Napšašowanje »witśe«, wuslědki 191–200 wót 1165.
| 191 | mlożeṅzoju rowno tak hokolo hutſchoby, ab dejal witſche jogo ßledny żeṅ byſch, a won żaſcho Wono pſchejże jaden mjaßez, wono pſchejżeſchtej dwa mjaßeza, a woṅej ße ṅejſtej hyſchcżi ſaßej wiżelej. Stym pſchiże ten 17. Märż, żoż ten 64. regimt. we tom nejwėtſchem biſchu bėſcho. Już ten wjazor pėrwej bėſcho tomu mlożeṅzoju rowno tak hokolo hutſchoby, ab dejal witſche jogo ßledny żeṅ byſch, a won żaſcho nozy k ßwojomu towariſchu, ſkotarymż woṅ wachu ſtojaſcho: "Bużoſchli ty ſtrowy ßlėdk pſchiſch, ga poſtrowj moju moterku, a groṅ jej, aż na nėbju bużomej ße ſaßej wiżeſch." – Tak ako tomu ßynoju we |
DSB-HIST bramborski-sserski-zassnik-1864-18 |
||
| 192 | ßami. Roſmejſcho: Wy żoſcho żiuß ab witſche, nejżlepej na ſmėrkaṅu prėki k Badakoju, , deru ga muṙaṙa do jogo hutſchoby poßlaſch, aby ju hubelil, każ moju ſcżenu?" wotternu ße Scherṅ a jogo zolo ße ſ mrozy. Ten faraṙ wotgroṅi: "To ṅamżo ṅicht drugi zyṅiſch, to dejſcho wy ßami. Roſmejſcho: Wy żoſcho żiuß ab witſche, nejżlepej na ſmėrkaṅu prėki k Badakoju, a gaż ſ ṅim ṅekotare ßlowa wot rėdneg wėdra ſcżo groṅili, ga potom ṙakṅijſcho: ßußed, zoż mjaſy naju ße jo tſchojlo, to mė wot hutſchoby muzy, a ja ſchi pſchoßym, hulaſchuj to ſle ßlowko ſtwojeje |
DSB-HIST bramborski-sserski-zassnik-1864-28 |
||
| 193 | ; ten muż jo reſerviſt a mußy już witſche ſe ßwojim regimentom do Schleswiga!" To wjadl, ale ten kſchamaṙ ße ṅiz ṅehuleka; pomalem huſchegnu też won paperku a poſtawi ju tomu ekſekutaṙoju. Ta paperka bėſcho – order. Ten ekſekutaṙ hobroſchi ße k tomu ṅeſcżerpnemu hukraṙoju a żaſcho: "Naju droga bu podermo; ten muż jo reſerviſt a mußy już witſche ſe ßwojim regimentom do Schleswiga!" To bėſcho zaſchna poweſcż. S tużneju hutſchobu mußaſcho won ßwojog dlużṅika ſpuſchcżiſch, a ſ tużneju hutſchobu mußaſcho woṅ wiżėſch, kak ten kſchamaṙ ſ wjaßelim Barliṅu ten k ſchebjat hobraſchi. Ten pſchekupz pak wėto ṅeſazwiblowa; hyſchcżi ṅej ſchych dṅow |
DSB-HIST bramborski-sserski-zassnik-1864-36 |
||
| 194 | ſakſchyju; Ṅiz nam ṅozo woſtaſch. "Witſche tudy ṅebdu wėz!" Tak ta ſeba ſchakaju Lėſchny wėtſchik glėwki. Taſchazk ſ lėßow luboßnych, Mjatel ſ lukow ſelenych Mußy nam huleſcheſch. Lopenka ſtych galuſkow Muße też hubegnuſch, Spuſchcżiſch nekſche taſchazkow, Zoju ſ ṅimi ſchegnuſch. Mrokawy tak malßno du, Gwesdżizki nam ſakſchyju; Ṅiz nam ṅozo woſtaſch. "Witſche tudy ṅebdu wėz!" Tak ta ſeba ſpiwa. Rożow rėdnoſcż pada pſchez, Sſledny ras nam kiwa. Och, to boli hutſchobe, Gaż te naß nėt ſpuſchcżiſch kſche, Kenż my mamy lubo! H. Seiler. Sgorn. luż. Snatezyṅeṅa. Ja wabim ſchykne |
DSB-HIST bramborski-sserski-zassnik-1864-45 |
||
| 195 | , ga huženu żinßa tog jadnog głowṅika a witſche togo drugego. To pomėṅiju naẜche dopṙedkaṙe: Mjas tych ſkoſchetow knėžy ße we Engelſkej wėlika mrėtwa. Južo 2 towſynt ẜchtuk ſboža ßu padnuli. To mėßo jo wėlgi droge hordowało. Amerika. We Südamerize jo lutna wojna. Dokulž ten wėtẜchy żeł tych tamſkich landow republiki ßu, ga huženu żinßa tog jadnog głowṅika a witſche togo drugego. To pomėṅiju naẜche dopṙedkaṙe: "gluzny byſch!" – S naẜcheje hokołnoſcżi. S Pizṅa. Theodor Berger, kotaremuž ße nozy wot 14. k 15. Jul. l. l. ta fabrika jo wotpaliła, ſlubijo tomußamemu 100 tolaṙi, kotaryž jomu togo ſloßṅika, |
DSB-HIST bramborski-sserski-zassnik-1865-32 |
||
| 196 | wam rad pomoz. Tym zerkẇeṅzam budu ja witſche to ßam groṅiſch. A nėt dajẜcho mė "A net pſchidu ja, aby wam groṅił, až ja waß ṅikula ho waẜchu ßłužbu ſporaſch ṅok. Swoṅſcho, tak dłujko ak možoſcho, a dyž wam ſcheſchko hordujo, ga dajſcho mė jo groṅiſch, ga zu ja wam rad pomoz. Tym zerkẇeṅzam budu ja witſche to ßam groṅiſch. A nėt dajẜcho mė waẜchu ruku; wodajſcho a ſabyſcho, zož ße ſtało jo." Stymi ßłowami poſtawi won Klauſoju tu ruku, a ſaßej bėżachu dſy ſjogo wozowu; tenras pak bėchu wonȯ dſy togo wjaßela. Klaus wotgroṅi: " |
DSB-HIST bramborski-sserski-zassnik-1865-52 |
||
| 197 | kralojſkej ßłoẇe k pṙedklaſowaṅu. K pṙednemu: Witſche hokoło-jadnogobużo to lėtoßke hobradowaṅeteju komorowu we tej bełej teje woßebneje wėzy, dla kotarejež Bismark pſchiẜcheł beẜcho; nicht ṅehumarkowa tu żiwnu paṗerku, kotaraž ſcżicha ſa jogo nadrami ßejżeſcho. Ako pak to pẜchawe hokognuſche pſchiże, ſtanu won a żaẜcho: Na nejhuẜchu pſchikaſṅ mam ja wam dwė kralojſkej ßłoẇe k pṙedklaſowaṅu. K pṙednemu: Witſche hokoło-jadnogobużo to lėtoßke hobradowaṅeteju komorowu we tej bełej ſchṗe togo kralojſkego groda hobſamkṅone hordowaſch. (Wėlizke żiwaṅe beẜcho pſchi tych ßłowach we tej zełej wjažy k ßłyẜchaṅoju; te konſervativſke pak wołachu: bravo!) Bismark żaẜcho dalej: K drugemu: Wot nėta až do tog witſchejẜcheg |
DSB-HIST bramborski-sserski-zassnik-1866-09 |
||
| 198 | " tamkor jo mė gronił, až deb witſche "tu klagn einreichowaſch". … A ", ga jo ße chopił "ärgerowaſch" a jo mė "ausmachowal" tak, až pjaß ṅeby kußka klėba ſwinuł! Ale ja pojdu na "Landsgericht" a bdu jogo "anzeigowaſch." Ten "zerẇeny kragaty" tamkor jo mė gronił, až deb witſche "tu klagn einreichowaſch". … A tak jo ſchło dalej. A taku ſmėẜchanu rėz možoẜch ßłyẜchaſch naw ẜchych drogoch. Ale to ṅej wėzej žedna rėz, ale to jo ẇerwa a barwog! Ssromaſch ße mogali takeje rėzy. Wy ſchulaṙe, huzabniki a faraṙa, |
DSB-HIST bramborski-sserski-zassnik-1866-10 |
||
| 199 | nam pſchikaſał jo!" Luby kſchefcżijan, witſche jo ſchichy pėtk, Twoj Jeſus jo na teje poznoſcżi a daj mė waß ẜchyknych we ṅebju ſaß namakaſch." Gaž won to bėẜcho gronił ſamṙe won. Te żiſchi ſtojachu hyẜchcżi dłujko hokoło teje poſtole a groṅachu naßledku: "Zomy ẜchykne tak zyniſch, ako naẜch nan nam pſchikaſał jo!" Luby kſchefcżijan, witſche jo ſchichy pėtk, Twoj Jeſus jo na tom dṅu humṙeł a tebe ßwojo ßłowo woſtawił, aby ty ſa nim zynil a tu ſbožnoſcż hobderbnuł; ṅozoẜch ty jogo ßłowo k hutẜchobe ſeſch a Jeſußu, twojomu humožniku, poßłuẜchny byſch? Zyṅ to, aby won ße nadtobu |
DSB-HIST bramborski-sserski-zassnik-1866-13 |
||
| 200 | ṅeſtawny lud. Żinßa ſlubiju ẜcho dobre, witſche južo maju ſaßej te flinty ruze; żinßa žedne peṅeſe a teje wojny ṅej žeden koṅz; Franzojſka ſcżeło tam ßwojich wojakow a mußy k tomu hyẜchcżi ßwoje peṅeſe pſchidaſch – ſa niżi niz. – We Afrize ṅej niz lepej. Te Arabaṙe ßu jadenras ṅemėrny, rubjažnėkojſki a ṅeſtawny lud. Żinßa ſlubiju ẜcho dobre, witſche južo maju ſaßej te flinty ruze; żinßa ßu how a witſche tam, – jich dom jo ſchużi a niżi. Takich lużi deje te Franzojſke wojaki we grysdże żaržaſch, – to jo ſcheẜchko; woni dobywaju na nich kuždy żeṅ a ṅepſchewinu jich weto žedṅe žeden żiw |
DSB-HIST bramborski-sserski-zassnik-1866-14 |