Napšašowanje »witśe«, wuslědki 1941–1950 wót 1989.
| 1941 | mě jo teke luto, až wězej k mojej ßotſchi ńepſchiźom, kenž mě pſchezej ta nejlubẜcha jo była. Ja ſchi gronim, gdyž witſche na kjarchob ńaßony hordujom, zu lub́ej, až moja zeła ßwojźba mńo ńepſchewoźijo, něžli až ja ako prědny tu ruku huſtŕeju." až ſwaźonej ſtej." "Dla zogo ga ku mńo ńepſchiźo? Won ma tak daloko ku mńo ako ja k ńomu. A mě jo teke luto, až wězej k mojej ßotſchi ńepſchiźom, kenž mě pſchezej ta nejlubẜcha jo była. Ja ſchi gronim, gdyž witſche na kjarchob ńaßony hordujom, zu lub́ej, až moja zeła ßwojźba mńo ńepſchewoźijo, něžli až ja ako prědny tu ruku huſtŕeju." Jano jadnoßamſke dobre ßłowko - kak ſchěžko to jadnomu pſchiźo! We tom ßwěſche ſtoje towſynty złoẃekow k hobyma bokoma wotkłoni a huſtŕeju ßeb́e tu |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1911-06 |
||
| 1942 | hutẜchoby klinzy: "Bog, byź gnadny nam!" Noz ße nět pſcheſcźěra Milna na ſeḿu, Rězyzka pak ſběra Moz ſaß k witſchemu; Gwěſdźina, ta ſchegńo Kẜchaßna pſches ńebjo, Howaz ße niz ńegńo, A Bog wachujo. Starych babow leſche - Radoſcź, błyẜchcź Na ńu ßḿejuzy, Goni ju do rěda A ju pſchelizy. Swon tam ſẃercha binzy: "Měr ẜchym złoẃekam!" A ſ hutẜchoby klinzy: "Bog, byź gnadny nam!" Noz ße nět pſcheſcźěra Milna na ſeḿu, Rězyzka pak ſběra Moz ſaß k witſchemu; Gwěſdźina, ta ſchegńo Kẜchaßna pſches ńebjo, Howaz ße niz ńegńo, A Bog wachujo. Starych babow leſche - Radoſcź, błyẜchcź na ßwěſche. F. Rocha. Měſta a wßy. Wětoẜchow (n.: Vetſchau) maka ße ſe ßłowom wotẜchow, to jo tak |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1911-09 |
||
| 1943 | nad ẜchyknym twojim ſachoṕenim a źěłanim! Ssw. Jakub piẜcho na końzu 4. ſtaẃeńa: "Togodla něto, kenž wy groniſcho: źinßa abo witſche zomy hyſch do togo abo wonego měſta a tam lěto woſtaſch a pſchekupowaſch a dobywaſch; kenž wy ńewěſcźo, zo witſche buźo; pſcheto pſchi wẜchyknym, zož ßeb́e pŕedkweſmjoẜch, to ßłowko groniſch: "Źož Bog da!" Daźi tež ſtojało nad tym nowym lěſche, nad ẜchyknym twojim ſachoṕenim a źěłanim! Ssw. Jakub piẜcho na końzu 4. ſtaẃeńa: "Togodla něto, kenž wy groniſcho: źinßa abo witſche zomy hyſch do togo abo wonego měſta a tam lěto woſtaſch a pſchekupowaſch a dobywaſch; kenž wy ńewěſcźo, zo witſche buźo; pſcheto zo jo waẜcho žyẃeńe? Dym ẜchak wono jo, kenž na mału chylu ße pokažo, potom pak ſajźo. Sa to wy groniſch |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1912-01 |
||
| 1944 | : źinßa abo witſche zomy hyſch do togo abo wonego měſta a tam lěto woſtaſch a pſchekupowaſch a dobywaſch; kenž wy ńewěſcźo, zo witſche buźo; pſcheto zo jo waẜcho žyẃeńe? Dym ẜchak wono jo, kenž na mału chylu ße pokažo, potom pak ſajźo. Sa nowym lěſche, nad ẜchyknym twojim ſachoṕenim a źěłanim! Ssw. Jakub piẜcho na końzu 4. ſtaẃeńa: "Togodla něto, kenž wy groniſcho: źinßa abo witſche zomy hyſch do togo abo wonego měſta a tam lěto woſtaſch a pſchekupowaſch a dobywaſch; kenž wy ńewěſcźo, zo witſche buźo; pſcheto zo jo waẜcho žyẃeńe? Dym ẜchak wono jo, kenž na mału chylu ße pokažo, potom pak ſajźo. Sa to wy groniſch dejali: gaž ten Kněs zo a my žywe ßmy, ga zomy to abo wono zyniſch." My ńeßḿejomy groniſch |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1912-01 |
||
| 1945 | wono zyniſch." My ńeßḿejomy groniſch: "To a wono zu lětoßa hugbaſch," my ńamžomy raska groniſch: "Źinßa abo witſche zu to a wono zyniſch," pſcheto my ńewěmy, zo witſche buźo. Naẜcho žyẃeńe jo dym, kurjawa, mrokawka, młogi pokažo, potom pak ſajźo. Sa to wy groniſch dejali: gaž ten Kněs zo a my žywe ßmy, ga zomy to abo wono zyniſch." My ńeßḿejomy groniſch: "To a wono zu lětoßa hugbaſch," my ńamžomy raska groniſch: "Źinßa abo witſche zu to a wono zyniſch," pſcheto my ńewěmy, zo witſche buźo. Naẜcho žyẃeńe jo dym, kurjawa, mrokawka, młogi ras huglěda rědne, ale we bliẜchem hokognuſchu jo ße minuło a pſcheḿeniło. Chto kſchěł na dym ßwoju wjažu twariſch? Togodla ńelizſcźo na |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1912-01 |
||
| 1946 | lětoßa hugbaſch," my ńamžomy raska groniſch: "Źinßa abo witſche zu to a wono zyniſch," pſcheto my ńewěmy, zo witſche buźo. Naẜcho žyẃeńe jo dym, kurjawa, mrokawka, młogi ras huglěda rědne, ale we bliẜchem hokognuſchu jo ße minuło a pſcheḿeniło ten Kněs zo a my žywe ßmy, ga zomy to abo wono zyniſch." My ńeßḿejomy groniſch: "To a wono zu lětoßa hugbaſch," my ńamžomy raska groniſch: "Źinßa abo witſche zu to a wono zyniſch," pſcheto my ńewěmy, zo witſche buźo. Naẜcho žyẃeńe jo dym, kurjawa, mrokawka, młogi ras huglěda rědne, ale we bliẜchem hokognuſchu jo ße minuło a pſcheḿeniło. Chto kſchěł na dym ßwoju wjažu twariſch? Togodla ńelizſcźo na to, zož pſchiſch dej, wy młode luźe niz a wy ſtare |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1912-01 |
||
| 1947 | dym ßwoju wjažu twariſch? Togodla ńelizſcźo na to, zož pſchiſch dej, wy młode luźe niz a wy ſtare niz! Lěz to witſche k nam pſchiźo ſ choroſcźu abo ſe ſtrowim, ſ gluku abo ſ ńegluku, ńamžomy groniſch. Witſche možo twojo žyẃeńe ku końzu byſch jo dym, kurjawa, mrokawka, młogi ras huglěda rědne, ale we bliẜchem hokognuſchu jo ße minuło a pſcheḿeniło. Chto kſchěł na dym ßwoju wjažu twariſch? Togodla ńelizſcźo na to, zož pſchiſch dej, wy młode luźe niz a wy ſtare niz! Lěz to witſche k nam pſchiźo ſ choroſcźu abo ſe ſtrowim, ſ gluku abo ſ ńegluku, ńamžomy groniſch. Witſche možo twojo žyẃeńe ku końzu byſch. Jano Bog wě, zo witſche a ẜchykne dny nowego lěta buźo. Togodla zomy pſcheze groniſch: "Gaž ten Kněs zo a |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1912-01 |
||
| 1948 | wy ſtare niz! Lěz to witſche k nam pſchiźo ſ choroſcźu abo ſe ſtrowim, ſ gluku abo ſ ńegluku, ńamžomy groniſch. Witſche možo twojo žyẃeńe ku końzu byſch. Jano Bog wě, zo witſche a ẜchykne dny nowego lěta buźo. Togodla zomy pſcheze groniſch: a pſcheḿeniło. Chto kſchěł na dym ßwoju wjažu twariſch? Togodla ńelizſcźo na to, zož pſchiſch dej, wy młode luźe niz a wy ſtare niz! Lěz to witſche k nam pſchiźo ſ choroſcźu abo ſe ſtrowim, ſ gluku abo ſ ńegluku, ńamžomy groniſch. Witſche možo twojo žyẃeńe ku końzu byſch. Jano Bog wě, zo witſche a ẜchykne dny nowego lěta buźo. Togodla zomy pſcheze groniſch: "Gaž ten Kněs zo a my žywe ßmy." Źož Bog da. S tym ponižamy ße ſpod tu ẜchogomoznu ruku naẜchogo Boga |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1912-01 |
||
| 1949 | ſe ſtrowim, ſ gluku abo ſ ńegluku, ńamžomy groniſch. Witſche možo twojo žyẃeńe ku końzu byſch. Jano Bog wě, zo witſche a ẜchykne dny nowego lěta buźo. Togodla zomy pſcheze groniſch: "Gaž ten Kněs zo a my žywe ßmy." Źož Bog na to, zož pſchiſch dej, wy młode luźe niz a wy ſtare niz! Lěz to witſche k nam pſchiźo ſ choroſcźu abo ſe ſtrowim, ſ gluku abo ſ ńegluku, ńamžomy groniſch. Witſche možo twojo žyẃeńe ku końzu byſch. Jano Bog wě, zo witſche a ẜchykne dny nowego lěta buźo. Togodla zomy pſcheze groniſch: "Gaž ten Kněs zo a my žywe ßmy." Źož Bog da. S tym ponižamy ße ſpod tu ẜchogomoznu ruku naẜchogo Boga a poſnajomy: Mimo Božeje wole ße niz ńeſtańo. To dajo troẜchtne |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1912-01 |
||
| 1950 | Gorach Eliſabeth Luttoſch, budaŕſka źowka, 19 l. 8 mj. 7 dń. ſtara. "Ga pſchiź, moj końz, źinß abo witſche, Ꞩcho ſgluzyſch dej ße ſ Jeſußom, Won ſa mńo hobſtara ße chytſche, S jog kẜchwu ja hupyẜchńony ßom. Moj Bog, we Ssmogoŕoẃe 13. apr. Chriſtian Schenker, kenž jo pſches ſalaſche ßwoj końz namakał, ſtary 66 l. 2 mj. 13 dń., na Gorach Eliſabeth Luttoſch, budaŕſka źowka, 19 l. 8 mj. 7 dń. ſtara. "Ga pſchiź, moj końz, źinß abo witſche, Ꞩcho ſgluzyſch dej ße ſ Jeſußom, Won ſa mńo hobſtara ße chytſche, S jog kẜchwu ja hupyẜchńony ßom. Moj Bog, ſchi pẜchoßym Kriſta dla, Daj, až moj końz ße deŕe ma." N. we Bŕ. c) S Deſchańſkeje woßady. |
DSB-HIST wossadnik-sa-dolno-luzyske-wossady-1912-06 |