. Do Popojz K.: Luby liſt ßom źinßa jano pſcheb́enuł (witſche leṕej) a wiźim, ßmej wétẜchy źéł jadneje myßli. Sse rosméjo, ta jadnota tych źiſchi togo ßwéta jano tak daloko doßega, ako pſcheſchiwo togo žałbowanego źo. Pſ. 2, 1—5. Hutẜch. poſtr. Sa. Snatezyńeńa. (Kotrež Zaßnikaŕ DSB-HIST
bramborski-zassnik-1894-05
1153 to hobwéſcźi. Ga źaẜcho bamž: Gaž ty, ßudnik, tak mudry ßy, ga pſchikažu ja ſchi, ty ned witſche tomu pjakaŕu ſapłaſchijoẜch zełe 1000 ſkudow a pominaẜch je wot tog barona; zoẜchli, ga možoẜch 10 lét zakaſch; ten pjakaŕ jo dłujko a źéẜcho k bamžu ſkjaržyt. Bamž Innozenz da ßudnika ſawołaſch a pẜchaẜchaẜcho, léz to ße tak ma, ako pjakaŕ groni. Ssudnik to hobwéſcźi. Ga źaẜcho bamž: Gaž ty, ßudnik, tak mudry ßy, ga pſchikažu ja ſchi, ty ned witſche tomu pjakaŕu ſapłaſchijoẜch zełe 1000 ſkudow a pominaẜch je wot tog barona; zoẜchli, ga možoẜch 10 lét zakaſch; ten pjakaŕ jo dłujko doſcź zakał. We Müncheńe (Bajerſkej) ſtojaẜcho gano piwaŕka (Kellnerin) pſched ßudnikom a dejaẜcho hulizyſch, zo jo naźéłała. DSB-HIST
bramborski-zassnik-1894-11
1154 kenž jo dobroſchiwy, buźo gnadny ẜchyknym, kenž ßwoju hutẜchobu pſchigotuju Boga pytaſch! Ako béẜcho ße poßenuł, poẃedaẜcho, zo witſche do méſta hyſch, a zo togodla hyẜchcźi ras wot maſcheŕe ßłyẜchaſch, kak jo ße ta zeła wéz méła. Maſch jomu to ẜcho : Ja ſchi ńok ſpuẜchcźiſch, daniž ſakomuźiſch; a tamne ßłowo, kotrež Božy Duch kraloju Hiskiaßoju do huſt połožy: Ten Knés, kenž jo dobroſchiwy, buźo gnadny ẜchyknym, kenž ßwoju hutẜchobu pſchigotuju Boga pytaſch! Ako béẜcho ße poßenuł, poẃedaẜcho, zo witſche do méſta hyſch, a zo togodla hyẜchcźi ras wot maſcheŕe ßłyẜchaſch, kak jo ße ta zeła wéz méła. Maſch jomu to ẜcho poẃedaẜcho, a won bu pſchi tom do dſow gnuty. Zo néto ße myßliſcho zyniſch, Linatowa; zoſcho ßnaź ſkjaržyſch, DSB-HIST
bramborski-zassnik-1894-27
1155 Och, Bog, wodaj ten gréch. Jo, Linatowa, to zu zyniſch. Ńozoſcho knés faraŕa pẜchoßyſch, aby witſche ku mńo pſchiẜcheł? Ǹozoſcho ße néto ſaßej ſ nama modliſch? To ße ſta. Domoj hoglédajuza ſtupi ku knés duchownemu a hulizy , wy dŕe ſcźo wotpẜchoßyli; dejſcho tež hyẜchcźi drugich wo wodaſche pẜchoßyſch, kotrymž ſcźo kſchiwdu zynili, kaž naẜchomu doſtojnemu duchownemu? Och, Bog, wodaj ten gréch. Jo, Linatowa, to zu zyniſch. Ńozoſcho knés faraŕa pẜchoßyſch, aby witſche ku mńo pſchiẜcheł? Ǹozoſcho ße néto ſaßej ſ nama modliſch? To ße ſta. Domoj hoglédajuza ſtupi ku knés duchownemu a hulizy jomu, kake pſcheḿeńeńe jo ße ſ Dajakojz Jurom ſtało. Ten bu huẜchej méry na tom ſwjaßelony a ſlubi, zo witſche pſchiſch DSB-HIST
bramborski-zassnik-1894-32
1156 a hulizy jomu, kake pſcheḿeńeńe jo ße ſ Dajakojz Jurom ſtało. Ten bu huẜchej méry na tom ſwjaßelony a ſlubi, zo witſche pſchiſch. W nozy béẜchtej chorej ſ mérom doſcź. Na druge žajtẜcho, ako knés faraŕ pſchiźe, pſchikẜchy Juro ßwojo hoblizo ſ hobyma aby witſche ku mńo pſchiẜcheł? Ǹozoſcho ße néto ſaßej ſ nama modliſch? To ße ſta. Domoj hoglédajuza ſtupi ku knés duchownemu a hulizy jomu, kake pſcheḿeńeńe jo ße ſ Dajakojz Jurom ſtało. Ten bu huẜchej méry na tom ſwjaßelony a ſlubi, zo witſche pſchiſch. W nozy béẜchtej chorej ſ mérom doſcź. Na druge žajtẜcho, ako knés faraŕ pſchiźe, pſchikẜchy Juro ßwojo hoblizo ſ hobyma rukoma. Ja ńejßom godny, ku mńo pſchiźoſcho; možoſcho to ẜcho wodaſch, ſ zymž ßom wam tak ẃeliku kſchiwdu DSB-HIST
bramborski-zassnik-1894-32
1157 moznaŕe maju tam wojnſke łoźe ſtojeze. Rußojſka ńamžo hyẜchcźi radny zaß wojny wjaſcź! tak piẜcho Kölnſki zaßnik. Rußka by lubej źinßa ak witſche pſcheſchiwo Nimſkeje do wojny ſchégnuła, dokulž Nimſka jej ſadora, ße roẜchyŕaſch, ale wojna ńejo hyẜchcźi možno. Prédnemu ńej rußojſke wojnſtwo hyẜchcźi pſchikaſał, péſch naẜchych wojnſkich łoźow deje do Oſtaſiſkeje jéſch, aby tam Nimzow hoplewali pla tych wojujuzych Japanaŕow a Chineſaŕow. Tež druge moznaŕe maju tam wojnſke łoźe ſtojeze. Rußojſka ńamžo hyẜchcźi radny zaß wojny wjaſcź! tak piẜcho Kölnſki zaßnik. Rußka by lubej źinßa ak witſche pſcheſchiwo Nimſkeje do wojny ſchégnuła, dokulž Nimſka jej ſadora, ße roẜchyŕaſch, ale wojna ńejo hyẜchcźi možno. Prédnemu ńej rußojſke wojnſtwo hyẜchcźi k wojńe gotowe, k drugemu zakaju ẜchykne rody wot Kawkaſa do Afgana na tu ẜchtundu, źož Rußka ße do wojny ſaméẜchajo, DSB-HIST
bramborski-zassnik-1894-35
1158 . Roža, roža, rédna roža, Luba roža, paß ty ße! Kak rédnoſcź ße tak jéßno mińo: Źinßa kwiſchoẜch, Witſche ſeſkńoẜch, Sserp, ty réžoẜch dłymoko! Tak tež młoga duẜcha ſgińo, Néžli pẜchaẃe ſakwiſcho. Roža, roža, rédna roža, ty ße! We gumńe žyn pſchi chłodnej réze Kwiſcho jadna Pẜchaẃe rédna Jutẜchna roža luboßna, Niźi ńej tak rédna wézej Žedna druga ſakwitła. Roža, roža, rédna roža, Luba roža, paß ty ße! Kak rédnoſcź ße tak jéßno mińo: Źinßa kwiſchoẜch, Witſche ſeſkńoẜch, Sserp, ty réžoẜch dłymoko! Tak tež młoga duẜcha ſgińo, Néžli pẜchaẃe ſakwiſcho. Roža, roža, rédna roža, Luba roža, paß ty ße! W Tuṙeju 1892. F. Rocha. Liſtniza. Do Eislebena kn. profeßor Mojnu: Hutẜch. źék ſa DSB-HIST
bramborski-zassnik-1894-36
1159 doktor: To pſcheto jo kẜchaßny kjarliž, kak luboßny a ponižny! Luby knés profeßaŕ, ten ßeḃe ßobu weſmju a wotpiẜchu. Witſche wam jen ſaßej ßobu pſchińaßu. Ten dej moja luba mańźelſka, kotraž Waß tak hutẜchobńe lubujo, ned zytaſch. Ja wém, Wy , to nikula ńejźo! Potom zytaẜcho te poſtawki, ale Gellert pſchi ßwojej ponižnoſcźi k ſemji dołoj glédaẜcho. Po chyli ſawoła doktor: To pſcheto jo kẜchaßny kjarliž, kak luboßny a ponižny! Luby knés profeßaŕ, ten ßeḃe ßobu weſmju a wotpiẜchu. Witſche wam jen ſaßej ßobu pſchińaßu. Ten dej moja luba mańźelſka, kotraž Waß tak hutẜchobńe lubujo, ned zytaſch. Ja wém, Wy tomu niz napſcheſchiwo ńamaſcho! Won raſa ńedozaka, zo Gellert buźo groniſch, ale tyknu liſt do kapße, ſtupi potom bližej k DSB-HIST
bramborski-zassnik-1894-47
1160 pŕedkſtojaŕa Engewichta. Tomu hulizowaẜcho ten hobẜchudnik chytſche ßwojo brojaŕſke žyẃeńe a pſchiſtawi te ßłowa: Żinß nozy by ja hyẜchcźi wjaßoły bal požył a witſche by ńabogego namakali! Won bu popajźony. (Luby Bog ſwarnuj naẜche źiſchi we zuſḃe.) Pla Dŕewka ſtaẜchtej ße pſched krotkim pſchepſchiḿe ße pak jano na poſtowej kaſſy. Pońeźele tyźeń brachowachu ſ raſom 127 mk. Wałtora pſchiźe huẜchy ſaſtojnik ſ Frankforda, kẜchajźu ſawołany wot pŕedkſtojaŕa Engewichta. Tomu hulizowaẜcho ten hobẜchudnik chytſche ßwojo brojaŕſke žyẃeńe a pſchiſtawi te ßłowa: Żinß nozy by ja hyẜchcźi wjaßoły bal požył a witſche by ńabogego namakali! Won bu popajźony. (Luby Bog ſwarnuj naẜche źiſchi we zuſḃe.) Pla Dŕewka ſtaẜchtej ße pſched krotkim dwé ńegluze poßobizu. W Kleẜchniku béẜcho žeńſka ſ krowoma po ßłańe a ſawoźi ße we goli. Wona pſchiḿe wojo a chyli jo nabok DSB-HIST
bramborski-zassnik-1894-49

pjerwjejšne

dalšne