Napšašowanje »witśe«, wuslědki 1201–1210 wót 1989.
| 1201 | A won chopi ſgłoßowaſch: „Wojak ńewoſtańo niźi, Ꞩchudy rédne źowcźa wiźi; Kak dej jodnej ſwérny byſch? Źḿß ju wa, witſche muſty hyſch!“ Fryzo klapnu jomu na raḿe, grońezy: Zakaj jano, ty buźoſch teke naſgoniſch, až wojak ſwérny možo woſtaſch weſeła! Zomy luḃej nézo ſeſpiwaſch, aby ta gjarſdka Franzoſari, ako toſch ßejźe, ßłyẜchali, kak deŕe nam ße how ſpodoba. A won chopi ſgłoßowaſch: „Wojak ńewoſtańo niźi, Ꞩchudy rédne źowcźa wiźi; Kak dej jodnej ſwérny byſch? Źḿß ju wa, witſche muſty hyſch!“ Fryzo klapnu jomu na raḿe, grońezy: Zakaj jano, ty buźoſch teke naſgoniſch, až wojak ſwérny možo woſtaſch. Hanſo ße woternu: Tola niźi, ſa źowcźa ßom ja fukaty a ßukaty, ńewém, kak ſtakimi ßomotkami hobchadaſch dejał. Lubej |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1898-28 |
||
| 1202 | lažy, rownoź ſpréta a bźes łoṕenkow, ſato mam pſchipodla Twoj luby liſcźik ſ tymi molowanymi rožami, kotrychž łoṕenka žedńe ńeſpréju, Witſche źomy do bitwy, dopŕedka ſ Bogom! Bjatuj, Lenka, bjatuj ſa Twojog pſchijaſchela.“ Néto ſłožy won ten liſcźik gromadu, ẃelgi lubo a mozujo mé k bitẃe. Dyž domoj pſchidu ſ Božeju pomozu, budu Schi teke rožu pokaſaſch, kotraž we mojich kniglizkach lažy, rownoź ſpréta a bźes łoṕenkow, ſato mam pſchipodla Twoj luby liſcźik ſ tymi molowanymi rožami, kotrychž łoṕenka žedńe ńeſpréju, Witſche źomy do bitwy, dopŕedka ſ Bogom! Bjatuj, Lenka, bjatuj ſa Twojog pſchijaſchela.“ Néto ſłožy won ten liſcźik gromadu, podari jen Fryzoju a źaẜcho: Szyń jen ßobu do twojog liſta. Potom chwataẜcho won do ßwojog kwartiera. Te druge woſtachu hyſchcźi chylu |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1898-28 |
||
| 1203 | flaẜche hyſchcźi tak ẃele juchy do ẜchyje, až jomu ſguby béžaẜcho; potom doẃeźe jogo domoj. Wałtora wotpołńa béẜcho teke ten ńabogi. Witſche dejmy jogo ſakopaſch. Zełe wojnaŕſke towaŕſtwo buźo jogo pſchewoźiſch, ße rosḿejo ſ gerzymi! Zo dej ße pŕatkowaſch pſchi takich ſtatkach? zo kumpan, holowa woſyk a ſalaze jogo goréj, a dokulž ten hobožŕeńz ßam wézej žréſch ńamožaẜcho, ga glurnu jomu ten ſdŕały kumpan ſ flaẜche hyſchcźi tak ẃele juchy do ẜchyje, až jomu ſguby béžaẜcho; potom doẃeźe jogo domoj. Wałtora wotpołńa béẜcho teke ten ńabogi. Witſche dejmy jogo ſakopaſch. Zełe wojnaŕſke towaŕſtwo buźo jogo pſchewoźiſch, ße rosḿejo ſ gerzymi! Zo dej ße pŕatkowaſch pſchi takich ſtatkach? zo ſpiwaſch? „Kſchik jo we Sodoḿe a Gomoŕe, ten jo ẃeliki a jich gréchy ßu ẃelgi ſchéžke!“ Zaßnikaŕ pẜchaẜcha: Jo |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1898-36 |
||
| 1204 | jen na kolenach, možoẜchli ße hyſchcźi ſegibaſch, a potom pẜchoß Boga, aby ſchi ſteje žałoſcźi humogł, ńejoli pſchepoſdźe. Witſche zowej ße dalej rosgroniſch, zo ſachopiſch mogał. Dobru noz! Wona ńepodari jej ruki a won ße ńedowažy, jej ßwoju pẜchawizu poſtawiſch maẜch, ten liſt jo wona ſ mréjuzeju hutẜchobu pißała a jo jen mé na hutẜchobu dała, ab jen ſa teḃe chowała. Laſuj jen na kolenach, možoẜchli ße hyſchcźi ſegibaſch, a potom pẜchoß Boga, aby ſchi ſteje žałoſcźi humogł, ńejoli pſchepoſdźe. Witſche zowej ße dalej rosgroniſch, zo ſachopiſch mogał. Dobru noz! Wona ńepodari jej ruki a won ße ńedowažy, jej ßwoju pẜchawizu poſtawiſch. Won kidnu ße naſtoł a glédaẜcho požedńe na ten liſt, kotryž jogo žeńſka we ßwojich ßlédnych ẜchtundach jomu jo pißała. Hutẜchobne béchu |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1898-47 |
||
| 1205 | jadnb luboſcź rowna ße drugej. K jeźi pak ſchi ńamgu ẃele daſch, pſcheto ßlédny kußk kléba deŕe buźo naẜcha wjazeŕa źinßa, a witſche dej ße Bog ſtaraſch. Grétka béẜcho ſpokojom, až jano ßobu hyſch derḃeẜcho. Ta chuda žeńſka, Forſtaŕka ſ ménim, ẃeźeẜcho Grétku možoẜch dłujko zakaſch, néžli ſaßej pſchiźo; ŕaknu ta žeńſka pojź ſe mńu goréj, twoja maſch jo pak jano moje źiſchi wachowała; jadnb luboſcź rowna ße drugej. K jeźi pak ſchi ńamgu ẃele daſch, pſcheto ßlédny kußk kléba deŕe buźo naẜcha wjazeŕa źinßa, a witſche dej ße Bog ſtaraſch. Grétka béẜcho ſpokojom, až jano ßobu hyſch derḃeẜcho. Ta chuda žeńſka, Forſtaŕka ſ ménim, ẃeźeẜcho Grétku až do ſẃerchneg ſ toga a tam do zarneje, ſakuŕoneje ſchpy, kenž jano jadno hokno méjaẜcho a hyſchcźi radńe źerate, zož pak |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1898-52 |
||
| 1206 | . Ta maſch pak źaẜcho: Ty ßy, lebda ſtrowy, źinßa doſcź hokoło gańał, źéło pytajuzy, lań ße luḃej, až witſche kẜchutſchejẜchy buźoſch. Ten golz wotgroni: Matka, wy ſcźo rowno tak ẃele hokoło chojźili ako ja, ſcźo rowno tak muzne ako ja tak, mojo gole, až na twojog nana ße myßliẜch. Horaz ße ned pſchitykaẜcho, až kſcheł dołoj hyſch a Karterojz nanoju pomogaſch. Ta maſch pak źaẜcho: Ty ßy, lebda ſtrowy, źinßa doſcź hokoło gańał, źéło pytajuzy, lań ße luḃej, až witſche kẜchutſchejẜchy buźoſch. Ten golz wotgroni: Matka, wy ſcźo rowno tak ẃele hokoło chojźili ako ja, ſcźo rowno tak muzne ako ja; wotpozyńſcho wy luḃej. Wona źaẜcho: zo možo golazk choremu pomoz? pojz Grétka. A wonej źéẜchtej. (Dalej pſchiźo. |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1898-52 |
||
| 1207 | ńejo. Wotźo to maẜch? pẜchaẜchaẜcho won. Wona wotgroni: Horaz jo telik ſaßłuẜchył, ažo ẜchykne ßmy ße tẜchochu najédli, a witſche buźo teke hyſchcźi doßegaſch. Ńejßy ſgonił, zo ſ Karterku ße ſtało jo? Dwa mjaßeza popajźi jo krydnuła, wotgroni won. Teje jomu malßńe pokẜchytu na blido a twaroẜchk. Mélzajuzy ßednu ße Hanſo ku blidu a kußaẜcho kaž jaden, kenž dawno niz mjaſy ſubami méł ńejo. Wotźo to maẜch? pẜchaẜchaẜcho won. Wona wotgroni: Horaz jo telik ſaßłuẜchył, ažo ẜchykne ßmy ße tẜchochu najédli, a witſche buźo teke hyſchcźi doßegaſch. Ńejßy ſgonił, zo ſ Karterku ße ſtało jo? Dwa mjaßeza popajźi jo krydnuła, wotgroni won. Teje pokẜchyty jo ße poſnała, wot teje myẜchyny pak ńejo niz wéźeła; ẜchak jo ſmuŕona była wot ẜchogo głoźeńa, ale te naßeſchone knéža |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1899-02 |
||
| 1208 | ? takich by ße wéz namakało. Zo ga ſ ńeju dejmy? pẜchaẜchaẜcho Beata tužńe. Do chudobnize mußy, woternu ße Forſtaŕ, witſche ju tam doẃedu. (Dalej pſchiźo.) Ꞩchake. S Fürſtenwaldy. Pſched godami pſchiźe mały liſt na poſt, ten méjaẜcho tu gole? my jo ńamžomy hobchowaſch, ßmy doſcź dobrego hugbali, až tu ſgubjonu Liſku hobchujomy; dejmy teke hyſchcźi tu ſpuẜchcźonu Grétu ſežywiſch? takich by ße wéz namakało. Zo ga ſ ńeju dejmy? pẜchaẜchaẜcho Beata tužńe. Do chudobnize mußy, woternu ße Forſtaŕ, witſche ju tam doẃedu. (Dalej pſchiźo.) Ꞩchake. S Fürſtenwaldy. Pſched godami pſchiźe mały liſt na poſt, ten méjaẜcho tu adreßu: Na mojog lubeg nana w ńebju! Nutſchi ſtojaẜcho: Luby dobry nan. „Ty ßy nét juž dawno wot naß pſchez |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1899-02 |
||
| 1209 | kuŕaẃe wenze. — Wjazor pſchiźe a pſchejźe, ale mama ße ńeda wiźeſch; Grétka płakaẜcho. Hiob ju troẜchtowaẜcho, až wéſcźe buźo witſche pſchiſch. Sſam pak źeẜcho dołoj ju pytak, ße myßlezy, až ße ßnaź ßroma goréj pſchiſch. Won ße hoglédowaẜcho po gaßy goŕej , źo jan to tak dłujko woſtańo? To jo mé teke źiwno, ŕaknu hujko, ńejoli jan ße ſabłuźiła we tej ßnégowatej kuŕaẃe wenze. — Wjazor pſchiźe a pſchejźe, ale mama ße ńeda wiźeſch; Grétka płakaẜcho. Hiob ju troẜchtowaẜcho, až wéſcźe buźo witſche pſchiſch. Sſam pak źeẜcho dołoj ju pytak, ße myßlezy, až ße ßnaź ßroma goréj pſchiſch. Won ße hoglédowaẜcho po gaßy goŕej a dołoj, ale Karterka ße ńeda wižeſch. Tužnej žeẜchtej hobej ſpat. Pſchiduze žajtẜcho ſa zaßa béẜcho Grétka dołojze ſa mamu glédat. |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1899-06 |
||
| 1210 | zyniſch, troẜchtowaẜcho ße Julka, — a ku Gréſche ße roſcheza źaẜcho kńej: Ꞩchkoda, až ja ṕeńes pſchiße ńamam, ale pſchiź witſche žajtẜcha k nam, a ßyli mé tu wérńoſcź poẃedała, ga buźo moja dobra waſcheŕka ſchi wéſcźe pomoz. Hujkoju teke? pẜchaẜchaẜcho Grétka Krydńomy wot nich nékaku choroſcź, abo ſłoźeje do domu, pon ſméjomy, ja ńok wina byſch. Take gole ẜchak ńebźo nikomu kſchiwdy zyniſch, troẜchtowaẜcho ße Julka, — a ku Gréſche ße roſcheza źaẜcho kńej: Ꞩchkoda, až ja ṕeńes pſchiße ńamam, ale pſchiź witſche žajtẜcha k nam, a ßyli mé tu wérńoſcź poẃedała, ga buźo moja dobra waſcheŕka ſchi wéſcźe pomoz. Hujkoju teke? pẜchaẜchaẜcho Grétka. To ße wé, twojom hujkoju teke, hobwéſcźi ta knéžna, a pſchiſtawi: ale nét ßłuchaj, źo my bydlimy, glédaj |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1899-07 |