Napšašowanje »witśe«, wuslědki 31–40 wót 1165.
| 31 | wóna zachopijo drastwu zapakowaś, dokulaž familija co witśe do dowola k Baltiskemu mórju jěś. Ale jogo mama njewótegronijo, wóna zachopijo drastwu zapakowaś, dokulaž familija co witśe do dowola k Baltiskemu mórju jěś. | DSB-REF | ||
| 32 | nic daś, dokulaž muse słodkosći až do witśego wotpołdnja dosegaś”. „Mordaŕ,” Tomas Rubeš wiźi znoj na jogo cole a se wopšašajo za jogo derjeměśim. „Ně, ně, wšykno jasne”, groni ten muski nerwoznje, „ja jano markujom, až jo moj měch južo tak lažki, potakem njamožom wam nic daś, dokulaž muse słodkosći až do witśego wotpołdnja dosegaś”. „Mordaŕ,” mysli se Tomas, „derje, až njejsom hyšći zabydnuł, kak to źo.” Zgłosom pak groni ruprajchtoju: „No, to ga jo špatnje. | DSB-REF | ||
| 33 | Ewje groniła: »Gaž se až do witśego njepólěpšyjo, musym drje z njeju jěś k Pśi telefonje jo južo swójej źowce Ewje groniła: »Gaž se až do witśego njepólěpšyjo, musym drje z njeju jěś k skótnemu gójcoju.« | DSB-REF | ||
| 34 | temu “Naša šula něga, źinsa a witśe”. Ten tyźeń, kenž maju wšykne rědownje wot 21. - 27. junija, ma głownu temu “Naša šula něga, źinsa a witśe”. | DSB-REF | ||
| 35 | jo zeła ſła, až ńepſchiźoſch. Ned witſche pſchiſch — howaz groni, až ßy gjarda how gromaźe tak ako nan a źiſchi, ako bratſchi a ßotſchi? Ně, ně — niz ße ńeźěkuj — a gaby ße ſchi ras deŕe ńejſchło, ga wěſch, źo jo pomoz. A ńeſabyń naſcheje ſchoty. Ta jo zeła ſła, až ńepſchiźoſch. Ned witſche pſchiſch — howaz groni, až ßy gjarda pawa ſ měſta pſchiſchła.“ Tužne zaße naſtachu ſa Hanku. Daſch zyńaſcho rědńe abo groſńe, maſch zyńaſcho pſchezej groſńe. Pak chójźaſcho ſe mrozonym zołom a morkotaſcho, pak wótſche hupraßnu. Stara Wólſchanowa ńamožaſcho ße Hanzynej draſtẃe žedńe |
DSB-HIST andrizki-hanka |
||
| 36 | mě ſkóro ſaßej. Jo-li móžno, witſche ... Hanka, ſapłaſch wam Bog a ńeſabydńſcho , tak aby južo nadſeḿſki kraj wiźełej. Hanze kſchěſcho ße płakaſch ale ſchota ſakaſchli a Hanka ße źaržaſcho. „Hanka, južo źoſcho?“ ße chóry tſchuchłe hopſchaſcha, ako niźi ſa góźinu ſtawaſcho. „Ach, hopytajſcho mě ſkóro ſaßej. Jo-li móžno, witſche ... Hanka, ſapłaſch wam Bog a ńeſabydńſcho! Pſchoßym, ſlubſcho mě to!“ Tak běſcho něto pſchezej. Kuždy źěń huzabnik Hanku pſchoßaſcho a kuždy źěń wóna k ńomu chójźaſcho. We ſyḿe ńegońaſcho źěło, tak móžaſcho južo jěßńej pſchiſch a ſ nanom zeſto až do |
DSB-HIST andrizki-hanka |
||
| 37 | bużoſch tuͤ to ßwojo wėrṅe hobſwarnowaſch, aż witſche żedna żkoda, żedno pliſchcżowaṅe, daṅiż tſchuſche do togo ßamego twojogo hoplewaṅa ſchykno, zoż ja mam, moje dobuͤtki a tich mojich. Tuͤ jo lėpej wėſch, moj Bohg, ako ja jo tebe mogu poweżeſch. Zoż ja mam, to jo ſcho twojo. Togodla bużoſch tuͤ to ßwojo wėrṅe hobſwarnowaſch, aż witſche żedna żkoda, żedno pliſchcżowaṅe, daṅiż tſchuſche ṅebużo buſch. Derė tomu ludoju, kotaremuż ße tak żo! jo derė me! dokulaż ten Kṅės moj Bohg jo, moj woͤ wachowaṅu, moj woͤ ſpaṅu, moj woͤ żuͤweṅu, moj woͤ humrėſchu. Ga lażim ja |
DSB-HIST batowarske-knigli-1797 |
||
| 38 | możno, ga daj me a tich mojich witſche ſtrowich gorejſtaw aſch, a ſwȧßelim do pſchißluſchaju, woͤ tej pſchichodnej nozi. Daj ſchyknej bojaſṅi a ſchomu hulėkaṅu daloko wot nas buſch. Stup tuͤ kmojej poſtoli, abuͤ ße me wot tebȯ zowalo, a ja ße teſch ſp izi nad tobu ſwȧßelil. Joli możno, ga daj me a tich mojich witſche ſtrowich gorejſtaw aſch, a ſwȧßelim do togo Bohżego domu hiſch, hoglėdat te rėdne Bohże ßlużbi, a ße żėkowat tomu meṅu togo Kṅėſa. Dejala me pak woͤ tej nozi ta ßmėrſch ſmakaſch, ga woͤſtej wej wėrnej Jeſußowej ruze moju duſchu gorej, hobſwarnujtej a doṅaßtej |
DSB-HIST batowarske-knigli-1797 |
||
| 39 | hußaza mojeje duſche huziſcżil. A gaż ja witſche wotzuſcheju, zu ja ſtanuſch, a moju ja ße warnowaſch pſched takeju tużizu mojeje duſche, abuͤ ja ſaßej ṅeſwohlil do grėchow, daṅiż ṅeziṅil pſcheſchiwo Bohżu pſchikaſṅ. Ja zu tam hiſch, a ße tomu mėrſchṅikoju pokaſaſch, abuͤ won me, mėſto Bohga, wot togo hußaza mojeje duſche huziſcżil. A gaż ja witſche wotzuſcheju, zu ja ſtanuſch, a moju chamnu duſchu ſtim ſchėlom a ſteju kſchwu̇ Jeſu Kryſtußa, woͤ ßwėtej waͤzoͤri hochlożiſch, abuͤ Kryſtus woͤ mṅo, a ja woͤ Kryſtußu buͤl a woſtal ṅimerṅe. To pomogaj me, tuͤ wėrni Bohg a Woſchz, woͤ |
DSB-HIST batowarske-knigli-1797 |
||
| 40 | zu ten ſtrowepſchiṅaßezi keluch teje kſchwė twojogo ßyna witſche pſches twoju Bohżu pomoz woͤſeſch a twoju gnadu Wono jo tebe me, ako twojogo ṅedoſtojnego ßlużabṅika (ßlużabṅize) luto bulo, tuͤ ßuͤ me puſchcżil, a ten dlug ſpuſchcżi tuͤ me teke. Kak deru ja tebe, mojomu Kṅėſoju, ſa to ße dożėkowaſch? Ja zu ten ſtrowepſchiṅaßezi keluch teje kſchwė twojogo ßyna witſche pſches twoju Bohżu pomoz woͤſeſch a twoju gnadu ſapowedaſch. Ja zu ße ſtobu ſjadnaſch, Jeſus, moj nowożoͤṅa, abuͤ ja woͤ tebe a ſtobu ṅimerṅe buͤl a woſtal. Huziṅ me ktwojom temploju a hobuͤdleṅu, Kṅes Bohg ßwėti Duch, pſcheto pſchi tebe |
DSB-HIST batowarske-knigli-1797 |