Napšašowanje »witśe«, wuslědki 1531–1540 wót 1989.
| 1531 | !“ tak mudrowaſcho Janko pſchi ßeb́e. „Ja weto ras kradu ßam ſa ße hopytam, zo ta wěz ma na ße. Witſche, na dńu ßwětego Jana, pójdu pſchipołdńu k rěze!“ — Tak ako běſcho ßeb́e humyßlił, tak to teke zyńaſcho. Na maſcherze a ſtarze. — „Jo, w nozy dŕe jo tſchach, ße tam hokołobambaſch, ale wedńo weto ße niz ſtaſch ńamožo!“ tak mudrowaſcho Janko pſchi ßeb́e. „Ja weto ras kradu ßam ſa ße hopytam, zo ta wěz ma na ße. Witſche, na dńu ßwětego Jana, pójdu pſchipołdńu k rěze!“ — Tak ako běſcho ßeb́e humyßlił, tak to teke zyńaſcho. Na dńu ßw. Jana Kſchěnika, ako běſcho k módlitẃe wótſwóniło, ſchěgńaſcho Lukaßojz Jan ßamlutki pſches pólo ſa gumnami k łuze, k Nowakojz gatoju |
DSB-HIST pratyja-1926 |
||
| 1532 | ße kólaſko, Až ta niſch ſ tog’ lanu malßnjej źo! Žinßa, niſch, jan, chwataj, až ßy ſcha, Witſche, witſche ga jo ßobota, Witſche ja ſchi njeb’du wězej ſpiwkaſch, Pótom móžoſch we tom rožku zywkaſch Luſchtnje hobjertaj ße kólaſko, Až Zož mě trozowaſch a njozoſch hyſch, Ga ja marſkam ſchi, ja twóje tſchuny Napinam, až klinze ak te ſwóny. Luſchtnje hobjertaj ße kólaſko, Až ta niſch ſ tog’ lanu malßnjej źo! Žinßa, niſch, jan, chwataj, až ßy ſcha, Witſche, witſche ga jo ßobota, Witſche ja ſchi njeb’du wězej ſpiwkaſch, Pótom móžoſch we tom rožku zywkaſch Luſchtnje hobjertaj ße kólaſko, Až ta niſch ſ tog’ lanu malßnjej źo! Pěſt. To ſtawaſcho ße po tatńſkim nałogu ſ wóßebnymi zeremonijami abo hobrědami. Sa pólſkeju |
DSB-HIST pratyja-1926 |
||
| 1533 | , Až ta niſch ſ tog’ lanu malßnjej źo! Žinßa, niſch, jan, chwataj, až ßy ſcha, Witſche, witſche ga jo ßobota, Witſche ja ſchi njeb’du wězej ſpiwkaſch, Pótom móžoſch we tom rožku zywkaſch Luſchtnje hobjertaj ße kólaſko, Až ta niſch trozowaſch a njozoſch hyſch, Ga ja marſkam ſchi, ja twóje tſchuny Napinam, až klinze ak te ſwóny. Luſchtnje hobjertaj ße kólaſko, Až ta niſch ſ tog’ lanu malßnjej źo! Žinßa, niſch, jan, chwataj, až ßy ſcha, Witſche, witſche ga jo ßobota, Witſche ja ſchi njeb’du wězej ſpiwkaſch, Pótom móžoſch we tom rožku zywkaſch Luſchtnje hobjertaj ße kólaſko, Až ta niſch ſ tog’ lanu malßnjej źo! Pěſt. To ſtawaſcho ße po tatńſkim nałogu ſ wóßebnymi zeremonijami abo hobrědami. Sa pólſkeju legendu Cecilije |
DSB-HIST pratyja-1926 |
||
| 1534 | tog’ lanu malßnjej źo! Žinßa, niſch, jan, chwataj, až ßy ſcha, Witſche, witſche ga jo ßobota, Witſche ja ſchi njeb’du wězej ſpiwkaſch, Pótom móžoſch we tom rožku zywkaſch Luſchtnje hobjertaj ße kólaſko, Až ta niſch ſ tog’ lanu malßnjej Ga ja marſkam ſchi, ja twóje tſchuny Napinam, až klinze ak te ſwóny. Luſchtnje hobjertaj ße kólaſko, Až ta niſch ſ tog’ lanu malßnjej źo! Žinßa, niſch, jan, chwataj, až ßy ſcha, Witſche, witſche ga jo ßobota, Witſche ja ſchi njeb’du wězej ſpiwkaſch, Pótom móžoſch we tom rožku zywkaſch Luſchtnje hobjertaj ße kólaſko, Až ta niſch ſ tog’ lanu malßnjej źo! Pěſt. To ſtawaſcho ße po tatńſkim nałogu ſ wóßebnymi zeremonijami abo hobrědami. Sa pólſkeju legendu Cecilije Niewadomſkeje pſchełožone. Powěſcź, |
DSB-HIST pratyja-1926 |
||
| 1535 | hujźeńu płakali. Pſchiſch a hujźěſch — to ńehogudaju, Tak wſchykno do Bóžeje ruki daju, Pſchiźo-li źinßa to ńedoza’kane, Hujźo-li witſche to lubowane, Bog, Twója wola ta ſtani ße Žinßa, witſche a niḿerńe. Nanowe pohuzeńe. Och nanko, Nimz jo mě hajzka a ſnajo? K pſchiźěńu bujki ßu hugotowali, K hujźeńu kaſchcźi’k ßu naporali, Zora ßu k pſchiźeńu witali, Žinßa ßu k hujźeńu płakali. Pſchiſch a hujźěſch — to ńehogudaju, Tak wſchykno do Bóžeje ruki daju, Pſchiźo-li źinßa to ńedoza’kane, Hujźo-li witſche to lubowane, Bog, Twója wola ta ſtani ße Žinßa, witſche a niḿerńe. Nanowe pohuzeńe. Och nanko, Nimz jo mě ſńemernił, Se wſchakimi puſtkami rosgorił, Tak by rad ßłyſchał nět waſchu radu Ab’ ſgónił a nahuknuł wěrnoſcź ’kradu. Nimz źějo |
DSB-HIST pratyja-1927 |
||
| 1536 | Bóžeje ruki daju, Pſchiźo-li źinßa to ńedoza’kane, Hujźo-li witſche to lubowane, Bog, Twója wola ta ſtani ße Žinßa, witſche a niḿerńe. Nanowe pohuzeńe. Och nanko, Nimz jo mě ſńemernił, Se wſchakimi puſtkami rosgorił, Tak by rad ßłyſchał nět waſchu ßu naporali, Zora ßu k pſchiźeńu witali, Žinßa ßu k hujźeńu płakali. Pſchiſch a hujźěſch — to ńehogudaju, Tak wſchykno do Bóžeje ruki daju, Pſchiźo-li źinßa to ńedoza’kane, Hujźo-li witſche to lubowane, Bog, Twója wola ta ſtani ße Žinßa, witſche a niḿerńe. Nanowe pohuzeńe. Och nanko, Nimz jo mě ſńemernił, Se wſchakimi puſtkami rosgorił, Tak by rad ßłyſchał nět waſchu radu Ab’ ſgónił a nahuknuł wěrnoſcź ’kradu. Nimz źějo, až Sserbſtwo ku kóńzu źo, Kak to ße ma a kak |
DSB-HIST pratyja-1927 |
||
| 1537 | . Ssłyńzo chylaſcho ße w dom’k. To běſcho górzy źěń był. Žněńze źěchu muzne ſ pólow. Wujeſchojz běchu źinßa pſchenizu ßekli. Witſche kſchěchu žyto domoj wóſyſch. Natuſchkojz kſchěchu witſche južo to ßlědne domoj dowoſyſch, wóni běchu ṕerẃej ße’kli ako Wujeſchkojz. Natuſchkojz nan běſcho juž drugemu. Bog jo nas lětoßa ſaßej bogaſche ſ dobrymi žńami žognował. Tak poẃedaſcho ßebe Natuſchkojz nan na polu mjas dłujkimi ßmugami žytowych hupkow. Ssłyńzo chylaſcho ße w dom’k. To běſcho górzy źěń był. Žněńze źěchu muzne ſ pólow. Wujeſchojz běchu źinßa pſchenizu ßekli. Witſche kſchěchu žyto domoj wóſyſch. Natuſchkojz kſchěchu witſche južo to ßlědne domoj dowoſyſch, wóni běchu ṕerẃej ße’kli ako Wujeſchkojz. Natuſchkojz nan běſcho juž bejńe huſchej połſta lět a pſchi tom ſtarſtwu hyſchcźi kſchuſche ßobu pomogaſcho. Wón dŕe mějaſcho 25-lětnego, ẃelikego a móznego ßyna. Ga ńeby |
DSB-HIST pratyja-1927 |
||
| 1538 | běſcho górzy źěń był. Žněńze źěchu muzne ſ pólow. Wujeſchojz běchu źinßa pſchenizu ßekli. Witſche kſchěchu žyto domoj wóſyſch. Natuſchkojz kſchěchu witſche južo to ßlědne domoj dowoſyſch, wóni běchu ṕerẃej ße’kli ako Wujeſchkojz. Natuſchkojz nan běſcho juž bejńe huſchej połſta lět a pſchi tom ſtarſtwu ſ dobrymi žńami žognował. Tak poẃedaſcho ßebe Natuſchkojz nan na polu mjas dłujkimi ßmugami žytowych hupkow. Ssłyńzo chylaſcho ße w dom’k. To běſcho górzy źěń był. Žněńze źěchu muzne ſ pólow. Wujeſchojz běchu źinßa pſchenizu ßekli. Witſche kſchěchu žyto domoj wóſyſch. Natuſchkojz kſchěchu witſche južo to ßlědne domoj dowoſyſch, wóni běchu ṕerẃej ße’kli ako Wujeſchkojz. Natuſchkojz nan běſcho juž bejńe huſchej połſta lět a pſchi tom ſtarſtwu hyſchcźi kſchuſche ßobu pomogaſcho. Wón dŕe mějaſcho 25-lětnego, ẃelikego a móznego ßyna. Ga ńeby jomu tŕeba było, ße źěnk ako źěnk |
DSB-HIST pratyja-1927 |
||
| 1539 | “ ſdychowaſcho wón. „Pótom by měł wſchy’ken głod a nuſa kóńz. Kaſchcź buźo ta nejlěpſcha komorka ſa mńo. No, ned witſche pójdu k ſpoweźi a pótom ßom na ßḿerſch pſchigotowany.“ Sajtſcha ſaſtupi we ńeźelſkej draſtẃe do jſchpy. „Žinßa ńetŕebaſch mě ſjědańe ( takim jano gódny — tak mało.“ Zełu noz ńamožaſcho wo’ka ſazyniſch. — „Ssḿerſch dŕe by była mě ta nejlěpſcha pſchijaſchelka,“ ſdychowaſcho wón. „Pótom by měł wſchy’ken głod a nuſa kóńz. Kaſchcź buźo ta nejlěpſcha komorka ſa mńo. No, ned witſche pójdu k ſpoweźi a pótom ßom na ßḿerſch pſchigotowany.“ Sajtſcha ſaſtupi we ńeźelſkej draſtẃe do jſchpy. „Žinßa ńetŕebaſch mě ſjědańe (fryſchtu’ki) noßyſch, ja zu k ſpowěźi hyſch,“ grońaſcho Gěſche. „Tak, tak, wótgroni Gěta, huźiwowana, „ |
DSB-HIST pratyja-1927 |
||
| 1540 | gumńe hokoło góńachu. We maju doſta Natuſch’kojz nan liſt, kótaryž wjaßołe do kapße ſakta. „Geta“, grońaſcho wón wjazor, witſche pójdu do Wóńez k mójomu pſchijaſcheloju Wezlawkoju, wón ma mě nězo wóßebnego ßobuźěliſch.“ „A chto ga buźo doma ſa źiſchimi glědaſch a pſchitom mějaſcho teke połnej ruze źěła. Mußaſcho ſkót, kury a kazki ſaſtaraſch a pódla teke hyſchcźi pěſch źiſchi, kótarež ße we gumńe hokoło góńachu. We maju doſta Natuſch’kojz nan liſt, kótaryž wjaßołe do kapße ſakta. „Geta“, grońaſcho wón wjazor, witſche pójdu do Wóńez k mójomu pſchijaſcheloju Wezlawkoju, wón ma mě nězo wóßebnego ßobuźěliſch.“ „A chto ga buźo doma ſa źiſchimi glědaſch a ſkót hobſtaraſch?“ hopſchaſcha ße Geta ſ pſchaẃe gadowatym głoßom. „Jo, mója Geta,“ źaſcho nan, „gaž |
DSB-HIST pratyja-1927 |