11 |
|
Wot witśego połdnjowe dolnoserbske wusćełanje
Wot witśego połdnjowe dolnoserbske wusćełanje
|
DSB-REF
|
|
12 |
|
serbske tak, až co z nami ned witśe sobu jěś do Łužyce!
Wona razka njecaka na pśepšosenje z mojogo boka a rozpali se za wšo serbske tak, až co z nami ned witśe sobu jěś do Łužyce!
|
DSB-REF
|
|
13 |
|
Jurij – jatšy, 3. witśe – etapa, 4. futur – roman,
Jurij – jatšy, 3. witśe – etapa, 4. futur – roman, 5. gołub – Błota, 6.
|
DSB-REF
|
|
14 |
|
Se wjaselimy na witśe, na wjeliki zapustojski pśeśěg.
Se wjaselimy na witśe, na wjeliki zapustojski pśeśěg.
|
DSB-REF
|
|
15 |
|
Kněz, ja ga wěm a znaju: witśe pśinjasu pjenjeze.«
Ale mimo zapłatow nic njejźo!« »Kněz, ja ga wěm a znaju: witśe pśinjasu pjenjeze.«
|
DSB-REF
|
|
16 |
|
Źěnsa abo witśe, tak mě Simona Golašowa k wěsći dajo
Źěnsa abo witśe, tak mě Simona Golašowa k wěsći dajo, kśě skońcnje 19 z nich wotwozyś do „Wjerchanojc“ śeletnika.
|
DSB-REF
|
|
17 |
|
, jo se gronił: K tomu mam witśe cas, źinsa musym samo wo wjeliki dobytk
Won njejo se połudnjo žeden wobjed a południski měr žycył, jo se gronił: K tomu mam witśe cas, źinsa musym samo wo wjeliki dobytk wojowaś.
|
DSB-REF
|
|
18 |
|
wo swojom ludstwje — něga a źěnsa a witśe.
Kněni Mětowa z Nowego Města: Serby kśě wjele wěźeś wo swojom ludstwje — něga a źěnsa a witśe.
|
DSB-REF
|
|
19 |
|
Źěnsa jo to serbska pśedawarnja, witśe snaź jaden dom za starych luźi abo za
Źěnsa jo to serbska pśedawarnja, witśe snaź jaden dom za starych luźi abo za zbrašonych!
|
DSB-REF
|
|
20 |
|
Ale witśe zajtša dej byś how pód stareju lipu šybjeńca
Ale witśe zajtša dej byś how pód stareju lipu šybjeńca stajona.
|
DSB-REF
|
|