Napšašowanje »witśe«, wuslědki 1441–1450 wót 1989.
| 1441 | “ „Zo drěmaſch take we błudnoſcźi? Ta ſtarka ga dawno we roẃe ſpi. Jan ſpijkaj, ty mójo wózyzko, Ta błudnoſcź witſche ſaß wóthujźo.“ „„Och ßłuchajſcho mamka, te gerze graju, A źinß na ńeźelu reju maju.““ „Te ty jagńetko, Wſchak witſche jo wſchykno ſažyło.“ „„Och mama, wółajſcho ſtarzyzku, Daſch chłoźi mě palezu głowzyzku.““ „Zo drěmaſch take we błudnoſcźi? Ta ſtarka ga dawno we roẃe ſpi. Jan ſpijkaj, ty mójo wózyzko, Ta błudnoſcź witſche ſaß wóthujźo.“ „„Och ßłuchajſcho mamka, te gerze graju, A źinß na ńeźelu reju maju.““ „Te gerze ßu južor wóthujſchli A rejowaſch teke ßu pſcheſtali. Jan ſpijkaj něto, mój janźelik, Ty witſche ſaß ſpiwaſch kaž ſchkobŕonik.“ |
DSB-HIST kosyk-pesne-2 |
||
| 1442 | reju maju.““ „Te gerze ßu južor wóthujſchli A rejowaſch teke ßu pſcheſtali. Jan ſpijkaj něto, mój janźelik, Ty witſche ſaß ſpiwaſch kaž ſchkobŕonik.“ „„Och, mama, mě ſyma ſaß popada, Groń, kogo ga ńaßu tam do rowa ty mójo wózyzko, Ta błudnoſcź witſche ſaß wóthujźo.“ „„Och ßłuchajſcho mamka, te gerze graju, A źinß na ńeźelu reju maju.““ „Te gerze ßu južor wóthujſchli A rejowaſch teke ßu pſcheſtali. Jan ſpijkaj něto, mój janźelik, Ty witſche ſaß ſpiwaſch kaž ſchkobŕonik.“ „„Och, mama, mě ſyma ſaß popada, Groń, kogo ga ńaßu tam do rowa?““ „Nicht ße tam na kjarchob ńeńaßo, Och ſpijkaj, jan ſpijkaj, mój gółbjaſchko, Ssnaſch witſche ße mińo ta |
DSB-HIST kosyk-pesne-2 |
||
| 1443 | ńaßu tam do rowa?““ „Nicht ße tam na kjarchob ńeńaßo, Och ſpijkaj, jan ſpijkaj, mój gółbjaſchko, Ssnaſch witſche ße mińo ta ſymniza, A pótom ßy ſtrowa a wjaßoła.“ — — To witſche jo pſchiſchło a we roẃe Nět gółbjaſchk ſpijka janźelik, Ty witſche ſaß ſpiwaſch kaž ſchkobŕonik.“ „„Och, mama, mě ſyma ſaß popada, Groń, kogo ga ńaßu tam do rowa?““ „Nicht ße tam na kjarchob ńeńaßo, Och ſpijkaj, jan ſpijkaj, mój gółbjaſchko, Ssnaſch witſche ße mińo ta ſymniza, A pótom ßy ſtrowa a wjaßoła.“ — — To witſche jo pſchiſchło a we roẃe Nět gółbjaſchk ſpijka na kjarchob́e. Čas. Mać. Serb. 1927, 9. Mama a synk. „Groń, mama, zo jano tak dłujiko |
DSB-HIST kosyk-pesne-2 |
||
| 1444 | , jan ſpijkaj, mój gółbjaſchko, Ssnaſch witſche ße mińo ta ſymniza, A pótom ßy ſtrowa a wjaßoła.“ — — To witſche jo pſchiſchło a we roẃe Nět gółbjaſchk ſpijka na kjarchob́e. Čas. Mać. Serb. 1927, 9. Mama a synk. „ ſyma ſaß popada, Groń, kogo ga ńaßu tam do rowa?““ „Nicht ße tam na kjarchob ńeńaßo, Och ſpijkaj, jan ſpijkaj, mój gółbjaſchko, Ssnaſch witſche ße mińo ta ſymniza, A pótom ßy ſtrowa a wjaßoła.“ — — To witſche jo pſchiſchło a we roẃe Nět gółbjaſchk ſpijka na kjarchob́e. Čas. Mać. Serb. 1927, 9. Mama a synk. „Groń, mama, zo jano tak dłujiko Nan ſ wójny domoj ſaß ńepſchiźo? Wón ſe mnu jo ſkokał a kónika grał, Kak |
DSB-HIST kosyk-pesne-2 |
||
| 1445 | Pón ßłuchaj, na teb́e zaß ńezaka, A młogemu muzy ta ſkomuda. Ten zaß jo źinßa, wón zora był jo, Lěz witſche jen ſmějoſch, ty ńewěſch to, A byli tež witſche wjaßoły, ſtrowy, Wſchak jěßno du dobre myßleńa ſ głowy, A jo-liz ńeſawijo A noga k padu ße ńepodſchtapijo. Och ńeſagrańaj ße, k tomu jo zaß, Wón pſchezej jo był a pſchiźo ſaß. Pón ßłuchaj, na teb́e zaß ńezaka, A młogemu muzy ta ſkomuda. Ten zaß jo źinßa, wón zora był jo, Lěz witſche jen ſmějoſch, ty ńewěſch to, A byli tež witſche wjaßoły, ſtrowy, Wſchak jěßno du dobre myßleńa ſ głowy, A jo-liz ras hutſchoba ſtwardnuła, Tež hucho pón wězej ńeßłucha. Ga chwataj, lěz młoźiny ſoŕa rane, Lěz wjazorne ſtarſtwa ße nad tebu ſcźańe |
DSB-HIST kosyk-pesne-2 |
||
| 1446 | ta ſkomuda. Ten zaß jo źinßa, wón zora był jo, Lěz witſche jen ſmějoſch, ty ńewěſch to, A byli tež witſche wjaßoły, ſtrowy, Wſchak jěßno du dobre myßleńa ſ głowy, A jo-liz ras hutſchoba ſtwardnuła, Tež hucho pón wězej ńeßłucha. Ga , k tomu jo zaß, Wón pſchezej jo był a pſchiźo ſaß. Pón ßłuchaj, na teb́e zaß ńezaka, A młogemu muzy ta ſkomuda. Ten zaß jo źinßa, wón zora był jo, Lěz witſche jen ſmějoſch, ty ńewěſch to, A byli tež witſche wjaßoły, ſtrowy, Wſchak jěßno du dobre myßleńa ſ głowy, A jo-liz ras hutſchoba ſtwardnuła, Tež hucho pón wězej ńeßłucha. Ga chwataj, lěz młoźiny ſoŕa rane, Lěz wjazorne ſtarſtwa ße nad tebu ſcźańe, Ta ßḿerſch jo hokoło teb́e ſtawńe, Jo južor wót |
DSB-HIST kosyk-pesne-2 |
||
| 1447 | hußeteg grěcha hußchajźujo, Gaž winiku k wódaſchu ruka ße tłozy, A po chylze južor ße hoblizo mrozy; Gaž źinßa ſgubjona lěpſchota Jo witſche kaž była rosduta. Gaž bližſchego winy ße powětſchuju A ßwóje ßamßne ße poḿenſchuju. Gaž rad na grěchy ſpomina ße, Kenž běchu ſchěłu pokutny ńej, A hyſchcźi wſchym góŕej to huglěda, Gaž zyni ße ńepſchawa pokuta, Gaž jano ta ſchkóda ße hoblutujo, Kenž ſ hußeteg grěcha hußchajźujo, Gaž winiku k wódaſchu ruka ße tłozy, A po chylze južor ße hoblizo mrozy; Gaž źinßa ſgubjona lěpſchota Jo witſche kaž była rosduta. Gaž bližſchego winy ße powětſchuju A ßwóje ßamßne ße poḿenſchuju. Gaž rad na grěchy ſpomina ße, Kenž běchu ſchěłu ras ſpódobne; Gaž ſałožk wěry jo ſtſchěßony A pokuta ńeſtupa ſ hutſchoby. Chtož ſ takeju pokutu grajkozo, Ten k pſchißłodniku ße ſgótujo |
DSB-HIST kosyk-pesne-2 |
||
| 1448 | hujźeńu płakali. Pſchiſch a hujźiſch — to ńehugodaju, Tak wſchykno do Bóžeje ruki daju, Pſchiźo-li źinßa to ńedozakane, Hujźo-li witſche to lubowane, Bog, Twója wóla ta ſtani ße Źinßa a witſche a niḿerńe. Pratyja 1926 Zasejwiźeńe w domizńe. To běſcho nejtužńejſcha hajzka a ſnajo? K pſchiźeńu bujki ßu hugotowali, K hujźeńu kaſchcźik ßu naporali, Zora ßu k pſchiźeńu witali, Źinßa ßu k hujźeńu płakali. Pſchiſch a hujźiſch — to ńehugodaju, Tak wſchykno do Bóžeje ruki daju, Pſchiźo-li źinßa to ńedozakane, Hujźo-li witſche to lubowane, Bog, Twója wóla ta ſtani ße Źinßa a witſche a niḿerńe. Pratyja 1926 Zasejwiźeńe w domizńe. To běſcho nejtužńejſcha góźina Ak wót domu hujźech do daloka, Do zuſeje ſeḿe a k zuſemu ludu, A ńewěźech, lěz tam witany budu. Łdſy |
DSB-HIST kosyk-pesne-2 |
||
| 1449 | Bóžeje ruki daju, Pſchiźo-li źinßa to ńedozakane, Hujźo-li witſche to lubowane, Bog, Twója wóla ta ſtani ße Źinßa a witſche a niḿerńe. Pratyja 1926 Zasejwiźeńe w domizńe. To běſcho nejtužńejſcha góźina Ak wót domu hujźech do daloka, Do zuſeje ſeḿe a k ßu naporali, Zora ßu k pſchiźeńu witali, Źinßa ßu k hujźeńu płakali. Pſchiſch a hujźiſch — to ńehugodaju, Tak wſchykno do Bóžeje ruki daju, Pſchiźo-li źinßa to ńedozakane, Hujźo-li witſche to lubowane, Bog, Twója wóla ta ſtani ße Źinßa a witſche a niḿerńe. Pratyja 1926 Zasejwiźeńe w domizńe. To běſcho nejtužńejſcha góźina Ak wót domu hujźech do daloka, Do zuſeje ſeḿe a k zuſemu ludu, A ńewěźech, lěz tam witany budu. Łdſy mamy mě kapachu na lizo, Ak k ßlědnemu raſu mě póſchkaſcho. |
DSB-HIST kosyk-pesne-2 |
||
| 1450 | Gaž se jadna měrńe dalej zgńo, Druga zas se za ńej kólebjo. Ńeskomuźmy takeg’ wab́eńa, Ńeskomuźmy takeg’ wab́eńa, Kcomy witśe do nimskeje strony Našog’ měra, našog’ strowja dla. Sam se zgnu ku Geru k radowańu, Ab’ jog’ ruku , Gaž tam śěgnu w smugach zwězanych. Lej, kak žwałki rěckow su bžez cuśa, Weto měr a pórěd k puśu słuša, Gaž se jadna měrńe dalej zgńo, Druga zas se za ńej kólebjo. Ńeskomuźmy takeg’ wab́eńa, Ńeskomuźmy takeg’ wab́eńa, Kcomy witśe do nimskeje strony Našog’ měra, našog’ strowja dla. Sam se zgnu ku Geru k radowańu, Ab’ jog’ ruku tłocył k hujadnańu, Daś se źinsa jano zachopjo Raz mjaz Serbom, Nimcom bratšojstwo.“ — Pód tym słowom sławneg’ wójwody, |
DSB-HIST kosyk-pserada |