Napšašowanje »witśe«, wuslědki 611–620 wót 1165.
| 611 | ſpijkaj jan dalej, ty jagńetko, Wſchak witſche jo wſchykno ſažyło.“ „„Och ’ nozy ńebyła na reji. Na ſajtſcha ju maſcheŕka wółaſcho: „Zo, gółbjaſchk, ſpiſch źinßa tak dłujizko?“ „„Mě głowa tak pali, o mamzyzka, A pſchelaßńe dybozo hutſchoba.““ „Pón ſpijkaj jan dalej, ty jagńetko, Wſchak witſche jo wſchykno ſažyło.“ „„Och mama, wółajſcho ſtarzyzku, Daſch chłoźi mě palezu głowzyzku.““ „Zo drěmaſch take we błudnoſcźi? Ta ſtarka ga dawno we roẃe ſpi. Jan ſpijkaj, ty mójo wózyzko, Ta błudnoſcź witſche ſaß wóthujźo.“ |
DSB-HIST kosyk-pesne-2 |
||
| 612 | ſpijkaj, ty mójo wózyzko, Ta błudnoſcź witſche ſaß wóthujźo.“ „„Och ßłuchajſcho ty jagńetko, Wſchak witſche jo wſchykno ſažyło.“ „„Och mama, wółajſcho ſtarzyzku, Daſch chłoźi mě palezu głowzyzku.““ „Zo drěmaſch take we błudnoſcźi? Ta ſtarka ga dawno we roẃe ſpi. Jan ſpijkaj, ty mójo wózyzko, Ta błudnoſcź witſche ſaß wóthujźo.“ „„Och ßłuchajſcho mamka, te gerze graju, A źinß na ńeźelu reju maju.““ „Te gerze ßu južor wóthujſchli A rejowaſch teke ßu pſcheſtali. Jan ſpijkaj něto, mój janźelik, Ty witſche ſaß ſpiwaſch kaž ſchkobŕonik.“ |
DSB-HIST kosyk-pesne-2 |
||
| 613 | Jan ſpijkaj něto, mój janźelik, Ty witſche ſaß ſpiwaſch kaž ſchkobŕonik.“ „„ ty mójo wózyzko, Ta błudnoſcź witſche ſaß wóthujźo.“ „„Och ßłuchajſcho mamka, te gerze graju, A źinß na ńeźelu reju maju.““ „Te gerze ßu južor wóthujſchli A rejowaſch teke ßu pſcheſtali. Jan ſpijkaj něto, mój janźelik, Ty witſche ſaß ſpiwaſch kaž ſchkobŕonik.“ „„Och, mama, mě ſyma ſaß popada, Groń, kogo ga ńaßu tam do rowa?““ „Nicht ße tam na kjarchob ńeńaßo, Och ſpijkaj, jan ſpijkaj, mój gółbjaſchko, Ssnaſch witſche ße mińo ta |
DSB-HIST kosyk-pesne-2 |
||
| 614 | , jan ſpijkaj, mój gółbjaſchko, Ssnaſch witſche ße mińo ta ſymniza, A pótom ßy janźelik, Ty witſche ſaß ſpiwaſch kaž ſchkobŕonik.“ „„Och, mama, mě ſyma ſaß popada, Groń, kogo ga ńaßu tam do rowa?““ „Nicht ße tam na kjarchob ńeńaßo, Och ſpijkaj, jan ſpijkaj, mój gółbjaſchko, Ssnaſch witſche ße mińo ta ſymniza, A pótom ßy ſtrowa a wjaßoła.“ — — To witſche jo pſchiſchło a we roẃe Nět gółbjaſchk ſpijka na kjarchob́e. Čas. Mać. Serb. 1927, 9. Mama a synk. „Groń, mama, zo jano tak dłujiko |
DSB-HIST kosyk-pesne-2 |
||
| 615 | ſtrowa a wjaßoła.“ — — To witſche jo pſchiſchło a we roẃe Nět gółbjaſchk ſpijka ſyma ſaß popada, Groń, kogo ga ńaßu tam do rowa?““ „Nicht ße tam na kjarchob ńeńaßo, Och ſpijkaj, jan ſpijkaj, mój gółbjaſchko, Ssnaſch witſche ße mińo ta ſymniza, A pótom ßy ſtrowa a wjaßoła.“ — — To witſche jo pſchiſchło a we roẃe Nět gółbjaſchk ſpijka na kjarchob́e. Čas. Mać. Serb. 1927, 9. Mama a synk. „Groń, mama, zo jano tak dłujiko Nan ſ wójny domoj ſaß ńepſchiźo? Wón ſe mnu jo ſkokał a kónika grał, Kak |
DSB-HIST kosyk-pesne-2 |
||
| 616 | źinßa, wón zora był jo, Lěz witſche jen ſmějoſch, ty ńewěſch to, A ńeſawijo A noga k padu ße ńepodſchtapijo. Och ńeſagrańaj ße, k tomu jo zaß, Wón pſchezej jo był a pſchiźo ſaß. Pón ßłuchaj, na teb́e zaß ńezaka, A młogemu muzy ta ſkomuda. Ten zaß jo źinßa, wón zora był jo, Lěz witſche jen ſmějoſch, ty ńewěſch to, A byli tež witſche wjaßoły, ſtrowy, Wſchak jěßno du dobre myßleńa ſ głowy, A jo-liz ras hutſchoba ſtwardnuła, Tež hucho pón wězej ńeßłucha. Ga chwataj, lěz młoźiny ſoŕa rane, Lěz wjazorne ſtarſtwa ße nad tebu ſcźańe |
DSB-HIST kosyk-pesne-2 |
||
| 617 | , ty ńewěſch to, A byli tež witſche wjaßoły, ſtrowy, Wſchak jěßno du dobre , k tomu jo zaß, Wón pſchezej jo był a pſchiźo ſaß. Pón ßłuchaj, na teb́e zaß ńezaka, A młogemu muzy ta ſkomuda. Ten zaß jo źinßa, wón zora był jo, Lěz witſche jen ſmějoſch, ty ńewěſch to, A byli tež witſche wjaßoły, ſtrowy, Wſchak jěßno du dobre myßleńa ſ głowy, A jo-liz ras hutſchoba ſtwardnuła, Tež hucho pón wězej ńeßłucha. Ga chwataj, lěz młoźiny ſoŕa rane, Lěz wjazorne ſtarſtwa ße nad tebu ſcźańe, Ta ßḿerſch jo hokoło teb́e ſtawńe, Jo južor wót |
DSB-HIST kosyk-pesne-2 |
||
| 618 | hoblizo mrozy; Gaž źinßa ſgubjona lěpſchota Jo witſche kaž była rosduta. Gaž bližſchego winy ße pokutny ńej, A hyſchcźi wſchym góŕej to huglěda, Gaž zyni ße ńepſchawa pokuta, Gaž jano ta ſchkóda ße hoblutujo, Kenž ſ hußeteg grěcha hußchajźujo, Gaž winiku k wódaſchu ruka ße tłozy, A po chylze južor ße hoblizo mrozy; Gaž źinßa ſgubjona lěpſchota Jo witſche kaž była rosduta. Gaž bližſchego winy ße powětſchuju A ßwóje ßamßne ße poḿenſchuju. Gaž rad na grěchy ſpomina ße, Kenž běchu ſchěłu ras ſpódobne; Gaž ſałožk wěry jo ſtſchěßony A pokuta ńeſtupa ſ hutſchoby. Chtož ſ takeju pokutu grajkozo, Ten k pſchißłodniku ße ſgótujo |
DSB-HIST kosyk-pesne-2 |
||
| 619 | Pſchiźo-li źinßa to ńedozakane, Hujźo-li witſche to lubowane, Bog, Twója wóla ta hajzka a ſnajo? K pſchiźeńu bujki ßu hugotowali, K hujźeńu kaſchcźik ßu naporali, Zora ßu k pſchiźeńu witali, Źinßa ßu k hujźeńu płakali. Pſchiſch a hujźiſch — to ńehugodaju, Tak wſchykno do Bóžeje ruki daju, Pſchiźo-li źinßa to ńedozakane, Hujźo-li witſche to lubowane, Bog, Twója wóla ta ſtani ße Źinßa a witſche a niḿerńe. Pratyja 1926 Zasejwiźeńe w domizńe. To běſcho nejtužńejſcha góźina Ak wót domu hujźech do daloka, Do zuſeje ſeḿe a k zuſemu ludu, A ńewěźech, lěz tam witany budu. Łdſy |
DSB-HIST kosyk-pesne-2 |
||
| 620 | , Twója wóla ta ſtani ße Źinßa a witſche a niḿerńe. Pratyja 1926 Zasejwiźeńe w domizńe ßu naporali, Zora ßu k pſchiźeńu witali, Źinßa ßu k hujźeńu płakali. Pſchiſch a hujźiſch — to ńehugodaju, Tak wſchykno do Bóžeje ruki daju, Pſchiźo-li źinßa to ńedozakane, Hujźo-li witſche to lubowane, Bog, Twója wóla ta ſtani ße Źinßa a witſche a niḿerńe. Pratyja 1926 Zasejwiźeńe w domizńe. To běſcho nejtužńejſcha góźina Ak wót domu hujźech do daloka, Do zuſeje ſeḿe a k zuſemu ludu, A ńewěźech, lěz tam witany budu. Łdſy mamy mě kapachu na lizo, Ak k ßlědnemu raſu mě póſchkaſcho. |
DSB-HIST kosyk-pesne-2 |