Napšašowanje »witśe«, wuslědki 411–420 wót 1165.
| 411 | Na droſe chopi Liſa poẃedaẜch: "Ga witſche pſchiźo Gotthard? won jo to nanoju pißał ale maſch wėźeẜcho pſcheze nėkake ſagrono, dyž ſa nim pẜchaẜchaẜcho. Ssnėg bėẜcho napadał a wotẜcha ſyma gońaẜcho luźe do ſchopłych ſchpow. Gotthard ńebėẜcho hyẜchcźi doma. Gwėsdku k wjazoru pſchigotowaẜcho ße Lenita k namẜchy a wotwołaẜcho ßwoju pſchijaſchelnizu. Na droſe chopi Liſa poẃedaẜch: "Ga witſche pſchiźo Gotthard? won jo to nanoju pißał". Lenita ße ſleka, až jej ſpiwaŕſke knigły ſ ruki hupadnnchu. Ako je ſwignuła bėẜcho, hupyta Liſa, až jeje hoblizo blėde bėẜcho, kaž ßnėg. Ńejßy ga to wėźeła? poẃedaẜcho blabotata Liſa dalej, won |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1902-51 |
||
| 412 | we Schibkowych gorach, nėt ßejźimy tudy, witſche howak niźi, źo deje naß namakaſch! Iwan, ŕaknu oberſt Ignaz k ßwojom towariẜchu, major Iwanoju. Jo, wotgroni Iwan, gab jano wot domu liſty krydnuli! To mė ſewẜchym ńeßẃerbi, woternu ße oberſt Ignaz, my ga ſnajomy naẜch poſt. Gody bėchmy we Schibkowych gorach, nėt ßejźimy tudy, witſche howak niźi, źo deje naß namakaſch! Doma ßejźe žeńſka a źiſchi hokoło godownego boma a zakaju ſtyßńe na naẜche liſty, ale dy dejmy pißaſch, žednu goźinu ńamamy mėra. A zo kſchėch groniſch: boli ſchi twoja ruka hyẜchcźi? S zaßami bejńe, wotgroni Iwan |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1903-02 |
||
| 413 | daſch! Połtera tolaŕa poderbim, tolaŕ deru witſche ſa pſchebydk daſch, wotzogo ga deru ße jo pſchewẜcho ẃele! Natan, wy wėſcho, až ja ßom how zuſy, ńeſnajom nikogo ako waß, dajſcho mė nanejḿenẜchem połtera tolaŕa! žebraẜcho Neumark. Połtera tolaŕa? drapaẜcho ße žyd, to ńejźo, tolaŕ budu wam daſch! Połtera tolaŕa poderbim, tolaŕ deru witſche ſa pſchebydk daſch, wotzogo ga deru ße žywiſch? ſkjaržaẜcho Neumark, ſmilſcho ße! Dla ſtareg pſchijaſchelſtwa budu wam daſch tolaŕ a 6 kroẜchow! Natan, to boli, ale zo zu? ja mam ße podwoliſch kſchėł Bog ße nademnu ſmiliſch! źaẜcho Neumark, |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1903-03 |
||
| 414 | . Deŕe ga, źaẜcho Neumark, pſchiźcźo witſche žajtẜcha a dopẜchaẜchujſcho ße ſa Juro Neumarkom pla zu wam ẜcheßnak daſch, źož až jen krydnuſch mogał. Pſchijaſńe wotgroni Neumark: To možoſcho dermo krydnuſch, jan grońſcho mė, chto wy ſcźo? Mė grońe Hans Gütig, a ßom ßłužabnik pla ſchwėdojſkego poßłańza barona v. Roſenkranza. Deŕe ga, źaẜcho Neumark, pſchiźcźo witſche žajtẜcha a dopẜchaẜchujſcho ße ſa Juro Neumarkom pla Johanſenoweje w kſchiwej gaßy! Dobru noz! [Końz pſchiźo.] Politiki. Nimſka. Kejžor Wilhelm poby ßlėdne dny ſachadneg tyźeńa w Hanobeŕe na gońtẃe. Wot 8. jan. bydli kejžorſki dwor ſaßej w Barlińu, źož ẃelike ßwėźeńe |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1903-03 |
||
| 415 | mėnim, až jo zaßa doſcź, jog witſche ku generalu poßłaſch, pſchiraźi Iwan. Pẜchaẃe Końz.] A ja ńamam wėz niz ak moj traktament, zo te moje dejali ſachopiſch, gab ja humŕeł! ſdychnu Iwan. Won roskłaźe ßwojom oberſtoju to turkojſke rosgrono a tomu bu tež luto tog bogeg popajźeńza. Ja mėnim, až jo zaßa doſcź, jog witſche ku generalu poßłaſch, pſchiraźi Iwan. Pẜchaẃe maẜch, ŕaknu Ignaz, Semjon dej kuß lažańa ſa ńog pſchigotowaſch; moj Bog, ſtyri źiſchetka, to jo žałoſcź. Gab naẜch general to wėźeł! Ten ńebźo dłujko ſa jogo źiſchimi pẜchaẜchaẜch, ale jog ſ krotkim a |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1903-03 |
||
| 416 | . Zo ße myßlim? wot tog zomej witſche poẃedaſch. We wėrnoſcźi pak ße ja ßromach kidnu ße dołoj. Ako mej bližej pſchiźechmej, bėẜcho dep proſny a tẜchach pẜchez. Mej pſchepytachmej zełu hokołnoſcź, ẜcho podermo. Melzajuzy roſchichmej ße do jſchpy. Zo ße nėto myßliſcho? pẜchaẜchaẜcho moj gospodaŕ, blėdy ako ßḿerſch. Zo ße myßlim? wot tog zomej witſche poẃedaſch. We wėrnoſcźi pak ße ja ßromach, to groniſch, zož ße myßlach. Na druge żajtẜcho pſchepytach ja hyẜchcźi ras tu ſchpu tog hopokaſowańa, ńenamakach pak ſaßej niz. Potom źėch do gumna k depu, ßenuch ße a godach tam a ſaß. Pſchi glėdańu |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1903-27 |
||
| 417 | hulizuju lubem humožniku a ten poẃeźejo to potom witſche ßwojom ńebjaſkem woẜchzoju. A zo zyni pon młoda knėni k ßwojom goleſchu, byź dobra a daj ßeb́e wot Barby rėdne tẜchojeńe wot lubeg humožnika hulizowaſch. Ty ga wėẜch, nozy kukaju ßwėte janźeliki pſches kluzowe ryzynki do kuždeje ſchpy, a źož ńerodne źiſchi wiźe, to hulizuju lubem humožniku a ten poẃeźejo to potom witſche ßwojom ńebjaſkem woẜchzoju. A zo zyni pon luby ńebjaſki woẜchz? pẜchaẜchachu źiſcheze huſta ßwoju matku. Ten płazo nad ſłymi źiſchimi, tak až jogo dſy to lube ßłyńzo ſaſchamniju a zarne mroki nam ńebjaſke ßwėtło ſakẜchyju. Tak pohuzy knėni ßudnikowa ßwojo dwėlėtne źiſche. Majka bźo |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1903-33 |
||
| 418 | buźo, ale nėto ſazyń wozyze, aby witſche zeŕenej lizy mėła, gaž mama domoj pſchiźo bėẜcho pſchiẜchła, bu wona jeje mojta a pſchiſtym ſaby ẜchym wėzej ßwoju kibliju. Chojźe janźeliki źinß nozy hokoło? pẜchaẜchaẜcho Majka w kolebze, ako maſch hujẜchła bėẜcho. Barba wotgroni: Gaž mama jo groniła, ga tek tak buźo, ale nėto ſazyń wozyze, aby witſche zeŕenej lizy mėła, gaž mama domoj pſchiźo. Skoro hußnu Majka, a Barba, muzna wot ẜchogo hobſtarańa, chopi drėmaſch, ſlagnu ße na blido a hußnu teke. Wachujſcho janźele, ſły winik ńeſpi. — Seger ſapoẃedaẜcho połnoznu goźinu. [Dalej pſchiźo.] |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1903-33 |
||
| 419 | muzne wot dłujkeje drogi a ẜcheje ſtaroſcźi. Witſche pſchiźo moja źowka Anna, ta dej waß hulizowaẜcho jomu Roža ẜchykno, zož ße jo ſtało a pẜchoßaẜcho Burkerta wo pomoz. Ten ŕaknu: Ja zu ße pſchemyßliſch, zo zyniſch mogli, nėto pak źijſcho do mojeje budy, lańſcho ße a wotpozyńſcho, wy ſcźo wėſcźe muzne wot dłujkeje drogi a ẜcheje ſtaroſcźi. Witſche pſchiźo moja źowka Anna, ta dej waß ßobu wſeſch do naẜchogo domu a tam dejſcho pſchi naß woſtaſch, až Bog ten Knės waẜchog lubeg nana humožo. Druge žajtẜcho rano gibaẜcho ße Burkert južo pſchi ßwojom źėle, ako Roža hyẜchcźi chytſche ſpaẜcho. Won da jej lažaſch |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1904-09 |
||
| 420 | jo ße ſchi ſtało? pẜchaẜchaẜcho Burkert. Witſche pojdu ſ gribami na Lomowńu a pſchiſtajiju ße moŕu podmuriſch, ßu ßeb́e ẜche łoßy na głoẃe hoſcźigali, ako ſnaḿe tužyze, dokulž jim jich wotglėdańe ße ńejo raźiło. Dobre gole. V. Lebda huroſḿe Roža take ßłowa, ga puẜchcźi wona žyzu a ßejźeẜcho ſamyßlona. Zo jo ße ſchi ſtało? pẜchaẜchaẜcho Burkert. Witſche pojdu ſ gribami na Lomowńu a pſchiſtajiju ße pla rotnizki ako źowka, ßnaź pſchidu tak k mojomu nanoju! wotgroni Roža ẜcha ńežywa. Sabogala, to jano ńezyńſcho, gnadna knėžna! waß budu ned poſnaſch na waẜchej draſcźe a waẜchom bėłem hoblizu, a to buźo waẜch |
DSB-HIST bramborski-zassnik-1904-10 |