Anfrage »witśe«, Ergebnisse 531–540 von 1165.
| 531 | ? How ńepiſchoſcho! Zoſcho-liz, ga pſchiźcźo witſche k nam, a tam wam powěźim, ßerbſkeje narodneje draſtwy. Pſches to wſchykno ßom był tak pſchaẃe ſpokojny a wjaßoły a naßlědku ßom mimo wóle ßwóje kniglizki ſ kapße huſchěgnuł. Ale to mě Kryſtina ńepſchiwda. Sazyni kniglizki a źaſcho: „Zo wam do myßlow pſchiźo? How ńepiſchoſcho! Zoſcho-liz, ga pſchiźcźo witſche k nam, a tam wam powěźim, zož buźoſcho kſchěſch wěźeſch. Te'ke hupaz wam pokažu.“ „Hupaz? Ach, ten mußym wiźeſch, to jo wóßebna gójźba. Hupaz, roſměj, jo ńeẃeſcźińſka głowna pycha.“ „Ga wy ſcźo ńewěſta,“ |
DSB-HIST cerny-serbske-hobrazki |
||
| 532 | a ſ głoßom jej rad ſlubiju, až witſche wótpołdńa pſchidu. We połnozy źomej ſ mójim Ga wy ſcźo ńewěſta,“ pſchaſchach ße. „Och ńejßom“, ſazerẃeni ße mója rejowaŕka, „ale hu naß chowa ßeb́e kužde ſroſcźone źowcźo hupaz . . .“ Glědaj, póžedańe ſa wožeńenim, — myßlim ße a ſ głoßom jej rad ſlubiju, až witſche wótpołdńa pſchidu. We połnozy źomej ſ mójim góſpodaŕom domoj. Duzy po droſe pſchiſtupi ku mńo naju młody pſchewoźaŕ a grońaſcho: „Wy ſcźo źinßa ẃele ſ Kryſtinu rejowali.“ Huźiwowany na ńogo poglědnuch. „Jo, dokulaž ſcźo mě ſ ńeju ße hopoſnaſch dali. |
DSB-HIST cerny-serbske-hobrazki |
||
| 533 | mńo. „Wóna jo waß teke na witſche k ßeb́e pſchoßyła“, pſchetergnu wón ſaßej .“ Huźiwowany na ńogo poglědnuch. „Jo, dokulaž ſcźo mě ſ ńeju ße hopoſnaſch dali. Wóna jo mě rada wo waſchych narodnych draſtwach poẃedała a to jo mě ſajimowało.“ Młoźeńz huſchichnu a źěſcho chylku mělzajuzy pſchi mńo. „Wóna jo waß teke na witſche k ßeb́e pſchoßyła“, pſchetergnu wón ſaßej mělzańe. „Jo, ja by rady hupaz wiźeł“, wótgronim na młoźeńza glědajuzy, kenž tſchochu ſcźißńony ſe mnu źěſcho. Zogodla ße tak pſchaſcha? Zo jomu na tom lažy? . . . „Ach . . |
DSB-HIST cerny-serbske-hobrazki |
||
| 534 | . Sechylich ße k ńomu. „Južo witſche —“ ſchěžko roſmějach. „Jo, łožyſchcźom a wózy běſchtej k hoknu hobroſchonej. Pſches hokno běſcho hußoki zerkwiny torm wiźeſch a we jogo hoknach ſe ſchamnoſcźi hobzeŕba ẃelikich ſwonow . . . . Ako ſaſtupich, wóttergnu chóry ßwójej wózy wót hokna a hobroſchi jej na mńo. Sechylich ße k ńomu. „Južo witſche —“ ſchěžko roſmějach. „Jo, witſche“, hobwěſcźiju ja. „Glědajſcho, něto južo to dozakaſcho.“ Wón ńewótgroni, jano wózy ſaßej k hoknu hobroſchi. Ssmy zełu noz pla ńogo wozuſchone byli, zełu noz wón ſewſchym ńeſdrěmnu. S chylami poẃedaſcho |
DSB-HIST cerny-serbske-hobrazki |
||
| 535 | —“ ſchěžko roſmějach. „Jo, witſche“, hobwěſcźiju ja. „Glědajſcho, hokno běſcho hußoki zerkwiny torm wiźeſch a we jogo hoknach ſe ſchamnoſcźi hobzeŕba ẃelikich ſwonow . . . . Ako ſaſtupich, wóttergnu chóry ßwójej wózy wót hokna a hobroſchi jej na mńo. Sechylich ße k ńomu. „Južo witſche —“ ſchěžko roſmějach. „Jo, witſche“, hobwěſcźiju ja. „Glědajſcho, něto južo to dozakaſcho.“ Wón ńewótgroni, jano wózy ſaßej k hoknu hobroſchi. Ssmy zełu noz pla ńogo wozuſchone byli, zełu noz wón ſewſchym ńeſdrěmnu. S chylami poẃedaſcho, źiwńe ſchepotaſcho, ſ dobrym roſymom, ale |
DSB-HIST cerny-serbske-hobrazki |
||
| 536 | „Jo mamzyzka, pójdu ſpat. A witſche hubuź mě pſchaẃe rano.“ „Zogodla ſ rosṕetym ſchtałtom a — guba ße jej rosdajaſcho. To ſtaru maſcherku ſtergnu. Wóna humělknu a po chyli grońaſcho: „Ty by rada ſpat ſchła, ńej wěrno? No ja ſchi wěrim, po tom drogowańu.“ „Jo mamzyzka, pójdu ſpat. A witſche hubuź mě pſchaẃe rano.“ „Zogodla? Zoſch ga . . .“ „Ja jědu ſaßej pſchez.“ „Ty hujeźoſch — no, to ße wě, ty mußyſch.“ „Jo, mußym, mamzyzka, dobru noz!“ Tej ſtarej złoẃeka |
DSB-HIST cerny-serbske-hobrazki |
||
| 537 | ẃelgi spěšńe): Možoš mě až do witśego źeẃeś a źeẃeśźaset mark póžycyš? Liska ( Kito Nebužoš pak tek na mńo zła, luba śeśenicka? Liska (wěrńe): Co jan' poẃedaš, śeśko?! Ńejsom ga śi zlubiła, až cu śi kuždu pšosbu dopołniś, jo-li we mójej mócy — Kito (ẃelgi spěšńe): Možoš mě až do witśego źeẃeś a źeẃeśźaset mark póžycyš? Liska (póskocyjucy coła zmólona): Co— o? — Kito Jo, Liska, za poł štundy musym měś źeẃeś a źeẃeśźaset mark. Naš nan, kótremuž som pisał, ńejo mě do něta hyšći ženych ṕeńez pósłał, a |
DSB-HIST cesna-banka |
||
| 538 | Turka napokoj ńewoſtajił, tak až ße Turk witſche mužny nabiſch mußy —.” „Jo pſchedwójſka.” „Wóni ßu ße nam ßami južo pſchipoẃeźeli,” groni zar na tamajuze ſnameńa na horizontu pokaſujuzy, „wroſch ßwójogo kóńa k wójwodoju Koſaricźoju a groń jomu, až jo mója wóla, aby ſa zełu noz Turka napokoj ńewoſtajił, tak až ße Turk witſche mužny nabiſch mußy —.” „Jo,” hobroſchi ße k ẃercham, ako poßłańz ſ jogo pſchikaſom pſchez chwataſcho, „witſche ße pſchißud ßerbſkego luda rosßuźi, daſch jo kuždy pſchigotowany k wójowańu ſa wěru, wóſchzny kraj a lud!” „Sslawa zaroju! |
DSB-HIST chocholouschek-kossowe-polo |
||
| 539 | poßłańz ſ jogo pſchikaſom pſchez chwataſcho, „witſche ße pſchißud ßerbſkego luda rosßuźi, daſch jo kóńa k wójwodoju Koſaricźoju a groń jomu, až jo mója wóla, aby ſa zełu noz Turka napokoj ńewoſtajił, tak až ße Turk witſche mužny nabiſch mußy —.” „Jo,” hobroſchi ße k ẃercham, ako poßłańz ſ jogo pſchikaſom pſchez chwataſcho, „witſche ße pſchißud ßerbſkego luda rosßuźi, daſch jo kuždy pſchigotowany k wójowańu ſa wěru, wóſchzny kraj a lud!” „Sslawa zaroju!” wſchykne juſkachu, kótarež běchu te mužne ßłowa ßłyſchali, a „ßława zaroju!” wołaſcho jano wótźeleńe po drugim, janož Brankowicźowe |
DSB-HIST chocholouschek-kossowe-polo |
||
| 540 | aby ſjadnoſcź ße ſaßej do luda wroſchiła, witſche hakli ße pokažo, kótary ßwójogo winika pſchewińo dwójńu hurowna, ale po biſcho dawa ruku k hujadnańu. Hobej ſtej ße ako ßławnej wójwoda hopokaſałej, ßeb́e rownej, janož až běſcho Obilicźoju źinßa ſbóžo wězej pſchichylone, ſ tym jo ße wójowańe rosßuźiło. Sawdajtej ßeb́e ruze, aby ſjadnoſcź ße ſaßej do luda wroſchiła, witſche hakli ße pokažo, kótary ßwójogo winika pſchewińo. Se ſjawnym a pſchawnym glědanim Obilicź k Brankowicźoju pſchiſtupi: „Zar jo wěrnoſcź poẃedał,” groni, jomu pſchawizu pódawajuzy, „mej ńeßmějachmej ße ſewſchym měſchaſch do ſwady naju žonowu; to pak jo ße ras ſtało, |
DSB-HIST chocholouschek-kossowe-polo |