Napšašowanje »witśe«, wuslědki 51–60 wót 1165.
| 51 | , jo na twojei Hutſchobe hußnul, a witſche ſaßei ſtobu wotzuſchel. Schelo a Duſchu żognujuza Ruka daſchi mė pſchikſchijo, a daj, aż ja mėrni a ßlotki Wotpozink namakal. O Jeſu, tuͤ ṅimerṅe ßwėtlo, kenż tuͤ ṅeſpiſch a ṅedremaſch, wachui nademnu, a daj, abuͤ ja woͤ twojom Kliṅe, jo na twojei Hutſchobe hußnul, a witſche ſaßei ſtobu wotzuſchel. Schelo a Duſchu, ſchikne moje Pſchijaſchele a Winiki, ſchikne Domajuze, jo — ſchikne Zloweki pſchiruziju ja twojemu Hoplewaṅu. Troſchtui woßebne ſchiknich Chorich a Hobtużonich, kenż ſpaſch ṅamogu; buż tuͤ ſ’ṅimi a hochloż jich Duſchu, aż woni k’tebė gorei |
DSB-HIST batowarske-knigli-1837 |
||
| 52 | togodla ńamožo mě to huſwoleńe ſchěžke byſch. Witſche ſajtſcha, gaž buźo ßwitaſch, ßom na . Zo wažy ſchěžej? Tamne ßu mózne, nedaju ße ſkóro pſchewinuſch - te how pak ßu tſchuſchłe a ßłabe; tamne ßu Ssłowjany, ßu ſ nami ſ jadnogo roda - te how pak ßu nadute a hogramowane Nimze, togodla ńamožo mě to huſwoleńe ſchěžke byſch. Witſche ſajtſcha, gaž buźo ßwitaſch, ßom na droſe do Cžeſkeje, aby ſ Hußitami do ſwěſka ſtupił. Běda wam, wy gjarde kněſe", huwoła młoźeńz ſ póſwigńonym głoßom, we tom ako ßwóju lubu puſchcźi, ſe ßwójogo ßedła póſkozy a pěſcź ſwignu, "gaž |
DSB-HIST bosch-sserbowka |
||
| 53 | !" grońaſcho ten młoźeńz tužńe. "Witſche buźo mě mój dobry kóń do hußitſkeho lěgwa kótarejuž Sserby k ßwójej wěŕe źarže, běſcho mózńejſcha ako te nejßłódſche ſlubeńa. Komu by teke móžno było, jadnej žońe ńepſchawdoſcź a hopaznoſcź togo pŕedkſtajiſch, zož wóna dłymoko we ßeb́e zujo? "Ga mußym ßam ßwóju drogu hyſch!" grońaſcho ten młoźeńz tužńe. "Witſche buźo mě mój dobry kóń do hußitſkeho lěgwa dońaſcź, a pótom zu glědaſch, lez ńamogu ſchi pſcheſchiwo twójeje wole humožyſch. Mej ße deŕe, Lubuſcha, a ſpominaj na mńo!" Hyſchcźi ras ſeſchěgnu wón to źowcźko k ßwójej hutſchob́e, pótom hujźe ſe ſpěſchnymi kſchazami |
DSB-HIST bosch-sserbowka |
||
| 54 | . "Dajſcho to tomu póßłanzoju, kótaregož witſche póſcźelu," grońaſcho wóna a pſchi tom ßu. Bog Abrahama pſchewoź waju na wſchyknych waju drogach." S groſbu ſaſtupi Lubuſcha hyſchcźi ras do jeju jſchpizki, ſkłaźeſcho tam jeju ßlědne wězy gromadu a pſchewdaſcho je Lewyjoju, jano někotare draſtwy ßeb́e we małem brěmjaſchku ßobu wſa. "Dajſcho to tomu póßłanzoju, kótaregož witſche póſcźelu," grońaſcho wóna a pſchi tom ße jej łdſy ſ wózowu ronichu; "a Bog kſchěł wam tu ſmilnoſcź ſapłaſchiſch, kótaruž ſcźo mójomu nanoju hopokaſali!" Tak ta Sserbowka ſe ßwojim nanom hujźe. Ako we pěſku dalej ſtupaſchtej, ße jeje hoblizo pſchezej wězej |
DSB-HIST bosch-sserbowka |
||
| 55 | My ńamamy žednogo zaßa. Hoſchěgnij ßeb́e jej witſche, abo gaž zoſch, něto pak mußymy ßłoźiſch. Gaž ja ſaßej k wam pſchidu, ga móžoſch mě kuß dobrego mjadweźowego plaza na blido ſtajiſch a mě na mjadwěźowej kóžy lažaſch daſch. "Nozoſcho ga wy ßeb́e nanejḿeńej tej kóžy ßobu weſeſch, miloſcźiwy kněs?" My ńamamy žednogo zaßa. Hoſchěgnij ßeb́e jej witſche, abo gaž zoſch, něto pak mußymy dalej." Małe towaŕſtwo da ße ſaßej do hyſcha, ńeběſcho pak hyſchcźi žednych ſto kſchazow ſchło, ako pßyzk ſaßej wajaſcho, ten ras pak mimo łoßow ſwigańa a huſcha. "Nam ße luźe bliže", ŕaknu huglaŕ |
DSB-HIST bosch-sserbowka |
||
| 56 | po lěpſchej droſe direktńe do Sgóŕelza dowjaſcź. Witſche ſajtſcha hokoło woßymeje góźiny móžoſcho tam byſch. "To by ẃelgen nahokoło było, gaby ße ſaßej na Mužakow wroſchili a k tomu jo droga tak ńedobra, až by na ẃele měſtach mußali ſ kóńow holěſcź a je wjaſcź. Jo-liz pak wam pſchaẃe, ga zu waß po lěpſchej droſe direktńe do Sgóŕelza dowjaſcź. Witſche ſajtſcha hokoło woßymeje góźiny móžoſcho tam byſch. Budu pak to waſche kóńe huźaržaſch?" "Mamy klěb pſchi ßeb́e a zomy jim dawaſch, tak jěßno ako ße gódne měſto namaka. Sslyſch, Sserbo, ja zu ſchi wěriſch! Pſchiwěźoſch-li naß gluzńe do Sgóŕelza, |
DSB-HIST bosch-sserbowka |
||
| 57 | měł we mójom ſtańu teke lěpſchego lažańa. Witſche ſajtſcha, pſchi ßwitańu, pſchiwěź jogo do wězy wěry pſchiſamknuł!" "Wy maſcho pſchaẃe, kněžo! Kak zeſto ßom jomu we waſchom nanowem doḿe póßłužył! S ńogo jo nadobny (edel) ryſchaŕ ſbywał." "Daſch tu noz how wóſtańo, wón ńeby měł we mójom ſtańu teke lěpſchego lažańa. Witſche ſajtſcha, pſchi ßwitańu, pſchiwěź jogo do mojogo ſtańa! Mělz pak wo jogo narodu a naju ſtarem pſchijaſchelſtẃe; pſchetož ty ſnajoſch ńedowěru naſchych luźi." S tymi ßłowami ſtupiſchtej ſe ſtańa a kſchazaſchtej pomału pſches roßowatu łuku. S pŕednym ßwitanim ſtupi ẃelizki Boguwěr do ſtańa |
DSB-HIST bosch-sserbowka |
||
| 58 | how dwě ſta (200) Hußitow a witſche pſchidu ſa nimi hyſchcźi 5000 mužow. We Hußity namakał a ße jim pſchiſamknuł. Pſchi muri wiźiſch ſcheſcźoch wót nich a mójeju ßłužabnikowu a jadnogo ßerbſkego huglaŕa, kótaremuž mam ße ẃele źěkowaſch. My ßmy how ako huſgońowaŕe do pŕedka póßłane, a hyſchcźi źinßa do połnozy pſchiſchěgńotej how dwě ſta (200) Hußitow a witſche pſchidu ſa nimi hyſchcźi 5000 mužow. We tom jo jich rowno tak ẃele pſched Budyſchyń ſchěgnuło a dwójzy tak ẃele pſched Sgóŕelz. Te budu ße, gaž ſměju tej měſcźe dobytej, ſ nami pſched Chóſchobuſom ſgromaźiſch, aby pótom braniborſkego markgrobu we jogo kraju ſbili. Tak |
DSB-HIST bosch-sserbowka |
||
| 59 | kótaryž mě woła. Mußym ſchi ſpuſchcźiſch ale witſche hokoło togo ßamego zaßa ßom ſaßej pſchi teb́e jo tak ẃeliki, až ße někajeje ßłaboſcźi abo huwěrnego ßłowa dla góriſch ńebuźo. Ssłyſch! zo to běſcho?" Ssłabe krotke ſchwizańe běſcho tſchi ras ſaßobu ßłyſchaſch, howaz běſcho wſcho ſcźicha. "To jo mój pſchijaſchel, kótaryž mě woła. Mußym ſchi ſpuſchcźiſch ale witſche hokoło togo ßamego zaßa ßom ſaßej pſchi teb́e. Gaž budu na boḿe, ga wótwěź powěs, a ſazyń pótom ſcźicha hokno, ale ned, aby ße nichten niz ńemyßlił, deja-li mě pſches rěku plěſch wiźiſch. Witſche buźo mjaßezk póſdźej ßchadaſch a mej ßmej wěſcźejſchej |
DSB-HIST bosch-sserbowka |
||
| 60 | deja-li mě pſches rěku plěſch wiźiſch. Witſche buźo mjaßezk póſdźej ßchadaſch a mej ßmej wěſcźejſchej kótaryž mě woła. Mußym ſchi ſpuſchcźiſch ale witſche hokoło togo ßamego zaßa ßom ſaßej pſchi teb́e. Gaž budu na boḿe, ga wótwěź powěs, a ſazyń pótom ſcźicha hokno, ale ned, aby ße nichten niz ńemyßlił, deja-li mě pſches rěku plěſch wiźiſch. Witſche buźo mjaßezk póſdźej ßchadaſch a mej ßmej wěſcźejſchej." Hyſchcźi ras hobejmi wón ßwóju lubu, ſtupjaſcho na hokno ſńaßeſcho ße na bom, ßuwnu ße ſpeſchńe po nim dołoj, nurknu ße do Sprěwy a běſcho ße pſched Lubuſchynyma wózyma minuł. S jadnogo hokna na drugem kóńzu |
DSB-HIST bosch-sserbowka |