Napšašowanje »witśe«, wuslědki 231–240 wót 1165.
| 231 | : "Moterka, nan jo gronił: witſche dejmy teke godowny bom mėſch. Wylem, ? raſa tykaṅza ṅejßu mogli napjaz. Žeden żiw togodla, až wona mė niz ṅewotgroni; ja zujach deṙe jeje tužyzu a togdla ṅamožach dalej niz groniſch. Lubo mė ſ takim bėẜcho, až mojo żowcżo pojedaſch chopi a ṙaknu: "Moterka, nan jo gronił: witſche dejmy teke godowny bom mėſch. Wylem, Fryzo, ßłyẜchy tej! godowny bom bżomy krydnuſch!" Tej golza buẜchtej pſchi tych ßłowach kaž nowo-narożonej; wonej ſkokaẜchtej a juſkaẜchtej: "bom, bom!" A zož we tej gożiṅe Bogu a tym mojim ſlubich, |
DSB-HIST bramborski-sserski-zassnik-1873-02 |
||
| 232 | ." Hanko żo ßobu; żinß a witſche a potom kuždy żeṅ, tak jeßno ak ẜcheł, głažk piwa pit. Hanko ße ſapṙedka hoṅachaẜcho, pſcheto won wėżeẜcho, kak tṙebṅe ßwoj tolaṙ poderbeẜcho. "To ſchi ṅedej niz płaſcheſch, wotgroni ten towariſch, ja bdu ſchi głažk piwa ſtawiſch, telik hyſchcżi mam." Hanko żo ßobu; żinß a witſche a potom kuždy żeṅ, tak jeßno ak ta loda jo ſamkṅona. – Ale ak ten wjazor mimo, mėjaẜcho won ẇele wėzej ſapłaſchiſch, ako jaden głažk. Kak to? Jo glėdaj, tam bėẜcho tych młożeṅzow hyſchcżi wėzej, a jim. bu ten zaß dłujki |
DSB-HIST bramborski-sserski-zassnik-1873-51 |
||
| 233 | won: "Wėẜch zo, Hanko, witſche mamy ßwėżeṅ; zomej ras nėzo woßebnego zyniſch zyſtem peſtu, dyž to ſpadowaṅe pſchiżo. Wetom ak Hanko tam ſtojaẜcho, pſchiże kẜchajżu wot ßlėdka jogo towariſch Hanſo, jaden luẜchtuy kutẜchak, kotryž ten ṅerod lubej mėjaẜcho, ak towė zo, a huzaẜchy jog. Nato ṙaknu won: "Wėẜch zo, Hanko, witſche mamy ßwėżeṅ; zomej ras nėzo woßebnego zyniſch! žyn bżomej ſeſch jaden zoln a potom zomej pṙeki na tu kupu wjaßłowaſch, kotruž žyn we morju wiżiſch; ja ßom dawno požedał, ju we bližy hoglėdaſch." "Zo tek tam zomej, wotgroni Hanko, tam |
DSB-HIST bramborski-sserski-zassnik-1874-01 |
||
| 234 | žywy ßy, żinß roſchaj ße, do witſchego žgan ṅezakaj!" Won ße huleka, chorym dejała do ſchmojtcg roẜchka hordowaſch ſtawjona. To ße ſta, a ten chory pſchiże k tej ſcżeṅe, kenž pſchi tej ſchpė togo gospodaṙa bėẜcho. Jaden żeṅ ſahußłyẜcha won potajmne piſchpotaṅe, won huroſṁe te ßłowa: "Żinß žywy ßy, żinß roſchaj ße, do witſchego žgan ṅezakaj!" Won ße huleka, – żinßa žywy, witſche ṅabogi, a to we grėchach –, ta wėdobnoſcż chopi jomu dybaſch a te ßłowa ṅepſchiżechu jomu ſmyßli. Na drugi żeṅ pſchiże ten gojz. Ten chory powitajo jog ſtym ßłowom: "Żinß |
DSB-HIST bramborski-sserski-zassnik-1874-14 |
||
| 235 | Won ße huleka, – żinßa žywy, witſche ṅabogi, a to we grėchach –, ten chory pſchiże k tej ſcżeṅe, kenž pſchi tej ſchpė togo gospodaṙa bėẜcho. Jaden żeṅ ſahußłyẜcha won potajmne piſchpotaṅe, won huroſṁe te ßłowa: "Żinß žywy ßy, żinß roſchaj ße, do witſchego žgan ṅezakaj!" Won ße huleka, – żinßa žywy, witſche ṅabogi, a to we grėchach –, ta wėdobnoſcż chopi jomu dybaſch a te ßłowa ṅepſchiżechu jomu ſmyßli. Na drugi żeṅ pſchiże ten gojz. Ten chory powitajo jog ſtym ßłowom: "Żinß žywy ßy, żinß roſchaj ße!" Powleknony pſchima ten gojz tu |
DSB-HIST bramborski-sserski-zassnik-1874-14 |
||
| 236 | ta žeṅſka pſchi hupytaṅu teje ſchpizki, kotruž witſche rumowaſch dejaſchtej, płakaſch chopi, ga troẜchtowaẜcho žonu namẜchu, kaž to kuždu ṅeżelu zyṅaẜcho. Won doſta ẇeliki troẜcht we tom ßłoẇe: "Ṅeſtarajſcho ße ſa to witſchejẜche žajtẜcho, waſch ṅebjaſki Woẜchz wė, až wy to ẜchykno poderbiſcho!" Ako nėto domoj pſchiżeẜchtej a ta žeṅſka pſchi hupytaṅu teje ſchpizki, kotruž witſche rumowaſch dejaſchtej, płakaſch chopi, ga troẜchtowaẜcho ju ten muž ſ tym pṙedklaſowanym ßłowom a dopomṅe ju na to, kak wonej pſches Božu ruku ſtej chudej hordowałej, pſcheto Bog jo poßłał tu choroſcż, te ryjne žni a tu drogoſch. Togdla bużo teke ten Knės ẜchykno |
DSB-HIST bramborski-sserski-zassnik-1874-26 |
||
| 237 | pißmo pſchiſchło na tu mėſcżaṅſku radu, až witſche żajtẜcha rano 80 dragonari budu pſchiſch, aby duchowneg do jſchpy, hugaßy to ßwėtło a ṙaknu nėto: "Ja ßom wam we mojej nuſy ſlubił, až budu wam waẜchu luboſcż ſarownaſch; to zu nėto zyniſch, togdla pſchidu tak poſdże k wam. Żinß jo potajmne pißmo pſchiſchło na tu mėſcżaṅſku radu, až witſche żajtẜcha rano 80 dragonari budu pſchiſch, aby ẜchyknych evangelſkich popajżili a tych mjaſy nimi, kenž k naẜchej wėṙe ſtupiſch ṅekſcheli, k ſpaleṅu pſchez huwjadli. To kſchech wam ſnate zyniſch, aby ße pṙedkglėdali. Hubegajſcho na chwatki a weſmijſcho tudy ten dar wot mojeje żekowneje ruki |
DSB-HIST bramborski-sserski-zassnik-1874-28 |
||
| 238 | pſchaẇe kradu huproſṅona. Dejał won żinß ab witſche ſtow tolari ſapłaſchiſch, jomu ṅeby to možno 30 ßlabornikow kſcheẜcho pſcherażiſch. Ten bogaty kẜchamaṙ bėẜcho we tych ßlednych tyżenach jadnu goſcżinu ſa drugeju dał, aby pſches to ßwoju ſtaroſcż huzaẜchył, a aby teke ßwoju tẜchachotu potajmnu żaržał. Ale jogo myẜchyna bu pſches take ßwėżeṅe akle pſchaẇe kradu huproſṅona. Dejał won żinß ab witſche ſtow tolari ſapłaſchiſch, jomu ṅeby to možno było. Sazwiblujuzy jo won ße pẜchaẜchał, kak ßwojej nuſy dejał koṅz huzyniſch a tu chudobu wot ße wothobroſchiſch. Pſchi takich myßleṅach padnu jomu ten božy kaſchcż do wozowu, kotryž wėſcże bogaty jo. Ten ſpytowalnik ſchepnu jomu do |
DSB-HIST bramborski-sserski-zassnik-1874-45 |
||
| 239 | jano mėł pſchikaſaſch, ga dejało wam juž witſche byſch pomožone. Ale to tak ṅejżo. , aby wam ße pomogło. Ja budu ßebe we bliẜchych dṅach tu wėz daſch rosklaſcż." Jaden tych ẜchrybaṙow pẜchaſchaẜcho nato; lez dẇe ſa 6 tyżeni budu wotgrono doſtaſch. Ten kejžor wotgroni; "Gaby ja ako kejžor jano mėł pſchikaſaſch, ga dejało wam juž witſche byſch pomožone. Ale to tak ṅejżo. Nejžperẇej derbim ſ mojimi miniſtaṙami hobradowaſch; a te teke ṅamogu ſa ßwojeju wolu zyniſch, ta komora ma jim te peṅeſe perwej ſwoliſch. Glich mėjſcho tu nażeju, až waẜcho požedaṅe ſkeṙej a lepej dej pṙadk pſchiſch. Pſcheto takich |
DSB-HIST bramborski-sserski-zassnik-1876-09 |
||
| 240 | A niz ga, żaẜcho ta manżelſka, witſche bużomy ſ Pariſa jeſch a ras jadnu wjaß ẜchużi dała pytaſch. Kral jo ſchi ten wos poſcżił a možoſch ſ nim jėſch, żož kuli twoja hutẜchoba jan požeda." – "Wėrno? huwoła ten manżelſki, naẜch kral jo ẜchak dobra duẜcha!" – "A niz ga, żaẜcho ta manżelſka, witſche bużomy ſ Pariſa jeſch a ras jadnu wjaß hoglėdaſch?" – Won wotgroni: "To bżomej wiżeſch. Nėſtaṅo ße witſche, ga że poſdżej ras!" Ale wono pſchiże witſche a ſtog drogowaṅa ṅebu niz; wono pſchejże pſcheswitſche, pſchejże drugi ras a kuždy ras |
DSB-HIST bramborski-sserski-zassnik-1876-30 |